Στο φετινό Euro 2020 συμμετέχει η γειτονική μας Βόρειος Μακεδονία. Μετά το πρώτο παιχνίδι, προέκυψε ζήτημα με την εμφάνιση του ονόματος της χώρας στις ψηφιακές κάρτες, στους τηλεοπτικούς δέκτες. Κοινώς, το ακρωνύμιο που χρησιμοποιήθηκε από την UEFA παρέπεμπε σε Μακεδονία και όχι Β. Μακεδονία. Όπως ήταν αναμενόμενο, το θέμα στην Ελλάδα πήρε διαστάσεις. Πολλές δηλώσεις, και ένας άκρατος μακεδονομαχισμός πλημμύρισαν τα κοινωνικά δίκτυα. Το άρθρο θα ασχοληθεί με κάποια πράγματα που πρέπει να ειπωθούν για την ιστορία και τα εθνικά θέματα, με παράδειγμα τη Μακεδονία.

Αρχικά, ο όρος Μακεδονία έχει περισσότερες της μίας αναγνώσεις και ευρύ περιεχόμενο. Για εμάς τους Έλληνες, ο όρος έχει ιστορικό και γεωγραφικό προσδιορισμό. Για τους γείτονες εθνικό και γεωγραφικό. Έχουν δίκιο; Είναι Μακεδόνες; Με τον δικό μας ορισμό όχι. Με τον δικό τους ναι. Έχει σημασία στην τελική; Όχι! Γιατί; Γιατί κάποια στιγμή, δεν θυμάμαι πότε, μια ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε στο όνομα << Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας>> (ΠΓΔΜ).  Ο όρος Μακεδονία μπήκε στο όνομα. Στη διπλωματία δε μπορείς να έρθεις 20 και πλέον χρόνια μετά και να απαιτείς να μην ισχύσει αυτό που έχεις υπογράψει πριν. Ή κάνεις πόλεμο ή επιβάλλεις τους δικούς σου όρους. Μπορείς;

Από τη στιγμή που ο όρος Μακεδονία χρησιμοποιήθηκε στο όνομα της γειτονικής χώρας, ήταν δεδομένο ότι θα τον χρησιμοποιήσουν όπως τους βολεύει. Αυτό κάνουν όλα τα έθνη και όλα τα κράτη. Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Όλος ο κόσμος τη λέει Istanbul, εμείς Κωνσταντινούπολη. Δεν είναι μόνο γλωσσικό το θέμα σωστά; Ασχολούμαστε με ένα πρόβλημα που εμείς δημιουργήσαμε σε μεγάλο βαθμό. Στην τελική αν είμαστε όλοι τόσο μακεδονομάχοι και κοπτόμαστε για τη Μακεδονία, γιατί η Μακεδονία είναι παρατημένη στην τύχη της κοινωνικά, οικονομικά, αναπτυξιακά; Ποιος Μακεδόνας ή μη ενδιαφέρθηκε τόσα χρόνια; Γιατί τρέχουμε στα Bitola για ψώνια;

Η ιστορία είναι εδώ για να μας θυμίζει το παρελθόν και να μας δίνει μαθήματα και συμβουλές για το παρόν και το μέλλον. Πρώτα διαβάζουμε, σκεφτόμαστε και μετά πράττουμε. Δεν γίνεται να θυμόμαστε την ιστορία κάθε φορά που κάποιος ξένος την καπηλεύεται και μας προσβάλλει. και όλο τον υπόλοιπο καιρό δεν ασχολούμαστε. Η ιστορία είναι πάντα εδώ και πάντα επίκαιρη για να θυμίζει τα ανθρώπινα λάθη. Οπότε, πριν γίνουμε στρατηλάτες, ας κοιταχτούμε για λίγο στον καθρέφτη.

 

Πείτε μας τη γνώμη σας
4Τέλειο2Καλό0Αστείο0Wow0Λυπηρό1Κακό

0 Σχόλια

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.