Ελάχιστα έχω διαβάσει για το συγκεκριμένο θέμα. Έχοντας όμως ανατραφεί και ζήσει σε διαφορετικές πολυεθνικές κοινότητες μικρότερου ή μεγαλύτερου μεγέθους εντόπιζα πάντα κι αυτή την κάπως αθέατη πτυχή του ζητήματος. Γιατί ο φυλετικός και ο αλληλένδετος κοινωνικός ρατσισμός έχουν δύο καθρεπτιζόμενες κι αλληλοεξαρτούμενες πτυχές.
Η πρώτη λοιπόν πτυχή είναι φυσικά η απολύτως καταδικαστέα. Αυτή κατά την οποία κάθε ευνομούμενη, πολιτισμένη –αν θέλει να λέγεται- και δομημένη με ηθικές αρχές κι αξίες κοινωνία αποκηρύσσει σύσσωμη τη βία που εκδηλώνεται λόγω εθνικής-φυλετικής καταγωγής.
Όμως υπάρχει και η άλλη πτυχή της ρατσιστικής συμπεριφοράς. Αυτή που μοιραία εκδηλώνεται ως αντίποινα στην πρώτη. Όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι και το μονίμως θύμα έχει πονέσει και θυμώσει τόσο πολύ, αισθάνεται τόσο έντονα την κατάφωρη αδικία που συντελείται εις βάρος του, εξοργίζεται και κατά απολύτως φυσικό επακόλουθο ξεσπά μεν, αδικαιολόγητα ως προς τον τρόπο δε.
Τι συμβαίνει επομένως από τη στιγμή που το παιδί μίας οποιασδήποτε φυλετικής μειονότητας αντιμετωπίζει μία κοινωνία που καταδικάζει το μέλλον του από το πρώτο του κιόλας βήμα, γιατί τυχαίνει να ανήκει σ’ αυτήν; Και μπορούμε άραγε εντελώς αψήφιστα να το κακοχαρακτηρίσουμε; Και να ισχυριστούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν συμβάλλαμε κι εμείς στο ξέσπασμά του… με την πρότερη συμπεριφορά μας;!
Ναι, αρχικά φυσικά και θα εκδηλωθεί μη υγιώς η αντίδραση από αγανάκτηση του εκ γενετής θυματοποιούμενου. Αλλά στην πορεία ευελπιστώ πως θα εκδηλωθεί κάπως πιο υγιώς. Μέχρι να φτάσει στο επίπεδο της συνειδητής πλέον και υγιούς αντίδρασης.
Αλλά εντωμεταξύ πόσοι άλλοι από εμάς δεν έχουμε νιώσει στ’ αλήθεια εξίσου κατάφωρα αδικημένοι με τη σειρά μας, όποτε εισπράττουμε κι εμείς μία τέτοια επιθετική συμπεριφορά, επειδή ανήκουμε… κατά τα φαινόμενα πάντα… στους «προνομιούχους»;! Γιατί αυτό που διατυμπανίζουμε ότι όλοι μας –ανεξαιρέτως κι ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης και φυλετικής καταγωγής- έχουμε κάθε δικαίωμα να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε, να εξελιχθούμε, να επιτύχουμε τους στόχους μας και να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας… αντιλαμβάνεστε ότι ισχύει ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ για όλους μας;! Και για όσους μας έβλαψαν εσκεμμένα ή άθελά τους, αλλά και για όσους μας στήριζαν ανέκαθεν -κι ας μην το αντιληφθήκαμε- αλλά τους μισούμε και ξεσπάμε πάνω τους, γιατί έτσι μάθαμε να κάνουμε «ενστικτωδώς»;!
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
Πηγή
