Είναι ένα ζήτημα που «αναζωπυρώνεται» κάθε καλοκαίρι, καθώς προετοιμαζόμαστε να ξεχυθούμε στις παραλίες και να απολαύσουμε την ευλογία του να ζούμε σε μία χώρα με άπλετο φως και πρόσβαση στη θάλασσα. Ήδη λίγο μετά το Πάσχα και στις αρχές της άνοιξης ξεκινούν οι διαφημιστικές καμπάνιες τύπου «άντε… αρκετά έφαγες, καιρός να σουλουπωθείς, γιατί πώς θα βγεις στην παραλία το καλοκαίρι και θα σε δει ο κόσμος;»
Θα βγω με τον εαυτό μου… από τον πάρα πολύ λεπτό μέχρι τον πάρα πολύ αφράτο, με ό,τι κι αν διαθέτω!
Επιδιώκουν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου στην πλειοψηφία τους, που προσωπικά έχω διαπιστώσει, ώστε να αισθανθούμε ενοχές για το σώμα μας και να κάνουμε «κάτι». Αυτό όμως είναι εξαιρετικά τοξικό ψυχολογικά. Προσωπικά πιστεύω ότι όλο το χρόνο πρέπει να σε νοιάζει, όχι το πώς φαίνεσαι, αλλά το πώς είσαι από άποψη υγείας και να επενδύεις διαρκώς σε αυτήν. Για το καλό της υγείας σου λοιπόν πρέπει να μάθεις και να συνηθίσεις να φροντίζεις το σώμα σου με σωστή διατροφή και γυμναστική, κι όχι για το φαίνεσθαι αυτού. Εκτός βέβαια κι αν είσαι ένας επαγγελματίας που η εργασία σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εμφάνισή σου, όπως π.χ. μοντέλο, επαγγελματίας αθλητής, επαγγελματίας υγείας π.χ. χειρουργός ή νοσηλευτής που απαιτεί πολύωρη ορθοστασία, γυμναστής, καλλιτέχνης π.χ. θεάτρου, χορευτής, ακροβάτης, εργαζόμενος σε σώματα ασφαλείας, αεροσυνοδός, κλπ., οπότε σε αυτή την περίπτωση συνειδητά έχεις επιλέξει να ακολουθείς έναν αρκετά αυστηρό τρόπο ζωής για το μέσο άνθρωπο, ώστε να μπορείς να ανταποκρίνεσαι στις αυξημένες απαιτήσεις του επαγγέλματός σου.
Πολλές μάλιστα διαφημιστικές καμπάνιες το παρατραβάνε το θέμα με τρόπο απαράδεκτο –θεωρώ- και τολμούν να συνδέσουν την εμφάνισή σου με το αν αξίζεις να σε αγαπούν, να σε ερωτευθούν ή ακόμη ακόμη και με την πιθανότητα πρόσληψης σε μία εργασία ή την επαγγελματική επιτυχία, κλπ. (με εξαίρεση πάντα τα επαγγέλματα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την εξαιρετική φυσική σου κατάσταση). Κι εδώ κάπου το πράγμα, κατά τη γνώμη μου, ξεφεύγει εντελώς!
Πως είναι δυνατόν να συνδέεις την προσωπική αξία ενός ανθρώπου ως προσωπικότητας με την εικόνα του, κι άλλοτε να το υπονοείς, άλλοτε να το λες ξεκάθαρα, πως όποιος δεν πληροί το «καθιερωμένο;» αισθητικό κριτήριο, δεν αξίζει σαν άνθρωπος; Από πού προκύπτει αυτός ο συνειρμός και συλλογισμός; Έχεις λάβει γνώση κάποιας συγκεκριμένης επιστημονικής τεκμηρίωσης επί αυτού, που μας την κρατάς κρυφή; Διαφώτισέ μας τουλάχιστον!
Με την ίδια «λογική» συλλογιστική μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως όποιος ξοδεύει όλη τη μέρα του φροντίζοντας αποκλειστικά το σώμα του είναι αμόρφωτος, ακαλλιέργητος και πολύ χαμηλού επιπέδου χαρακτήρας;! Ευσταθεί αυτό; Αποτελεί κανόνα; Προσωπικά δεν το νομίζω. Εσύ τι λες; Οπότε, ποιος ο λόγος για τέτοια αυθαίρετα «λογικά; κι αυταπόδεικτα;» συμπεράσματα που επιτρέπουμε κιόλας να περνούν ως κοινωνικό μήνυμα μέσα από διαφημιστικές καμπάνιες!;
Επίσης σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω ότι δεν αποτελεί κοινό μυστικό πως όλοι μας έχουμε γνωρίσει προσωπικά όλες μα όλες τις «αποχρώσεις» επαγγελματιών κάθε είδους, που με το συνδυασμό εμφάνισης και συμπεριφοράς αποδεικνύουν ποιοι ακριβώς είναι κι αφήνουν μία συγκεκριμένη εντύπωση και το προσωπικό τους στίγμα στον πελάτη τους. Υπάρχουν οι εξαιρετικοί, υπάρχουν και οι άλλοι…
Και καλά να διαθέτεις κριτική σκέψη και ολοκληρωμένη προσωπικότητα, ώστε να μην σε αγγίζουν και να στηλιτεύεις κιόλας τέτοιες απαράδεκτες νοοτροπίες και πρακτικές. Ο αντίκτυπος όμως της διαφημιστικής προβολής τέτοιου περιεχομένου είναι εντελώς ανεξέλεγκτος και «βρίσκει» κι ανθρώπους που δεν μπορούν να επεξεργαστούν σωστά και να φιλτράρουν τα μηνύματα που λαμβάνουν από το περιβάλλον τους. Είτε είναι ευάλωτοι ψυχολογικά γενικά ή μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, είτε λόγω του νεαρού της ηλικίας τους π.χ. βρίσκονται στην εφηβεία, είτε διανύουν κάποια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο στη ζωή τους προσωπικά ή/και οικονομικά. Μόνο κακό τους κάνει, κατά την άποψή μου, ένα τέτοιο διαφημιστικό μήνυμα και μάλιστα χωρίς να τους κινητοποιεί υγιώς να φροντίσουν τον εαυτό τους, που αυτό θα έπρεπε να είναι και το κατ’ εξοχήν ζητούμενο μίας ανθρωποκεντρικής διαφημιστικής καμπάνιας!
Από εκεί και πέρα καθαρά σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων υπάρχει «εκεί έξω» μία τεράστια ποικιλία και συναφής δεδομένη ελευθερία της προσωπικής επιλογής συντρόφων -σε σχήματα, χρώματα, αρώματα και ηλικίες κάθε είδους!- και περί ορέξεως… κολοκυθόπιτα! Και δεν χρειάζεται να έχουμε όλοι τις ίδιες προτιμήσεις! Βρίσκεις κι επιλέγεις όποιον σου αρέσει και σ’ εμπνέει!
Να αγαπάς λοιπόν το σώμα σου, θέλω να σου πω, όπως κι αν είναι αυτό και να το χαίρεσαι κάθε στιγμή!
Να απολαμβάνεις επομένως και το καλοκαίρι σου με αυτούς που σε αγαπούν για αυτό που «είσαι και φαίνεσαι»!
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
