Με λένε Ηλιάνα, είμαι 34 ετών και νονά μίας τσαχπίνας μικρούλας 5 ετών, που είναι και κόρη της καλύτερής μου φίλης. Τη λένε Εύα τη βαφτιστήρα μου.
Όποτε έρχεται ο καιρός για το δωράκι της μικρής, τρέχω με χαρά στα μαγαζιά να βρω κάτι που πιστεύω να της αρέσει. Μα όσο περνούν τα χρόνια, όλο και περισσότερο δυσκολεύομαι οικονομικά να πάρω στο παιδί κάτι καλό. Γιατί καλό σημαίνει δυστυχώς κι ακριβό για τα όλο και πιο κουτσουρεμένα οικονομικά μου.
Δεν είμαι τσιγκούνα. Κι αγαπώ πολύ και την κολλητή και τη βαφτισιμιά μου. Θέλω να της προσφέρω το καλύτερο που μπορώ. Μα ζορίζομαι κάθε φορά που πρέπει να της πάρω δωράκι. Παλιά ήταν άλλες, καλύτερες εποχές για όλους μας.
Έχω κι εγώ τόσα έξοδα και υποχρεώσεις. Μένω στο ενοίκιο με τον αρραβωνιαστικό μου, που δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να παντρευτούμε. Δεν εννοώ ότι τα δώρα της μικρής μου θα μας έσωζαν για να μαζέψουμε τα λεφτά του γάμου μας, μα είναι κι αυτά όσο να πεις ένα μικρό έξοδο, που θα μπορούσε να καλύψει έστω μία από τις πολλές τρύπες που ανοίγουν κάθε μήνα. Ειδικά τώρα με τους απίστευτους λογαριασμούς του ρεύματος για το νοικιασμένο σπίτι μας και το επίσης νοικιασμένο μαγαζί του, που στεγάζει την επιχείρησή του. Δεν λέω τίποτα άλλο. Καταλαβαίνετε πως είμαστε.
Η φίλη μου βέβαια ξέρει καλά τα οικονομικά μας, γιατί μιλάμε ανοιχτά μεταξύ μας, και με καταλαβαίνει. Και η ίδια δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση από εμένα. Και ποτέ μα ποτέ η κοπέλα δεν με έφερε σε δύσκολη θέση, αν κάποιες φορές τα δώρα μου δεν είναι πολύ καλά. Τελοσπάντων όταν δεν είναι αυτό που θα ήθελα για το παιδί. Ούτε η Εύα μας είναι κανένα κακομαθημένο, που δεν εκτιμά και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Εγώ όμως το σκέφτομαι κάθε φορά.
Δεν εννοώ πολυτέλειες. Απλά να μπορώ με άνεση να της πάρω κάποια χρήσιμα πράγματα, ρούχα, τσάντα για το σχολείο, παπούτσια, να της κάνουμε πάρτυ γενεθλίων σε ένα παιδότοπο, όπως την καλούν και οι φίλοι της, να τη γράψουμε σε μία αθλητική ή καλλιτεχνική δραστηριότητα.
Ναι, υπάρχουν και πιο οικονομικές επιλογές, αλλά συνήθως στο μήνα πάνω χαλάνε ή δεν μπορούμε πλέον να ανταποκριθούμε σε πράγματα που κάνουν άλλοι για τα παιδιά και τα βαφτιστήρια τους. Και ξέρετε πως είναι αυτά. Τα παιδάκια μεταξύ τους μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά.
Μιλούν άσχημα και κάνουν υποτιμητικές συγκρίσεις με τους συμμαθητές τους, που δεν είναι τόσο άνετα τα οικονομικά τους και τους πληγώνουν. Κι εμείς, αν και της μιλάμε πολύ και της εξηγούμε πως έχουν τα πράγματα, δεν θέλουμε η Εύα μας να πληγώνεται.
Γιατί αυτό συμβαίνει και το καταλαβαίνουμε, αν και δεν μας το λέει. Απλά χαμογελάει…
ΗΛΙΑΝΑ Π.
