ΜΗΝ απογοητεύεσαι από ανθρώπους…

ΠΟΤΕ όμως. Καταρχάς κανείς δεν σου «οφείλει» οτιδήποτε. Ούτε καν οι γονείς σου από τη στιγμή που θα ενηλικιωθείς. Καθένας μας είναι ελεύθερος να επιλέξει να προσφέρει οτιδήποτε. Κι όταν το κάνει, μόνο να το εκτιμάς πρέπει, ακριβώς γιατί δεν στο χρώσταγε!
Η καλοσύνη, η γενναιοδωρία (δεν αναφέρομαι στα λεφτά, αλλά στην ηθική και ψυχολογική στήριξη), η δοτικότητα, η ουσιαστική συναισθηματική επένδυση σε μία ανθρώπινη σχέση, ο χρόνος και το «νοιάξιμο» για τον άλλο αξίζουν πραγματικά, μόνο όταν μας προσφέρονται αυθόρμητα, ανιδιοτελώς και με πρωτοβουλία του «δότη» προς το «λήπτη». Όχι όταν εμείς «εκβιάζουμε» πρόσωπα και καταστάσεις!
Μην παραβλέπεις επίσης το γεγονός ότι οι άνθρωποι σου δείχνουν συνήθως τα πραγματικά τους «χρώματα» από την πρώτη στιγμή της διαπροσωπικής σας επαφής. Κανείς δεν μπορεί να υποκρίνεται για πάντα έναν «ψευδή» εαυτό. Πόσο σύντομα θα το αντιληφθείς και πώς θα το διαχειριστείς, είναι μία άλλη ιστορία.
Διαφορετικά… τι είχες, τι έχασες; Απλά δεν τα βρήκατε στη «συναλλαγή», για την οποία ενδιαφερόσασταν αμφότεροι, και τα «σπάσατε». Απέμεινε μόνο μία κοινωνική γνωριμία ή και καθόλου κατά περίπτωση.
Ωστόσο οποτεδήποτε μελλοντικά δεν αποκλείεται τα εκατέρωθεν συμφέροντα να συμπέσουν και πάλι, κι έτσι να ξανασυνεργαστείτε «μία χαρούλα» με σκοπό την επίτευξη κοινού ή αμοιβαία ανταλλάξιμου οφέλους. Όταν το συμφέρον είναι εκατέρωθεν η κινητήριος δύναμη μίας διαπραγμάτευσης, η συνεννόηση συνήθως ευοδώνεται. Εκτός πια αν οι πλευρές δεν εντοπίζουν καμία κοινά αποδεκτή συμφωνία ή είναι «αχόρταγες» ή εμφανίζονται ξαφνικά αστάθμητοι παράγοντες που δεν ευνοούν τελικά την όποια σύμπλευση.
Αν πάλι μία συνεργασία ή μία κοινωνική γνωριμία συνοδεύεται περεταίρω και από μία ουσιαστική ανθρώπινη σχέση αλληλοσεβασμού, αλληλοθαυμασμού και προσωπικής αλληλοεκτίμησης, τότε βιώνουν οι πλευρές μία ιδανική γνωριμία ή μία επαγγελματική συνθήκη. Σπανίζουν μεν τέτοιες περιπτώσεις αγαστής συνεργασίας και «χτισίματος» μίας ουσιαστικής ανθρώπινης σχέσης παράλληλα με την επαγγελματική, αλλά ευτυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν και να ομορφαίνουν τη ζωή μας, και γι’ αυτό καλό είναι να τις εκτιμούμε απεριόριστα.
Προσωπικά παραμένω από τους ρομαντικούς που πιστεύουν ακόμη ότι υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι εκεί έξω. Και είμαι σίγουρος ότι έχετε κι εσείς αρκετούς τέτοιους στη ζωή σας. Αναφέρομαι στους «μαγικούς» εκείνους ανθρώπους που ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους τόσο με τις επαγγελματικές ικανότητές τους, όσο και με τη λάμψη της προσωπικότητας και με την αληθινά εξαιρετική (όχι τυπολατρική, «κομιλφό») συμπεριφορά τους. Διακρίνονται από τη μακροχρόνια πορεία τους αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητάς τους, γιατί η «αγορά» είναι πολύ πιο μικρή απ’ όσο θέλουμε να πιστεύουμε και λίγο-πολύ όλοι «γνωριζόμαστε» μεταξύ μας.
Αν λοιπόν κάποιος σας σταθεί «στα δύσκολα» αναγνωρίζοντας την αξία και την αξιοπιστία σας -παρά τα τυχόν κακόβουλα σχόλια που σας περιβάλλουν- να τον τιμάτε και να τον προσέχετε. Προσωπικά νιώθω ευλογημένος όποτε συναντώ τέτοιους ανθρώπους. Αν πάλι κάποιος «σκάει μύτη» μόνο όποτε τον συμφέρει, σίγουρα δεν χρειάζεστε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σας ούτε σε προσωπικό, ούτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Στην τελευταία ωστόσο περίπτωση εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλα περιθώρια διαπραγμάτευσης, όπως προείπαμε… επ’ ουδενί όμως συναισθηματικής σύνδεσης. Σε κάθε περίπτωση ας προσπαθούμε να μην αδικούμε κανέναν με τη συμπεριφορά μας κι ας «κάνουμε το καλό ρίχνοντάς το στο γιαλό»!
Ας μην απογοητευόμαστε λοιπόν από ανθρώπους. Όλοι έχουν καθαρά προσωπικούς λόγους για να συμπεριφέρονται, όπως το πράττουν. Εσύ μπορείς απλά να τους εύχεσαι ολόψυχα και καλοπροαίρετα τα πολλαπλάσια από όσα σου εύχονται…!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΤΣΑΣ

Πείτε μας τη γνώμη σας
8Τέλειο0Καλό0Αστείο0Wow0Λυπηρό0Κακό

0 Σχόλια

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.