Στις 13.15 μ.μ. σήμερα Τρίτη και 13 ενημερώθηκα τυχαία από το ραδιόφωνο ότι ξέσπασε φωτιά στο Σέιχ –Σου κι εκκενώθηκε προληπτικά το ξενοδοχείο «Φιλίππειο». Συνηθίζω να το αφήνω ανοιχτό προετοιμάζοντας διάφορα πράγματα για να ενημερώνομαι ταυτόχρονα για την τρέχουσα επικαιρότητα. Κι εκεί που είπα μέσα μου «Οκ. Πιστεύω ότι κι έχω εμπιστοσύνη πως θα τεθεί υπό έλεγχο σύντομα…», ακούω να αναμεταδίδεται ότι συζητείται το ενδεχόμενο να χρειαστεί να εκκενωθούν οι πέριξ κατοικημένες περιοχές…
Και μου πέφτει το γυάλινο ποτήρι από τα χέρια, σπάει και γίνεται χίλια κομμάτια… μένει και λειψό κατά 1 και το σετ των ποτηριών μου… , γιατί εξίσου χιλιάδες πράγματα πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό μου. Όχι, δεν πρόλαβα καν να τρομοκρατηθώ, γιατί ο εγκέφαλος άρχισε σε κλάσματα δευτερολέπτου να στροφάρει και να σκέφτεται ότι σαν κάτοικος των υποψήφιων προς εκκένωση περιοχών πρέπει:
- Να μάθω πόσο σοβαρά είναι όντως τα πράγματα και ποιους άλλους πρέπει να ενημερώσω άμεσα για να μεριμνήσουν για τον εαυτό τους και τα κατοικίδιά τους… (Στο μεταξύ η περιφερειακή οδός της πόλης έχει κλείσει κι όσοι γείτονες εργάζονται εκτός σπιτιού δεν μπορούν να επιστρέψουν… κι εγώ αντίστοιχα δεν μπορώ να φύγω!)
- Να προλάβω να φορτίσω φουλ κινητό και laptop πριν απομακρυνθώ από το σπίτι.
- Να σκεφτώ πως θα μετακινηθώ (με ποιο μεταφορικό μέσο) και προς τα που θα πάω, αφού έκλεισε η περιφερειακή οδός!
- Να αποφασίσω τι σημαντικό θα πάρω μαζί μου.
- Να μην φρικάρω στη σκέψη ότι μπορεί να φτάσει η φωτιά και να καταστρέψει τα σπίτια μας… και να μην επιτρέψω παράλληλα στον εαυτό μου να παγώσω και να μείνω τελικά με σταυρωμένα τα χέρια χάνοντας πολύτιμο χρόνο, κλπ.
Κι αμέσως σε αυτή τη σκέψη που πήγε να με μπλοκάρει προς στιγμή, αντέδρασε το μυαλό μου με την επόμενη «Σύνελθε, γιατί έχουν υπάρξει πολύ χειρότερα!» Ήρθαν τότε στο μυαλό μου οι σοβαρές φυσικές καταστροφές που έχουν πλήξει κατά καιρούς την ανθρωπότητα αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες θύματα, ακριβώς επειδή τους βρήκαν απροετοίμαστους και δεν είχαν ενημερωθεί για να προλάβουν να κάνουν την παραμικρή ενέργεια προετοιμασίας (π.χ. τσουνάμι σε εξωτικό τουριστικό θέρετρο, ισχυρός σεισμός ή κατεδάφιση κτιρίων στα καλά καθούμενα, πλημμύρα στη Μάντρα, φωτιά στο Μάτι, κλπ. άπειρα παραδείγματα από τη διεθνή ειδησεογραφία).
Είναι λοιπόν φοβερή η αίσθηση και η συνειδητοποίηση ότι… κι αυτό θέλω σήμερα κατά βάση να καταγράψω… πρέπει μέσα σε δευτερόλεπτα από μία σημαντική πληροφορία να ιεραρχήσεις όλα όσα είναι πραγματικά σημαντικά για σένα και να δράσεις άμεσα!
Η αντίθεση ευτυχώς με όλα τα προαναφερόμενα περιστατικά είναι ότι στην σημερινή έκτακτη κατάσταση:
- Είχα χρόνο στη διάθεσή μου να αποφασίσω να κάνω πράγματα, ενώ εκείνοι όχι.
- Η κατάσταση τέθηκε πολύ σύντομα υπό έλεγχο, ενώ εκείνοι «χάθηκαν».
- Η ζωή μας έδωσε και σήμερα ένα πολύτιμο μάθημα για το τι είναι πραγματικά σημαντικό και τι όχι, ενώ εκείνοι «έφυγαν» χωρίς να μπορέσουν ποτέ να αξιοποιήσουν στο μέλλον τους την εμπειρία από όσα βίωσαν.
Δεν λένε άλλωστε ότι «όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος;»
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
