Με αφορμή την πάρα πολύ σημαντική Γιορτή τη Μητέρας που μας πέρασε, κατά την οποία τιμούμε όλες τις μητέρες του κόσμου, αλλά και όσες δυσκολεύτηκαν ή δεν κατάφεραν να αποκτήσουν ακόμη παιδάκι, όσες βρίσκονται ήδη στην επώδυνη διαδικασία της προσπάθειας για οποιονδήποτε λόγο ή απλά δεν το αντέχουν οικονομικά, κλπ. σκεφτόμουν ότι αμέσως μετά από κάθε πολυπόθητο τοκετό πρέπει να αναλογιστούμε σοβαρά και υπεύθυνα πώς ακριβώς θα αναθρέψουμε τον κάθε νέο άνθρωπο που έρχεται στη ζωή μέσα από εμάς. Γιατί το να αποκτήσεις ένα παιδί είναι σχετικά πιο εύκολο από το να το αναστήσεις, να το αναθρέψεις, να το μεγαλώσεις ή όποια άλλη λέξη επιθυμεί καθένας να χρησιμοποιήσει.
Εννοώ ότι πρέπει να προσδιορίσουμε με ποιες ακριβώς αρχές, αξίες, ήθη, διδάγματα, όρια υγιή, καλούς τρόπους συμπεριφοράς, ουσιαστικούς κι όχι από τους γιαλαντζί για το κοινωνικό φαίνεσθαι.
Και οι δύο έννοιες που τριγυρνούσαν πιο έντονα στο μυαλό μου παράλληλα είναι «ΕΛΕΥΘΕΡΑ» και «ΜΕ ΟΡΙΑ»! Πόσο αντιφατικές αλήθεια αλλά ταυτόχρονα και πόσο αρμονικά αλληλοσυμπληρούμενες μεταξύ τους είναι οι έννοιες αυτές.
«ΕΛΕΥΘΕΡΑ»
Ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι πρέπει να γίνουν πρώτα και πέρα απ’ όλα.
Ελεύθερες προσωπικότητες που δεν θα ορίζονται από κανέναν άλλο άνθρωπο, παρά μόνο θα αυτοπροσδιορίζονται στη ζωή τους. Πώς θέλουν κι ονειρεύονται να τη ζήσουν και να τη χαράξουν. Χωρίς την άδεια ή την έγκριση κανενός ξένου ή μέλους της οικογένειάς τους που θα τους καταδυναστεύει με οποιοδήποτε μέσο πίεσης.
Ελεύθεροι και από συμπλέγματα, κακία, δολοπλοκίες, τοξικότητα, μισανθρωπισμό, μίσος που δυστυχώς εκδηλώνουν ακόμη ακόμη κι απέναντι στον ίδιο τον εαυτό τους.
…αλλά και «ΜΕ ΟΡΙΑ»
Όρια πολύτιμα που θέτουν οι ίδιοι στους γύρω τους.
Όρια επίσης που θα τηρούν εξίσου ευλαβικά απέναντι και στους άλλους ανθρώπους αναγνωρίζοντάς τους το ίδιο ακριβώς δικαίωμα να ζήσουν και οι άλλοι τη ζωή τους όπως ακριβώς θέλουν κι ονειρεύονται κι επιθυμούν χωρίς να παρεμβαίνουν σε αυτήν με οποιονδήποτε τρόπο.
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
