Εδώ και καιρό βομβαρδιζόμαστε από σοβαρότατες ειδήσεις και βαθύτατες κρίσεις. Αναφέρομαι φυσικά στην κοινωνία, την υγεία, τον κόσμο. Το συμπέρασμα των όσων γράφονται και λέγονται είναι ένα για εμένα. Είμαστε ασόβαροι. Έχει χαθεί κάθε έννοια κοινής λογικής και νηφαλιότητας.
Αρχικά, αυτή η εποχή είναι ιδανική για να επιδοθούμε στο αγαπημένο μας άθλημα. Έχουμε πλέον την ευκαιρία να χωριστούμε σε άπειρα στρατόπεδα και να βάζουμε ταμπέλες. Από τους εμβολιασμένους-ανεμβολίαστους, περάσαμε στα πλυντήρια εισβολών- πλυντήρια ναζιστών. Στους ηθικολόγους και τους αδιάφορους. Σε αυτούς που ανεβάζουν δακρύβρεχτα posts για αγάπη και συγχώρεση και αμέσως μετά εύχονται θάνατο σε όποιον δεν πολύ συμπαθούν.
Η συζήτηση για το εμβόλιο έχει ατονήσει τώρα τελευταία. Είναι ξεκάθαρο πως έχει γίνει ένα πολιτικό θέμα. Από Σεπτέμβριο το συζητάμε ξανά. Η Ουκρανία έχει δείξει ξεκάθαρα πως τόσο η Ευρώπη όσο και η Ελλάδα έχουν χρόνιες ιδεοληψίες. Αν η παρουσία νεοναζιστή σε ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι κάτι που πρέπει να υποβαθμιστεί γιατί η εισβολή είναι πάνω απ’όλα, τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα από όσο νομίζαμε. Δεν μπορεί να ξεπλυθεί η κυβέρνηση για τέτοιο ατόπημα, για να χρησιμοποιήσω τον πολύ δημοφιλή αυτές τις μέρες όρο. Επειδή η Δύση έχει ευθύνες για τα όσα συμβαίνουν δε μπορεί να δικαιολογηθεί η εισβολή της Ρωσίας.
Οι πράξεις της Πισπιρίγκου δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Αυτοί που εύχονται καρκίνο, θάνατο, μαζεύονται σαν μεσαιωνικός όχλος έτοιμοι να λιντσάρουν τους συγγενείς της δράστιδος, γιατί είναι η βολική αντίδραση της μάζας για να νιώσει καλά χωρίς να βοηθά να βελτιωθεί η κοινωνία, μπορούν να περιγραφούν με λέξεις;
Καταλαβαίνουμε τι κάνουμε; Έχουμε μια κοινωνία ημιθανή, κι εμείς δίνουμε τη χαριστική βολή. Οι αντιδράσεις γηπέδου δείχνουν πόσο ανικανοποίητοι είμαστε όλοι μας. Κοπτόμαστε για το κοινωνικό συμφέρον, αλλά στην ουσία το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να φανώ εγώ ο πιο σωστός, ο πιο προοδευτικός, ο πιο πατριώτης, ο πιο συγκλονισμένος, είμαστε στην ουσία μας παρτάκηδες ολκής. Τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Ένα πράγμα θέλω να πω με αγανάκτηση. Ας το βουλώσουμε επιτέλους!! Όλοι μας! Για μια φορά, για ένα λεπτό! Δεν έχουμε σκοπό να βελτιώσουμε την κατάσταση. Ας κάνουμε τουλάχιστον ησυχία και λίγη αυτοκριτική, μιας και παραγωγικοί δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε. Φτάνει πια!
