Αρχές του 2021 και στην Ελλάδα ειδικά προετοιμαστήκαμε πυρετωδώς για να γιορτάσουμε μεγαλοπρεπώς την επέτειο 200 ετών από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς από την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Το επισημαίνω ως καθόλου αυτονόητη ιστορική γνώση, όπως απογοητευτικά αποδεικνύεται κάθε φορά από το δημοσιογραφικό ερώτημα που τίθεται σε περαστικούς στο δρόμο «Τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου;» κάθε παραμονή της εθνικής εορτής. Πολλοί δεν γνωρίζουν τι ακριβώς γιορτάζουμε! Η μέρα αυτή είναι για περισσότερους μία ακόμη αδιάφορη αργία που απλά μεταφράζεται σε άδεια, μειωμένες αποδοχές, έκτακτη βάρδια για άλλους, κλπ. υπό το βάρος μιας πιεστικής σε υποχρεώσεις καθημερινότητας.
Κάνοντας στην συνέχεια έναν γενικότερο απολογισμό για τα μέχρι πρότινος σενάρια επιστημονικής φαντασίας που πραγματώθηκαν και τα ανέλπιστα «χαστούκια» που εισπράττουμε ως ανθρωπότητα την τελευταία δεκαετία (παγκόσμια οικονομική κρίση από το 2008, πανδημία από τα τέλη του 2019, Brexit από την Ευρωπαϊκή Ένωση που συντελέσθη ανεπιστρεπτί στις αρχές του 2021 μετά από μακροχρόνιες, επίπονες διαπραγματεύσεις, κλπ.) «είμαστε ακόμη ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα»! Εξελισσόμαστε ατομικά ως άνθρωποι και συλλογικά ως κοινωνία, γιατί η προσαρμοστικότητα και η αυθεντικότητα ήταν οι βασικές δεξιότητες της επιβίωσής μας ανά τους αιώνες. Πιστεύω λοιπόν ότι παρά τις κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές αντιξοότητες η ζωή είναι πάντα και μόνο μπροστά μας!
Κοιτούσα παλιές φωτογραφίες αναπολώντας τα ταξίδια μου και τη ζωή μου στο εξωτερικό, όπως κάνουμε οι περισσότεροι τον τελευταίο ένα χρόνο τουλάχιστον από το ξέσπασμα της πανδημίας του Κορωνοϊού, μέχρι να μπορέσουμε να ξαναδημιουργήσουμε νέες, όμορφες αναμνήσεις σε καινούργιους, ξεχωριστούς προορισμούς. Ο σκοπός είναι να ξαναθυμηθούμε τις πολύτιμες εμπειρίες που αποκτήσαμε. Να επαναπροσδιορίσουμε το ποιοι θέλουμε να είμαστε εφεξής προσωπικά κι επαγγελματικά υπό των νέων συνθηκών που ανέτρεψαν τα δεδομένα και τα σχέδιά μας. Να επαναοριοθετήσουμε τους στόχους και τις προτεραιότητές μας για το μέλλον με ευελιξία κι αισιοδοξία. Αν και ο Θεός γελάει, όταν κάνεις σχέδια, ωστόσο ο προγραμματισμός εκ νέου ωφελεί και όλα με μέτρο φυσικά βοηθούν, για να ξαναβρούμε τα πατήματά μας και τον μπούσουλα που χάσαμε προς στιγμήν.
Επομένως η κρίση, η εκάστοτε κατάσταση ανάγκης, δίνει κατά τη γνώμη μου το δημιουργικό έναυσμα, το εναρκτήριο λάκτισμα για νέες προοπτικές κι ευκαιρίες. Ας τις αρπάξουμε λοιπόν κι ας το απολαύσουμε!
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
