Φαντάζομαι όλοι έχουν αναρωτηθεί γιατί αυτό συμβαίνει .. το μήνυμα είναι απλό κατά την ταπεινή μου γνώμη , διότι έχουν περιοριστεί οι πηγές της χαράς στη ζωή μας .. είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα …Ο καθένας έχει κλειστεί στο καβούκι του για ποικίλους λόγους (λίγο ο κόβιντ, λίγο η επιλογή ,λίγο η φθορά των ανθρώπινων σχέσεων , είναι πολλά τι να λέμε τώρα..)
Ζήσαμε και ζούμε σε εποχές ”ανάπτυξης” όπου όλα ήταν σχετικά εύκολα προσβάσιμα .. Ταξίδια, καταναλωτικά αγαθά και ότι ο καθένας θέλει να προσθέσει. Εποχές που ο καθένας αισθανόταν κάπως με μια ακριβή τσάντα ή ένα κουστούμι .. Γιατί άραγε ? Δεν μιλάω για χρήσιμα είδη . Μα ποια είναι αυτά? αφού λόγο ψεύτικες ανάγκες προκύπτουν ή δημιουργούμε.
Δεν είμαστε παιδιά της κατοχής και της στέρησης . Θυμάμαι την δεκαετία του ΄80 .. αν και μικρή τότε, την χαρά της ηλεκτρικής θέρμανσης και της έγχρωμης τηλεόρασης ..Είχε νόημα τότε η κάθε νέα αγορά..
Στα παιδικά μας χρόνια υπήρχε επάρκεια ,όχι κατάχρηση όμως . Τώρα τα ντουλάπια έχουν ξεχειλίσει με περιττές ποσότητες αγαθών. Αναρωτιέμαι για πόσο ακόμα με την ακρίβεια που ήρθε. Μετά τι ? Η θλίψη ? Με υποκατάστατα μάθαμε η γενιά αυτή να ζούμε…
Κάποτε διάβαζα πως στην Αμερική (όλα τα καλά & κακά ξεκινάνε από εκεί ) πως ο καταναλωτισμός θα αντιμετωπιστεί σαν όλες τις εξαρτήσεις .
Οι ειδικοί έχουν αποφανθεί ?
Όλγα Ιντζίδου
