Εδώ και πολύ καιρό συμβαίνουν άσχημα πράγματα στην Ελλάδα και τον κόσμο, σοκαριστικά σύμφωνα με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τέτοια περιστατικά γίνονταν ανέκαθεν, και θα γίνονται πάντα. Γεγονότα που προκαλούν δέος, φόβο, σε κάνουν να αναλογίζεσαι κάποια πράγματα, σου προκαλούν σοκ. Κάποτε όμως, όχι τώρα. Πλέον τίποτα δε σοκάρει την ελληνική κοινωνία. Τίποτα δεν την ταρακουνά. Βρίσκεται πλέον στον αυτόματο πιλότο.
ΣΟΚ προκαλούν τα νέα δεδομένα για την πανδημία. ΣΟΚ από τη νέα γυναικοκτονία. ΣΟΚ προκαλεί ο θάνατος του διανομέα, της ποδηλάτισσας. Σοκαρισμένο το Πανελλήνιο από τις φωτιές στην Αττική. Αν διαβάσει κανείς ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, ή παρακολουθήσει τηλεόραση, θα νομίζει ότι είμαστε μονίμως σε μια κατάσταση αγωνίας, απόγνωσης και πόνου. Στην πραγματικότητα, το μόνο που υπάρχει είναι απάθεια. Μια ατελείωτη και ακλόνητη απάθεια. Η βία και ο θάνατος έχουν σχετικοποιηθεί, δεν μας αγγίζουν. Αν μη τι άλλο, περιμένουμε την επόμενη δολοφονία, την επόμενη φυσική καταστροφή. Η αντίδρασή μας είναι πάντα ίδια. << Α, άλλη μία>>. Δεν υπάρχει καμία αντίδραση. Μοιάζει το κάθε νέο έγκλημα, ο κάθε νέος θάνατος, η κάθε νέα καταστροφή, να μας προσφέρει μια παράλογη και ενδεχομένως ασυνείδητη ηδονή. Η ζωή συνεχίζεται. Πάντα έτσι συμβαίνει. Είναι όμως εξαιρετικά προβληματική η έλλειψη αντανακλαστικών μπροστά στη βία και τον ανθρώπινο πόνο. Το ζήτημα δεν είναι η παροχή βοήθειας, η οποία υπήρξε συγκινητική πολλές φορές, αλλά το ότι τίποτα δεν αλλάζει στη νοοτροπία και τις πράξεις μας. Συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα, προσδοκώντας ένα ως δια μαγείας διαφορετικό αποτέλεσμα. Όταν αυτό δεν έρχεται, λυπούμαστε για λίγο, αναλογιζόμαστε τις συνέπειες, κι έπειτα το προσπερνάμε. Και ξανά από την αρχή. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο εξαιρετικά καταστροφικό.
Η ελληνική κοινωνία αποκτηνώνεται, δε μπορεί κανείς να το αρνηθεί αυτό. Ο εθισμός της στα παραπάνω, την κάνει ευάλωτη σε κάθε λογής επικίνδυνο ή/και διαλυτικό στοιχείο. Φαίνεται να αδυνατεί να προσπαθήσει καν να <<θεραπεύσει>> τις <<πληγές>> της. Απλώς προχωρά, και όπου βγάλει. Ίσως εδώ χρειάζονται οι βαρύγδουποι <<σοκαριστικοί>> τίτλοι ειδήσεων. Για να μας θυμίζουν ότι κάποια πράγματα δεν είναι φυσιολογικά, δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση. Ή τουλάχιστον, έτσι θα έπρεπε να είναι.
