Όταν κάποιος προσπαθεί να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του κυρίου Πούτιν μόνο σε ένα πράγμα μπορεί να πέσει μέσα. Ότι για τον εγωισμό του μπορεί και να «τινάξει» την ίδια του την χώρα στον αέρα. Όλοι ακούσαμε σήμερα ότι σχεδόν μετά από 7 μήνες πολέμου κηρύχθηκε μερική επιστράτευση στην Ρωσία για να αντιμετωπίσει το φάντασμα της απειλής από την Δύση.
Λέω φάντασμα και εξηγούμαι. Η Δύση μέχρι στιγμής είναι ανήμπορη να λάβει μια απόφαση για να σώσει τον πληθυσμό της από την αδυναμία κάλυψης των βασικών αναγκών της όπως η ενέργεια και η ομαλή σίτιση της. Λειτουργεί σαν μια αγέλη με σκυλιά εγκλωβισμένα πίσω από τα κάγκελα που μόλις τους πετάξεις ένα μπριζολάκι είναι ικανά να «ξεσκιστούν» μεταξύ τους. Άρα για ποια απειλή μιλάμε; Οι έξωθεν απειλές είναι τελικά ένα ωραίο αφήγημα για να καλύψει κάποιος τον εγωκεντρισμό του και την ανεπάρκεια του, ώστε να συνεχίσει να κυβερνά αμέριμνος. Αυτό το μοντελάκι βλέπουμε άλλωστε και στο γειτονάκι μας εξ’ ανατολάς. Όταν τα πράγματα ζορίσουν, για την καρεκλίτσα του κάποιος αρχίζει τους αναθεωρητισμούς και την εξεύρεση ανούσιων απειλών για να προσφέρει στο κοινό τους για εσωτερική κατανάλωση.
Με την κήρυξη της επιστράτευσης οι Ρώσοι εξαφάνισαν σε χρόνο ρεκόρ τα αεροπορικά εισιτήρια χωρίς επιστροφή για όπου μπορούν να διαφύγουν χωρίς να χρειάζονται βίζα εισόδου. Προορισμοί όπως Κωνσταντινούπολη και Ερεβάν εξαντλήθηκαν σε κλάσματα δευτερολέπτου, ακόμα και πανάκριβα εισιτήρια των 5000$ προς Ντουμπάι κάνανε φτερά. Άραγε ο κύριος Πούτιν ξεσκαρτάρει την χώρα από «δήθεν» πατριώτες; Ή μήπως ετοιμάζεται να ρίξει μπουρλότο στην χώρα του για να μη φανεί η απελπισία του για την έκβαση του πολέμου με την Ουκρανία;
Η απάντηση στο δίλλημα μεταξύ εγωκεντρισμού ή σχεδίου έναντι της απροσάρμοστης Δύσης είναι μια. Ότι εμείς οι απλοί πολίτες θα συνεχίζουμε να πληρώνουμε το «μάρμαρο», εφόσον εκλέγουμε και τοποθετούμε σε καίριες κυβερνητικές και διοικητικές θέσεις ψευτοπατριώτες και μάγκες γιαλαντζί. Εμείς θα βάζουμε το χέρι στην τσέπη να πληρώνουμε τις φιλάσθενες «αγορές» που με το παραμικρό βηχαλάκι κάποιου παρανοϊκού εκτοξεύουν βασικές ανθρώπινες ανάγκες στην στρατόσφαιρα, υπονομεύοντας έτσι το δικαίωμα του να ζει κάποιος αξιοπρεπώς. Αυτό δεν είναι καπιταλισμός, αυτό είναι σφετερισμός βασικών ανθρώπινων αναγκών από παρανοϊκούς και ανίκανους κυβερνήτες.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΤΣΑΣ
