Δεν μπορεί να τα βάλεις με τη δύναμη της φύσης. Νομίζεις ότι τη δάμασες, αλλά αυτή σε δαμάζει στο τέλος με μία γερή «καρπαζιά» και πάει η σοδειά μιας ολόκληρης χρονιάς. Το μόνο που μπορείς να κάνεις σαν αγρότης, είναι να τη σέβεσαι και να την αφουγκράζεσαι.
Τις παγωμένες μέρες του χειμώνα, που ξυπνάμε από τα ξημερώματα για να μοιράσουμε τα παιδιά στο σχολείο και «βουρ» για τη δουλειά μέσα στο κρύο, το βλέπουμε το κιραγί να απλώνεται παντού γύρω, πάνω στο χόρτο από την άκρη του δρόμου και προς τα χωράφια. Είναι η πάχνη που κρυσταλλώνει πάνω στα σπαρτά και τα «καίει».
Ειδικά εμείς που ζούμε στην επαρχία, μακριά από την πόλη, και περνάμε κάθε μέρα μέσα από τα χωράφια οδηγώντας, το βλέπουμε που απλώνεται σαν παχύ χαλί πάνω στα χαμηλότερα φυτά. Είναι πάρα πολύ επικίνδυνο για την οδήγηση τις πρώτες πρωινές ώρες, γιατί άμα κρυσταλλώσει και πάνω στο δρόμο, το οδόστρωμα γίνεται εξαιρετικά ολισθηρό και μπορείς πολύ εύκολα να σκοτωθείς, άμα δεν προσέχεις.
Όμως τέτοια εποχή επηρεάζει κυρίως τις καλλιέργειές μας και το ελαιομάζεμα, που γίνεται συνήθως με γυμνά τα χέρια, αφού ο καρπός είναι μικρός και δεν μπορούμε αλλιώς να τον μαζέψουμε. Για αυτό και με το κιραγί από πάνω καταντά μία ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση μέσα στη βαρυχειμωνιά.
Αλλά σαν ελαιοπαραγωγοί με τους εργάτες μας πρέπει να μαζέψουμε γρήγορα γρήγορα τις ελιές, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς. Τρέχουμε στα χωράφια για να προλάβουμε να μαζέψουμε από τα απλωμένα δίχτυα κάτω από τα δέντρα τον καρπό και να τον γλυτώσουμε από το κιραγί άρον άρον. Αλλιώς η παγωνιά θα καταστρέψει όλη τη σοδειά της χρονιάς και θα βγει κακής ποιότητας το λάδι μας.
Με τη δύση του ήλιου η δουλειά πια σταματά, γιατί δεν βλέπουμε καλά να μαζέψουμε άλλο. Άσε που δεν τα νιώθουμε πια και τα χέρια μας από τα αγκάθια και το τσουχτερό κρύο. Φορτώνουμε τα τσουβάλια για το ελαιοτριβείο και τραβάμε για ύπνο.
Αυτή είναι πάνω κάτω η ζωή και το άγχος μας κατά την περίοδο που μαζεύουμε τις ελιές, τους κόπους μίας ολόκληρης χρονιάς. Πάρα πολύ δύσκολη γενικά είναι η ζωή του αγρότη και μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες. Για αυτό το κράτος πρέπει να μας βοηθάει και να μας διευκολύνει, όσο περισσότερο γίνεται. Γιατί αλλιώς δεν βγαίνει το μεροκάματο και θα αναγκαστούμε κάποια στιγμή να εγκαταλείψουμε τα χωράφια μας και να φύγουμε στο εξωτερικό.
Ιουλία Ζερτεδέλη
Ελαιοπαραγωγός
