Από αρχαιοτάτων χρόνων η χώρα μας αναγνωρίστηκε ως αυτό που πραγματικά είναι, ένα «μαγαζί-γωνία», και οι λόγοι για αυτό είναι πολλοί και διάφοροι, όπως η εξέχουσα γεωστρατηγική της θέση, η πλούσια πολιτιστική της κληρονομιά, η ηλιοφάνεια κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους, κλπ. Πολλοί από τους «θαυμαστές» της προσπάθησαν να την υποτάξουν και να την κατακτήσουν συμπεριλαμβάνοντάς την στα αποικιακά εδάφη που διοικούσαν κι εκμεταλλεύονταν. Άλλοι τα κατάφεραν για κάποιο χρονικό διάστημα, ενώ οι λοιποί απέτυχαν παταγωδώς, όπως γνωρίζουμε από την πολυτάραχη Ιστορία μας.
Κάποτε λοιπόν ήρθε και η σειρά μας να την διαφεντέψουμε ως ελεύθερο έθνος Ελλήνων. Αφού αρχικά αποβιομηχανοποιήσαμε ολόκληρη την χώρα και καταστρέψαμε και την αγροτική της παραγωγή, αποφασίσαμε να ρίξουμε όλη μας την προσπάθεια για οικονομική ανάπτυξη στον τουρισμό. Να γίνουμε τα γκαρσονάκια της Ευρώπης και των λοιπών εξερευνητών δημιουργώντας ένα μαγαζί-γωνία.
Εδώ και έτη πολλά μαζεύονται οι «δρυΐδες» της χώρας μας επί του τουριστικού κλάδου και συσκέπτονται και αποφασίζουν με λόγια «παχιά» να δημιουργήσουν ένα μύθο για την Ελλάδα, ώστε να μπορέσει αυτό το μαγαζί-γωνία να «ξεπουλήσει» την πραμάτεια του σε καλή τιμή και να τα «κονομήσουμε» όλοι μαζί. Γυαλίσαμε λοιπόν τον ήλιο, σφουγγαρίσαμε με ένα σύννεφο τον γαλανό ουρανό, κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να καθαρίσουμε και να συμμαζέψουμε τις θάλασσες και τα ακρογυάλια μας για να είναι όλα τακτοποιημένα και δελεαστικά για τους τουρίστες που θα υποδεχτούμε. Βέβαια, όπου δεν «βγαίναμε» οικονομικά να κάνουμε τουριστικές εγκαταστάσεις, πουλήσαμε κομμάτια της χώρας σε ιδιώτες να το πράξουν ανθ΄ ημών έναντι αδράς προμήθειας, βάλαμε τα «καλά» μας και «ανοίξαμε» κι αυτό το καλοκαίρι για να κερδίσουμε το στοίχημα του τουρισμού, όπως το αποκαλούν οι σοφοί.
Οι πελάτες μας λοιπόν άρχισαν να συρρέουν στο μαγαζί μας και για την ακρίβεια -μετά από το πολύμηνο μάντρωμα που βίωσαν κι αυτοί- ήρθαν τρέχοντας. Κι εξαιτίας αυτής της αθρόας προσέλευσής τους είναι που ανακαλύψαμε ότι κανένας όλα αυτά τα χρόνια δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τις «πόρτες» του μαγαζιού-πύλες εισόδου στην Ελλάδα. Δεν φρόντισε κανείς τουλάχιστον για τη «βιτρίνα», ώστε να τη βλέπουν οι πελάτες και να «καίγονται» να μπούνε μέσα -αδιαφορώντας ακόμη και για την ταλαιπωρία που θα υποστούν- και να αγοράσουν αυτόν το «μύθο» που τους πουλάμε. Για τόσα χρόνια λοιπόν χτίζονταν πεντάστερα και «όλου του ουρανού τα άστρα» ξενοδοχειακές μονάδες, αξιοποιήθηκε στο έπακρο -ίσως και υπέρ του δέοντος- κάθε τετραγωνικό του αιγιαλού, αλλά κανένας δεν φρόντισε να σουλουπώσει τη βιτρίνα και τις πόρτες εισόδου στο έρμο τούτο μαγαζί.
Ιδανικά, αν η χώρα λειτουργούσε ως μία πραγματική επιχείρηση, σύσσωμη η διοίκησή της θα είχε διαμαρτυρηθεί, εισηγηθεί και μεριμνήσει για τη φροντίδα της εισόδου των πελατών της, αφού οι πύλες εισόδου στην Ελλάδα είναι βασικό κομμάτι της «μόστρας» του μαγαζιού μας. Όλα τα τελωνεία της χώρας και οι συνοριακοί σταθμοί της παραμεθορίου ζώνης παρουσιάζουν μια εικόνα εγκατάλειψης κι απελπισίας. Οι δυο κυριότερες είσοδοι στη Βόρεια Ελλάδα, αυτές των Ευζώνων και του Προμαχώνα, δημιουργούν την εντύπωση ότι η χώρα έχει «μείνει πίσω», κάπου στο ’70 όπου τέλος πάντων δεν πολυδίναμε και ιδιαίτερη σημασία στην «κομμουνιστική» γειτονιά μας των Βαλκανίων.
Όμως τα πράγματα άλλαξαν! Και οι «γείτονες» έγιναν ο καλύτερος, ο πιο τακτικός και πιο πιστός πελάτης, τουλάχιστον για την Βόρεια Ελλάδα. Εσύ ωστόσο τον ταλαιπωρείς συστηματικά χωρίς καμία απολύτως λογική εξήγηση για τη συμπεριφορά σου αυτή, κι ενώ παράλληλα δηλώνεις ότι ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία και βασικός άξονας της οικονομικής ανάκαμψης της χώρας! Αντί όμως να τον προσελκύεις ακόμη περισσότερο με κάθε δυνατό τρόπο, τον αποδιώχνεις με το κλείσιμο των συνοριακών «θυρών» μετά τις έντεκα το βράδυ, γιατί οι «πορτιέρηδες» έγιναν ισχυρό συνδικάτο! Δεν το καταλαβαίνεις; Μπορεί εσύ να πεινάς για νέες αφίξεις και περισσότερη πελατεία για να βγάλεις τα «σπασμένα» μιας παρατεταμένης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, αλλά ταυτόχρονα ταλαιπωρείς τον πελάτη σου με μια τρίωρη τουλάχιστον καθυστέρηση στα σύνορα, επειδή δεν επαρκεί το προσωπικό για τους ελέγχους, και γιατί το ωράριο είναι συγκεκριμένο, αντί να το επεκτείνεις και να προσλάβεις περισσότερους αντίστοιχα. Άρα η πρώτη εντύπωση που δίνεις στον πελάτη από την βιτρίνα του καταστήματος είναι «νυχτερίδες και αράχνες, γλυκιά μου…». Το σκηνικό θυμίζει λες και θα ξεπεταχτούν ο σύντροφος Στάλιν με το σύντροφο Τίτο από καμία γωνία για να παίξουν τάβλι!
Ένα πράγμα ήθελα να ήξερα. Τόσα χρόνια οι αιρετοί της Βόρειας Ελλάδας (από τους άλλους δεν θα το περίμενα έτσι κι αλλιώς) τι κάνουν για αυτή την κατάντια στα σύνορα με τις γειτονικές βαλκανικές χώρες; Αυτοί που μας θυμούνται λίγο πριν την λήξη της τετραετίας για την ψήφο μας ενόψει της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης και μας ξεχνούν την επομένη των εκλογών, με τι ασχολούνται ποιο σημαντικό όλο αυτό το χρονικό διάστημα και δεν έχουν λίγο χρόνο να διεκδικήσουν κονδύλια για να φτιάξουν λίγο τη «βιτρίνα» στους συνοριακούς σταθμούς μας; Η απάντηση είναι μάλλον «με τρίχες»!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΤΣΑΣ
