Πολλά λέγονται και γράφονται τον τελευταίο καιρό για την ηλεκτροκίνηση. Η αλήθεια είναι πως χρόνια τώρα μας προϊδεάζουν -μαζί και με την υδρογονοκίνηση- για τη χρήση τους σε ευρεία κλίμακα ως το μέλλον της κίνησης και της σταδιακής ανεξαρτητοποίησης της παραγωγής ενέργειας από τα ορυκτά καύσιμα. Η πραγματικότητα μπορεί να είναι κάπως έτσι, όμως στη χώρα μας ως συνήθως βιαζόμαστε υπερβολικά, κι έτσι οι προσδοκίες μας διαψεύδονται εξίσου γρήγορα.
Στο χωριό μου μάλιστα λένε πως τα μεταξωτά εσώρουχα θέλουν και επιδέξιους… και στον τομέα αυτό μάλλον δεν τους διαθέτουμε. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε (τρεις φίλοι) να κάνουμε ένα πείραμα και να παρατηρήσουμε κατά πόσο είναι εφικτό ένα επαγγελματικό ταξίδι από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα με το πλήρως εξηλεκτρισμένο αυτοκίνητο που πρόσφατα απέκτησε ο ένας εξ ημών.
Θεωρητικά ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε μια ολιγόωρη παύση για φόρτιση του οχήματος κάπου στη μέση της διαδρομής πριν φτάσουμε στον προορισμό μας, καθώς ο ιδιοκτήτης του θα το είχε φορτίσει πλήρως πριν την εκκίνηση. Άλλωστε ο κατασκευαστής αναφέρει στο εγχειρίδιο χρήσης τη δυνατότητα αυτόνομης πορείας για 395 χιλιόμετρα υπό κανονικές συνθήκες οδήγησης.
Φαντάζομαι θα θυμάστε από το σχολείο τι εστί υπό κανονικές συνθήκες… ε; Αν όχι, να σας υπενθυμίσω ότι όλοι οι νόμοι της φυσικής υφίστανται, όταν το περιβάλλον όπου εκτελούνται είναι ιδανικά φτιαγμένο για αυτούς, δηλαδή in vitro. Επειδή όμως ο κόσμος δεν είναι ιδανικά φτιαγμένος, ανακαλύψαμε ότι εμείς οι τρεις παχουλοκομψοί κύριοι μαζί με τα μπογαλάκια μας θεωρούμαστε ως «overload» για τις προδιαγραφές που έθεσε ο κατασκευαστής, και αυτό το πλεονάζον φορτίο μας στοίχισε σε αυτονομία. «Δε βαριέσαι» λέει ο ένας. «Πόσο έξω να πέσουμε πια στους υπολογισμούς μας»;
Έλα όμως που ο οδηγός είχε και «βαρύτατο» πόδι και ήθελε να τσεκάρει μέχρι πόσα χιλιόμετρα «κόβει» το απόκτημα του; Όπως θα φαντάζεστε, και το «βαρύ» του πόδι στο γκάζι είχε το αντίστοιχό τίμημά του σύμφωνα με τον κατασκευαστή, καθώς είναι «αμάρτημα» η οδήγηση με ταχύτητα πάνω από 100 χλμ./ώρα! Κάπου λοιπόν έξω από τη Λάρισα ένας ενσωματωμένος «σπαστικός» βομβητής άρχισε να μας ενημερώνει ότι τα «ψωμιά» μας είναι πλέον λίγα, και καταλήξαμε αγχωμένοι να ψάχνουμε για τον πλησιέστερο σταθμό φόρτισης.
Αναζητώντας λοιπόν που θα φορτίσουμε το ήσυχο μα «φαγανό» αμαξάκι μας, ανακαλύψαμε στη συνέχεια ότι όλοι οι φορτιστές ΔΕΝ είναι ίδιοι! Κάποιοι χρειάζονται «μια ζωή» ενώ κάποιοι άλλοι μόνο «μια παρτίδα τάβλι» για να το φορτίσουν! Αλλά και τα 38,5 ευρώ που «έσκασε» δεν τα λες και λίγα για μία φόρτιση! Κατά τη μιάμιση ωρίτσα που φάγαμε στον Σ.Ε.Α. Ευαγγελισμού, ανακαλύψαμε επίσης ότι ο επόμενος ταχυφορτιστής βρίσκεται κάπου στην Αταλάντη, οπότε αν δεν θέλαμε να κάνουμε περιοδεία από πόλη σε πόλη, θα έπρεπε ο οδηγός να «ελαφρύνει» το γκάζι και να επιτρέψει να μας προσπερνάνε μέχρι και τα ποδήλατα!
Φτάνοντας κάποτε στην Αταλάντη για άλλη μία στάση φόρτισης… με την ψυχή στο στόμα και τον βομβητή να μας έχει σπάσει τα νεύρα… διάβασα και για ακόμη έναν ταλαίπωρο που είχε παρόμοια φαεινή ιδέα κι αξίωση με μας να φτάσει μέχρι και την Πελοπόννησο. Και πως πέρασε κι αυτός τη δική του Οδύσσεια! Χωρίς να μακρηγορώ άλλο φτάσαμε επιτέλους και στην πολυπόθητη Αθήνα, ευτυχώς… μόνο με τρεισήμισι ώρες καθυστέρηση και με τα μυαλά στα κάγκελα!
Το σχόλιό μου για αυτή την εμπειρία είναι πως… αυτό ΔΕΝ θα το ξαναδοκιμάσω τουλάχιστον για την επόμενη πενταετία! Όχι τουλάχιστον μέχρι να αναπτυχθούν οι κατάλληλες υποδομές! Όσο για τον φίλο μας και ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου δήλωσε φανερά προβληματισμένος, σχεδόν απογοητευμένος, για το αξιοσέβαστο ποσό που δαπάνησε για να κάνει -κατά τα άλλα- τα οδικά του ταξίδια… οικονομικά! Επίσης αναλογίζεται πως θα μπορούσε κάλλιστα με το ίδιο χρηματικό ποσό να αγοράσει αυτοκίνητο μιας premium κατηγορίας.
Συνοψίζοντας δυστυχώς οι σχετικές υποδομές είναι λίγες -ιδιαίτερα μεταξύ Λάρισας κι Αταλάντης- με αποτέλεσμα να γίνεται το ταξίδι άκρως κουραστικό. Αλλά και το όλο πρότζεκτ της μετάβασης σε ηλεκτροκίνηση εφικτό αποκλειστικά για γαλαντόμους «γκατζετάκηδες», που θέλουν να ρίχνουν μερικές καρότσες σε υπεραυτοκίνητα εντός πόλεως όμως…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΤΣΑΣ
Πηγή Φωτό: Pixabay
