Σαν σήμερα, που είναι η επέτειος που «έφυγε» η Μαλβίνα Κάραλη, ήθελα να μας υπενθυμίσω μερικές από τις απόψεις της για τη ζωή -γεμάτες ουσιαστική σοφία κι όχι αερολογίες- ενός ανθρώπου που την αγάπησε έμπρακτα με όλο της το είναι και θέλησε να τη ζήσει μόνο με πάθος και με τρομερά αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Ξέρετε… Από αυτήν που διαθέτουν μόνο οι προικισμένοι άνθρωποι. Που σε «καρφώνει» κατάματα με το βλέμμα και δεν σου αφήνει κανένα απολύτως περιθώριο να πάρεις ανάσα. Κι εσύ φτάνεις να νιώθεις τόσο μικροπρεπής κι ένοχος και μόνο που σε «εξετάζει» διερευνητικά με τα μάτια. Και πως δεν έχεις που να κρυφτείς για τα καμώματά σου και θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί… και κάνεις κάτι τελευταίες αδέξιες κι απέλπιδες προσπάθειες για να τηρήσεις τα προσχήματα, που καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος μπροστά στο καθηλωτικό βλέμμα της Μαλβίνας. Περιστροφές, δικαιολογίες, «σούπα-μούπες», παραμύθια της Χαλιμάς και λοιπές χαριτωμενιές δεν χωράνε, γιατί απλά επιβαρύνεις τη θέση σου… Έτσι σε κοίταζε η Μαλβίνα κι άντε μετά να τα βγάλεις πέρα μαζί της!
Παραθέτω λοιπόν μερικά «πολύτιμα» σημαντικά, που ξεδιάλεξα προσωπικά, από όσα μας κληροδότησε η ευφυέστατη και λαμπερή αυτή ύπαρξη:
- «Οι άνθρωποι που αγαπώ έχουν πάρει διαζύγιο από την κοινή γνώμη. Κοινή γνώμη, κοινό γούστο».
- «Υπάρχει ζωή πριν από το θάνατο; Εκεί είναι το θέμα!»
- «Δε θα τον χωρέσει αυτή η ζωή, τον άνθρωπο που δε δίνει».
- «Η προδοσία έρχεται σχεδόν πάντα από μέσα. Από εκείνους που βρέθηκαν μαζί σου για λίγο. Από ανάξιους που εμπιστεύθηκες. Από ανθρωπάρια που σε φακέλωσαν πάνω στις πιο εξομολογητικές σου ώρες».
- «Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ότι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα. Και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια Κόλαση. Ενώ από τον ατάλαντο άνθρωπο να μην περιμένεις τίποτα καλό. Και ο Παράδεισός του ανούσιος.»
- «Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν.»
- «Άνδρας που δεν είναι τώρα, δεν ήταν ποτέ».
- «Υποπτεύομαι βαθύτατα όσους διαφημίζουν την ευτυχία τους, ακόμη κι εμένα όποτε το έχω κάνει. Η απάντησή μου είναι: είμαι σχετικά καλά και είμαι ευγνώμων.»
- «Κανένας δεν σκέφτεται πως η αγάπη δεν είναι για τους αδύναμους. Αδυναμία σημαίνει αργά ή γρήγορα βία».
- «Δεν καταδέχτηκα το παιχνίδι των ανθρώπων, που λένε πως αγαπάνε και φορτώνουν τον άλλο με τις προσδοκίες τους».
- «Ο κόσμος, λοιπόν, χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: σ’ αυτούς που έχουν πρόβλημα και σ’ αυτούς που είναι πρόβλημα. Αυτοί που είναι πρόβλημα συνήθως ακουμπάνε σε κάποιους άλλους που στη συνέχεια έχουν πρόβλημα από αυτούς που είναι πρόβλημα. Όταν όμως αυτοί που έχουν πρόβλημα παρατρομάξουν και ψιλοαδειάσουν αυτούς που είναι πρόβλημα, τότε αυτοί που είναι πρόβλημα, δεν είναι πια πρόβλημα, αλλά είναι άνθρωποι που έχουν πρόβλημα. Και κάπως έτσι έρχεται η ζωή στα ίσια της!»
- «Χίλιοι άνθρωποι μέσα στο μπαρ και είναι άδειο. Κανένας. Μπαίνει ο έρωτάς σου, τότε μόνο χίλιοι ένας. Οι χίλιοι απλώς κομπάρσοι»
- «Μην θυσιάζεις όλα σου τα «σ’ αγαπώ» για μερικά κρεβάτια. Φύλαξε και μερικά, μπας και συναντήσεις τον μεγάλο έρωτα στην γωνία και έχεις να τον κεράσεις μονάχα πολυχρησιμοποιημένη σάρκα, προβαρισμένους οργασμούς και ξεχαρβαλωμένα συναισθήματα. Και αν τελικά ο έρωτας δεν έρθει ποτέ, κράτα ρε φίλε ένα «σ’ αγαπώ» ανόθευτο για την πάρτη σου.»
Κάθε άποψή της λοιπόν και «μαχαιριά» στην ψυχή, κατά τη γνώμη μου. Αλλά από τις χειρουργικές, τις θεραπευτικές…
Δεν νομίζετε;
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
