Κι όμως σε καταλαβαίνω, αγαπητέ επαγγελματία. Μην νομίζεις ότι σε αδικώ. Έχεις κι εσύ, όπως όλοι μας άλλωστε, τα δίκια και τα βιώματά σου. Κι αναλογικά με αυτά φέρεσαι αναλόγως και στους άλλους γύρω σου. Όλοι ακριβώς το ίδιο κάνουμε. Μη νομίζεις.
Αλλά κάπου ωριμάζοντας πρέπει να βάλουμε μία άνω τελεία και να αναλογιστούμε αν η συμπεριφορά μας είναι κατ’ αποτέλεσμα παραγωγική… Πρόσεξε… Για εμάς τους ίδιους, αν είναι παραγωγική. Για τους άλλους ποιος νοιάστηκε άλλωστε;! (Ε, να κάπως έτσι ανατραφήκαμε οι millennials από τις προηγούμενες γενιές και τώρα τα «βρίσκουμε» μπροστά μας… Χιουμοράκι… not!)
Πρέπει για αυτό να προσέξεις ιδιαίτερα και να διαχωρίσεις το εξής. Άλλο πράγμα είναι οι «δικοί» μας άνθρωποι, κι άλλο είναι τα πελατάκια τα ζουμπουρλούδικα που μας τα «σκάνε» (…τα «μπικικίνια» ντε)! Άλλο βαθμό ανοχής έχουμε προς τους πρώτους κι άλλο προς τους δεύτερους. Σωστά;
Το πελατάκι το σωστό, το ξηγημένο (γιατί δεν είναι όλοι έτσι ομολογουμένως… α α α… τίμια πράγματα… όλα κι όλα… να πούμε αλήθειες!) σε επιλέγει λοιπόν για το προϊόν ή την υπηρεσία που του παρέχεις ωραιότατα ως αναγνωρισμένος επαγγελματίας στο είδος σου. Κι αποφασίζει να σε εμπιστευθεί, γιατί σου αναγνωρίζει πλήρως και την αξία και τη φήμη και την κατάρτισή σου και την εμπειρία σου και την καλή σου πρόθεση και προσπάθεια να κάνεις σωστά τη δουλειά σου και πολλά ακόμη στοιχεία και συγκυρίες που βλέπει να αντιμετωπίζεις, έναντι φυσικά συγκεκριμένου οικονομικού ανταλλάγματος που σου καταβάλει. Είναι ένα δίκαιο «αλισβερίσι» για όλους τους εμπλεκόμενους. Συμφωνείς φαντάζομαι.
Όταν όμως ένας εκ των δύο (ή το ανεξέλεγκτο και τοξικό «περιβάλλον» του εντός ή και εκτός της επιχείρησής σου) ευθέως ή παρασκηνιακά (με το φτωχό του το «μυαλό» πάντα…) αρχίσει να παραφέρεται και να συμπεριφέρεται προσβλητικά, ανακατωσούρικα κι απολίτιστα, όπως εύλογα καταλαβαίνεις θα διακοπεί μοιραία η συνεργασία σας. Ούτε το νοιάζει το πελατάκι αν η μάνα σου είναι τρελή, ούτε αν έχεις τα ψυχολογικά σου, ούτε αν έχεις οικογενειακά προβλήματα με το ταίρι σου, ούτε αν είσαι επηρμένη προσωπικότητα, ούτε αν ζηλεύεις μέχρι και τη σκιά σου, ούτε αν ψάχνεις τους λάθος ανθρώπους ως σάκο του μποξ για να ξεσπάσεις τα απωθημένα σου, ούτε αν δεν ξέρεις τι σου γίνεται γενικά, ούτε αν νομίζεις ότι είσαι ο Φαραώ της Αιγύπτου, ούτε θα μπει στον κόπο να σε μάθει να φέρεσαι ανθρώπινα. Μα γιατί να μπει καν στον κόπο; Δεν το αφορά το πελατάκι πως ζεις. Άσε που τίποτα δεν διδάσκεται με το ζόρι. Όλα αυτά είναι λοιπόν και θα παραμείνουν αποκλειστικά δικό σου πρόβλημα και της επιχείρησής σου κατ’ επέκταση, από την οποία διώχνεις κατά συνέπεια τα πελατάκια με ανάλογες κακότροπες συμπεριφορές. Αυτουνού καρφάκι δεν του καίγεται. Θα σου αφήσει «γεια» μια μέρα και πάνε τα «μπικικίνια», λίγα ή πολλά… δεν βαριέσαι. Θα τα βρεις απ’ αλλού. Δε σε φοβάμαι.
Εσύ λοιπόν στη συνέχεια κάνοντας κουμάντο στο μαγαζί σου όπως ακριβώς γουστάρεις κι όπως σου κατέβει στο κεφάλι θα βρεις όμορφα όμορφα άλλους πελάτες κι αυτό άλλους επαγγελματίες να το εξυπηρετήσουν σε λογικά και πολιτισμένα πλαίσια. Απλά τα πράγματα κι εξίσου δίκαια για όλες τις πλευρές σε μία σύγχρονη οικονομία ελεύθερου ανταγωνισμού.
Βέβαια δεν γνωρίζουν όλοι την έννοια του ελεύθερου ανταγωνισμού. Αυτό καταρχάς δεν είναι απαραίτητα κακό. Κακό είναι να μην θελήσουν ποτέ στη ζωή τους να την κατανοήσουν. Για τους ίδιους πάντα… Τα είπαμε αυτά. Τα εξηγήσαμε. Ας μην επαναλαμβανόμαστε. Εδώ υπάρχουν καλά καλά κι αυτοί που μια χαρά την ξέρουν την έννοια, αλλά στην επαγγελματική πρακτική τους είναι σαν να μην την έμαθαν ποτέ. Τι να λέμε τώρα; Πρόσεξε και πάλι… Για τους ίδιους που δεν το θέλουν είναι κακό… εισπρακτικά κι επικοινωνιακά πάντα. Αλλά καλά κάνουν που δεν το θέλουν, και δικαίωμά τους είναι κι αυτό. Το πελατάκι ξέρει να πορευθεί. Θα τη βρει την άκρη του αλλού.
Έχεις λοιπόν κατά την ταπεινή μου γνώμη τις εξής επιλογές:
- Να εμείνεις στην συμπεριφορά που εσύ θεωρείς «σωστή» απέναντι στον πελάτη σου και να μείνεις μόνο με τους ομοϊδεάτες σου χάνοντας ωστόσο αναγκαστικά αυτούς που «δεν τα βρίσκετε». Καλά θα κάνεις. Μαζί σου!
- Να αλλάξεις τη συμπεριφορά που εσύ θεωρείς «σωστή» απέναντι στον πελάτη σου και να κερδίσεις περισσότερα πράγματα στη ζωή σου. Τι; Θα το ανακαλύψεις μόνο αν το κάνεις πράξη. Είναι σαν το ποδήλατο ένα πράγμα. Μαθαίνεται μόνο «κάνοντας πετάλι» ή «τραβώντας κουπί» (Ό,τι σου αρέσει εσένα τελοσπάντων. Σου χαλάω εγώ χατίρι;). Σου εγγυώμαι όμως ότι μόνο κέρδος θα έχεις, αν τελικά το κάνεις.
- …Τώρα αν εσύ διαθέτεις ιδιαίτερη ευρηματικότητα επί των κανόνων της «πιάτσας» και σκεφτείς κι άλλες εναλλακτικές και λειτουργικές επιλογές που μπορεί να έχεις, ούτε απαγορεύεται, ούτε και θα τα «χαλάσουμε»… Επιλογές να υπάρχουν, «δουλίτσα» να γίνεται.
Το καλύτερο δεν στο είπα ακόμη. Εσύ θα επιλέξεις ποιον θα συμβουλευτείς, ποιον θα «ακούσεις», τι τελικά θα κάνεις, τι θα «λουστείς» και που θα καταλήξεις…
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΣΑΟΥΣΗΣ
