Ο τίτλος του άρθρου είναι μια φράση την οποία έχουμε ακούσει οι περισσότεροι κάποια στιγμή στη ζωή μας, κυρίως όμως οι νευρικοί άνθρωποι. Η αντίδραση ενός ανθρώπου σε μια συγκεκριμένη κατάσταση -νεύρα- προδικάζει την έκβαση της λογομαχίας, της αντιπαράθεσης. Κοινώς, δεν έχει σημασία τι λες, ούτε τα επιχειρήματά σου, από τη στιγμή που θυμώνεις έχεις άδικο. Εν μέρει υπάρχει μια λογική. Τα νεύρα κάνουν τον άνθρωπο δίπλα σου να απομακρύνεται από εσένα και να υιοθετεί αμυντική στάση γιατί νιώθει ότι του επιτίθεσαι. Αυτό σημαίνει εξ ορισμού ότι δεν σε ακούει πραγματικά εκείνη τη στιγμή. Χωρίς καμιά διάθεση να δικαιολογήσω τα νεύρα και τις εκρήξεις θυμού, έχουμε κάτσει ποτέ να αναλογιστούμε γιατί ο άνθρωπος απέναντι μας υιοθετεί αυτή τη συμπεριφορά; Σκεφτήκαμε ποτέ ότι ίσως να έχουμε κάποια ευθύνη κι εμείς;
Ας ξεκινήσουμε από την πρώτη ερώτηση. Γιατί θυμώνει κάποιος; Εδώ υπάρχουν δύο πιθανές εξηγήσεις. Είτε είναι τρελός, οπότε εκεί η συζήτηση αλλάζει πορεία, είτε αντιδρά σε κάποια ερεθίσματα. Άσχετο το αν έχει δίκιο ή όχι. Μήπως θυμώνει γιατί έχει κουραστεί να επαναλαμβάνει τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά χωρίς ανταπόκριση; Μήπως έχει κουραστεί να απορρίπτεται και να ποινικοποιείται πριν ακόμα μιλήσει απλά επειδή αντιδρά με έναν συγκεκριμένο τρόπο; Μήπως η ψυχολογική πίεση του να έχει μονίμως άδικο και να αντιμετωπίζεται ως παράφρων, από ένα σημείο και μετά δεν είναι διαχειρίσιμη; Είναι εκπληκτικό το εύρος συμπεριφορών και αντιδράσεων το οποίο ατομικά και ως κοινωνία συγχωρούμε και αποδεχόμαστε. Αλλά όχι τα νεύρα. Η κόκκινη γραμμή είναι εδώ. Νεύρα σημαίνει άδικο. Βολικό πολύ…
Σκεφτείτε λίγο πως αντιμετωπίζουμε έναν νευρικό άνθρωπο. Πάντα προσέχουμε τα λόγια μας. Όταν έχει δίκιο πάντα συνοδεύεται με ένα <<ναι μεν αλλά>> και πρέπει να αναγνωρίζει ελαφρυντικά. Όταν έχει άδικο τον κατακρίνουμε με όση δύναμη έχει και απαιτούμε τη συγγνώμη του. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχουν ελαφρυντικά. Αναρωτηθήκαμε ποτέ μήπως η αντίδρασή του πηγάζει από κάτι και δεν είναι αυθύπαρκτη; Μήπως προσπαθεί να καταδείξει κάτι το οποίο δεν βλέπουμε ή αγνοούμε επιδεικτικά;
Τα νεύρα δεν είναι η σωστή αντίδραση, και σίγουρα ο θυμός δεν είναι ο σωστός σύμβουλος. Πρέπει όμως κάποια στιγμή να δούμε πίσω από τα νεύρα και τον θυμό. Ο άνθρωπος που εμφανίζει τέτοια συμπεριφορά δεν είναι ο χειρότερος χαρακτήρας που κυκλοφορεί, ούτε έχει όρεξη να θυμώνει συνέχεια, να φωνάζει, να χαλάει τη διάθεση, την δική του και των γύρω του. Ας τον ακούσουμε μια φορά για αλλαγή. Ίσως να είναι το μόνο που ζητά.
