Η <<Ελπίδα>> έκανε παρέλαση στην Αττική, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Η πρωτεύουσα της χώρας παρέλυσε. Στο Σύνταγμα οι δρόμοι ήταν αδιάβατοι. Δεν υπήρξε δρόμος και δρομάκι που να μην έκλεισε. Οδηγοί έμειναν ώρες αποκλεισμένοι στην Αττική οδό. Τελικά, εγκατέλειψαν τα οχήματά τους και περπάτησαν χιλιόμετρα για να φτάσουν στο σπίτι τους. Ανάμεσά τους υπήρχαν παιδιά, εγκυμονούσες και άνθρωποι με προβλήματα υγείας. Άνθρωποι στο έλεος της θεομηνίας.
Οι θεσμοί και οι αρμόδιοι πανηγύριζαν για την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού. Δηλώσεις και φανφάρες. Γνώριζαν μέρες τι θα έρθει. Τι έκαναν; Τίποτα. Ή καλύτερα, έκαναν το καθιερωμένο πλέον. Απόδοση ευθυνών, ο ένας στον άλλο, και όλοι μαζί στους πολίτες. “Πρόστιμα στους οδηγούς”, “δεν είχαν αλυσίδες”. Όλοι είναι υπεύθυνοι εκτός από την κυβέρνηση. Πολίτες πετούσαν νερά και σάντουιτς από τις γέφυρες στους οδηγούς. Πολίτες ναύλωσαν λεωφορείο για να τους απομακρύνει από την Αττική οδό. Μεταφορέας έκανε τον ρυθμιστή κυκλοφορίας μετά από υπόδειξη της ΕΛ.ΑΣ. Γνωστός καλαθοσφαιριστής να ρυμουλκεί με το όχημά του οδηγούς. Όταν έσφιξαν τα πράγματα βγήκε κλασικά ο στρατός. Χίλια κακά να του καταλογίσουμε, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα “βγάζει το κάρο από τη λάσπη”. Με το προσωπικό που δεν πληρώνεται(στρατιώτες) και πόρους για τους οποίους δεν αποζημιώνεται. Όλα καλά. Αν ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε, και το κράτος έμεινε όρθιο, όπως υποστήριξε ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, το ερώτημα που προκύπτει είναι τι θα γινόταν ή χειρότερα τι θα γίνει στο μέλλον, όταν ο κρατικός μηχανισμός δεν λειτουργήσει.
Δεν υπάρχει καμία διάθεση να δοθεί ούτε ένα λεπτό για το οτιδήποτε. Μόνο σε φίλα προσκείμενες τσέπες. Φαίνεται εξάλλου το παραπάνω, από την μαχητική για ακόμα μια φορά δημοσιογραφία. Μεταξύ άλλων φυσικά. Η χώρα ανέκαθεν πήγαινε στον “αυτόματο” λίγο πολύ. Πλέον όμως είναι θαύμα που συνεχίζει να υπάρχει. Η φωτιά σβήνει στη θάλασσα, το νερό εξατμίζεται και το χιόνι λιώνει από τον ήλιο. Αν αρρωστήσεις, μακάρι να έχεις γερή κράση. Αν αναζητείς δικαιοσύνη, πρόσεχε από ποιόν τη ζητάς. Αν έχεις όνειρα και στόχους φρόντισε να έχεις μπαμπά τον Βίκο. Γενικά καλή τύχη σε ότι κάνεις. Κάτι άλλο μην περιμένεις. Και ας μην ξεχάσουμε εμείς από την πλευρά μας να δώσουμε άφεση αμαρτιών με τη μορφή του ” που πήγαιναν μέσα στα χιόνια”, και κάπου να στριμώξουμε και έναν καυγά για το εμβόλιο. Μην τυχόν και ξαφνιάσουμε και εμάς τους ίδιους κάνοντας μισό βήμα μπροστά.
