Η σημασία του αθλητισμού και τα οφέλη του στο σώμα αλλά και το πνεύμα είναι πασίγνωστα και δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούν στο παρόν άρθρο. Στη βάση ωστόσο, των ευεργετικών ιδιοτήτων του, πρέπει να υπάρξει μια κουβέντα γύρω από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, μια κουβέντα την οποία προσωπικά τουλάχιστον, δεν έχω δει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Σίγουρα, η πρώτη σκέψη είναι ότι σε καιρό πανδημίας πρόκειται για ένα ασήμαντο ζήτημα, συγκριτικά φυσικά με τα όσα βιώνουμε στον τομέα της υγείας. Πράγματι δεν είναι. Όμως ο αθλητισμός ποτέ δεν ήταν αποκομμένος από την υγεία. Ήταν και θα είναι πάντα κομμάτι της. Τι συμβαίνει επομένως με τους ερασιτέχνες αθλητές;Τους καθημερινούς ανθρώπους; Τις τελευταίες μέρες πληροφορηθήκαμε πως στα λύματα έχουν αυξηθεί οι ποσότητες κοκαΐνης, αγχολυτικών και αντικαταθλιπτικών. Επίσης πληροφορηθήκαμε πως η παρατεταμένη έλλειψη άσκησης μπορεί να οδηγήσει σε βαριάς μορφής κορωνοϊό. Τα παραπάνω ίσως φαίνονται ασύνδετα μεταξύ τους,αλλά πραγματικά δεν είναι. Ο αθλητισμός είναι καίριας σημασίας τόσο για το σώμα όσο και για το πνεύμα.
Ίσως όμως το παρόν να μην έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Κάποια στιγμή,η πανδημία θα τελειώσει και θα επιστρέψουμε θεωρητικά στις ζωές μας. Πόσοι από τους ερασιτέχνες προ πανδημίας θα είναι σε θέση μετά από δύο ή και παραπάνω χρόνια αποχής να επιστρέψουν; Πόσοι θα έχουν τη θέληση και πόσο καιρό θα τους πάρει; Οι επαγγελματίες ακόμη δεν έχουν συνέλθει. Στον παρατημένο, χρόνια τώρα ερασιτεχνικό αθλητισμό, ο οποίος κρατιέται μόνο από το πείσμα και το μεράκι μερικών τρελών, μιλάμε για καταστροφή. Τη μεγαλύτερη σημασία έχει χωρίς αμφιβολία ωστόσο, η νέα γενιά. Τα παιδιά στο κατώφλι και εντός της εφηβείας. Τα κρίσιμα χρόνια όσον αφορά τη σχέση τους με την άσκηση. Παιδιά τα οποία εδώ και ενάμιση είναι μέσα σε ένα σπίτι και εύλογα σε έναν υπολογιστή. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι είναι υπόθεση που χάνεται αν δεν έχει χαθεί ήδη. Σε μια χώρα με πολύ υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας και όχι μόνο, αυτή η κατάσταση είναι υποθήκευση του μέλλοντος.
Η κυβέρνηση προβάλλει το επιχείρημα ότι στον ερασιτεχνικό αθλητισμό δεν τηρούνται αυστηρά πρωτόκολλα και οι χώροι διεξαγωγής ερασιτεχνικών δραστηριοτήτων αποτελούν επικίνδυνες εστίες διασποράς του Covid-19. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι δραστηριότητες που ανοίγουν με την πασίγνωστη μέθοδο ακορντεόν δεν αποτελούν αντίστοιχες πηγές μετάδοσης. Είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψεις τα λόγια μιας κυβέρνησης που μοιάζει περισσότερο με περιοδεύοντα θίασο ακροβατών, με τις τόσες κωλοτούμπες σε λόγια και πράξεις. Το κλείσιμο λόγω “μπερδέματος” ποιου είναι τα κρούσματα (https://www.amna.gr/sport/article/534128/APOKLEISTIKO-APE-MPE-Apo-lanthasmeni-entuposi-ton-Loimoxiologon-mpike-louketo-ston-erasitechniko-athlitismorn) είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα. Η ανακοίνωση των αθλητών (https://www.eurohoops.net/el/epikerotita-el/1177783/erasitechnikos-athlitismos-pros-arsi-tou-neou-louketou-ke-epistrofi-sti-drasi-skliri-epistoli-ton-athliton-stin-kivernisi/) τα λέει καλύτερα από εμένα.
Άρα, ποια είναι η λύση; Επανεκκίνηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού σαν να μην τρέχει τίποτα;Προφανώς και όχι. Οι αθλητές χρειάζονται ένα διόλου μικρό διάστημα προετοιμασίας για να προστατευτεί η υγεία τους. Όσον αφορά το κυριότερο, την προστασία από τον ιό, είμαι σίγουρος πως όπως βρέθηκε τρόπος για να ανοίγουν κάθε τρεις και λίγο τα κέντρα αισθητικής και τα κομμωτήρια ή όπως βρέθηκαν με απευθείας ανάθεση τα self test μπροστά μας, ελάχιστες εβδομάδες πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου, έτσι πιστεύω πως μπορούν να υπάρξουν και πρωτόκολλα για την προστασία του ερασιτέχνη αθλητή και την αποτροπή όσο γίνεται της διασποράς του κορωνοϊού. Αν όχι, ζητώ ειλικρινά συγγνώμη για την άγνοια μου, καθότι δεν είμαι λοιμωξιολόγος. Είμαι απλά ένας 24χρονος, ο οποίος λατρεύει το ποδόσφαιρο, και για τον οποίο το εν λόγω άθλημα είναι ψυχανάλυση και αναζωογόνηση μεταξύ άλλων, και ο οποίος από πέρυσι τον Μάρτιο έχει φτάσει στα όρια του.
