Σκεφτόμουν «Μα τι στο καλό ψάχνουμε όλοι μας για να είμαστε καλά; Κι αν εγώ καταλήξω σε κάποια πράγματα, αυτό σημαίνει ότι τα θέλουν και οι άλλοι; Μα όμως είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας.»
Κι όμως! Αυτό που παρατηρώ είναι ότι υπάρχουν κάποια βασικά πράγματα που όλοι οι άνθρωποι –ανεξαιρέτως αλλά και ανεξαρτήτως του ποιοι είναι και τι κάνουν στη ζωή τους- τα αποζητούν στις κοινωνικές σχέσεις τους για να νιώθουν όμορφα. Απλά άλλοι τα αναζητούν με ωραίο τρόπο, κι άλλοι σαν να τους τα χρωστούσε η ζωή –ή ακόμη και οι άλλοι γύρω τους- ανέκαθεν!
Πρώτα πρώτα ΑΓΑΠΗ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ. Να σε αποδέχεται ο άλλος για αυτό ακριβώς που είσαι. Να αγκαλιάζει τις αδυναμίες σου και να σου δίνει τον απαραίτητο χώρο να τις εκδηλώσεις. Να τις «δουλέψεις» χωρίς να σε στήνει στον τοίχο για κάθε μία φορά που δεν τα κατάφερες άψογα. Να σου επιτρέπει να «ανασάνεις» στο δικό σου ρυθμό ανάπτυξης κι εξέλιξης.
Αγάπη όμως συνοδευόμενη από ΣΕΒΑΣΜΟ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ. Δηλαδή να σε σέβεται ο άλλος απέναντί σου σαν άνθρωπο πρώτα και πάνω απ’ όλα. Να μην εξαρτάται και να μη μεταβάλλεται ο σεβασμός τους προς εσένα ανάλογα με το πόσα έχεις στο πορτοφόλι σου, πόσο διάσημος ή εμφανίσιμος είσαι, πόση επιρροή διαθέτεις, κλπ.
Και φυσικά τα δύο προηγούμενα συνοδευόμενα από την απαραίτητη ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ της ζωής. Να είναι παρών ο άλλος άνθρωπος μέσα στη σχέση, δίπλα σου, ειδικά στις περιόδους κρίσης οικονομικής, προσωπικής, υγείας, εργασίας, κλπ. Γιατί αν δεν σε στηρίξει στα δύσκολά σου, τότε τι σόι σχέση έχετε; Απλά βγαίνετε ή ακόμη χειρότερα εκμεταλλεύεστε ο ένας τον άλλο, όταν τον θυμάστε μόνο όταν τον έχετε ανάγκη για να σας βοηθήσει πάνω σε κάποιο πρόβλημά σας!
Αν παρ’ όλ’ αυτά έχει κάποιος διαφορετική γνώμη, ας την καταθέσει.
Μαρία Δήμου
