Σήμερα είναι ημέρα οδυνηρής μνήμης για την Ελλάδα. Και ποιος θα τολμούσε να το αμφισβητήσει αυτό;
Ποτέ όμως -κάθε χρόνο τέτοια μέρα- δεν θα μπορέσει να είναι ημέρα λήθης για την Ελλάδα, πρωτίστως για τις οικογένειες των θυμάτων. Και ποιος θα τολμούσε να το αμφισβητήσει αυτό;
Επομένως είναι τουλάχιστον αυτονόητο κατά την κοινή λογική το γεγονός ότι πρέπει να διαλευκανθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το φρικτό αυτό δυστύχημα. Και ποιος θα τολμούσε να το αμφισβητήσει… κι αυτό;
Σαν ελάχιστη ένδειξη σεβασμού παραθέτουμε το ακόλουθο:
Οι καρέκλες της πρώτης σειράς
Ευποίκιλτες, ευρύχωρες και καλογυαλισμένες
απρόσιτες στο πλήθος των πολλών
προσεκτικά με τάξη αριθμημένες
τους επισήμους όλων των καιρών
της πρώτης της σειράς προσμένουν οι καρέκλες.
Χωρίς πολύχρωμα σειρίτια
και χωρίς παράσημα
χωρίς ενδεικτικά του μεγαλείου
επί του στήθους και διάσημα
χωρίς πλουσίαν καν τριχοφυΐαν
επί της κεφαλής και των πωγώνων
-δηλωτικήν πνευματικών αγώνων-
αναζητώ το ήθος
ανάμεσα στων αφανών το πλήθος.
13-5-2001
Ραφαήλ Ε. Παπαδέλλη
Από την ποιητική συλλογή «Μετεωρισμός στους αιθέρες»
Η ομάδα του Gnomes.gr
