Μεγάλη μερίδα του πληθυσμού στον πλανήτη έχουν το όνειρο να γίνουν… επενδυτές-εισοδηματίες! Και για πολλούς εξ αυτών δεν είναι απλώς ένα άπιαστο όνειρο, αλλά μία πραγματικότητα και μπράβο τους που τα καταφέρνουν!
Και θα σπεύσει να αναρωτηθεί κάποιος εύλογα «Ωραιότατα! Υπάρχει κάτι το κακό σε αυτό;»
Κάθε άλλο. Όμως πρέπει να συλλογιστούν πάρα πολύ προσεκτικά και σε τι ακριβώς θα επενδύσουν τον οβολό τους και σε ποιους ανθρώπους θα τον εμπιστευθούν, ώστε ο οβολός να… αποδώσει!
Κι εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ο κομβικός για να μην πω εξαιρετικά καθοριστικός ρόλος του διαχειριστή κάθε επενδυτικού χαρτοφυλακίου. Πόσο έμπειρος, «διαβασμένος», ενημερωμένος και ικανός είναι, ώστε να μπορεί να περνάει το επενδυτικό «πλοίο» αλώβητο κατά το εφικτό μέσα από τη διαρκή «θαλασσοταραχή» και τις ξαφνικές «φουρτούνες» της παγκόσμιας οικονομικής σκηνής.
Συνεπώς το ζητούμενο είναι να εντοπίσουμε αποτελεσματικούς τρόπους και σημαντικές μεταβλητές, δηλαδή παράγοντες που επηρεάζουν τις προοπτικές ανάπτυξης των επενδύσεων, για να τις «διαβάζουμε» σωστά. Ενόψει αυτών ξεχώρισα ένα σημαντικό δημοσίευμα του διεθνούς πρακτορείου ειδήσεων Reuters αναφερόμενο σε μία σημαντική νομική γνωμοδότηση.
Το δημοσίευμα αναφέρει:
«Η παγκόσμια βιοποικιλότητα μειώνεται ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία, κυρίως λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας. Πρόσφατη ανάλυση υπογραμμίζει την κλίμακα της κρίσης, με τους πληθυσμούς της άγριας ζωής να μειώνονται σχεδόν κατά 70% από το 1970 και τα παγκόσμια ποσοστά εξαφάνισης ειδών τώρα είναι εκατοντάδες φορές υψηλότερα από τα τελευταία 10 εκατομμύρια χρόνια.
Μέχρι το 2050, εάν δεν επιτύχουμε τις διεθνείς δεσμεύσεις για την αντιμετώπιση των πέντε βασικών παραγόντων των φυσικών καταστροφών, τα κρίσιμα φυσικά συστήματα θα μπορούσαν να καταρρεύσουν ακριβώς τη στιγμή που ο ανθρώπινος πληθυσμός προβλέπεται να κορυφωθεί. Αυτή η υποβάθμιση όχι μόνο απειλεί τη βιοποικιλότητα και υπονομεύει την αναντικατάστατη ικανότητα της φύσης να καταπολεμήσει την κλιματική αλλαγή, αλλά θέτει επίσης σε κίνδυνο τη σταθερότητα της παγκόσμιας οικονομίας.
Υπολογίζεται ότι το 55% του παγκόσμιου ΑΕΠ εξαρτάται σε μέτρια ή μεγάλη έκταση από τη φύση. Παρ’ όλα αυτά, όταν λαμβάνονται αποφάσεις στον εμπορικό κόσμο, ο θεμελιώδης ρόλος της φύσης αγνοείται. Ωστόσο, γνωρίζουμε τώρα ενόψει και της κλιματικής κρίσης ότι η φύση είναι στοιχείο στο οποίο πρέπει να βασίζονται οι αποφάσεις διακυβέρνησης σε ένα εταιρικό πλαίσιο.
Η εν λόγω νομική άποψη αναγνωρίζει ότι οι κίνδυνοι που σχετίζονται με τη φύση αποτελούν συναφείς λόγους για να τους λάβουν υπόψη τους οι διευθυντές κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους στο εταιρικό δίκαιο. Για να μετριαστεί η έκθεση απέναντι στους μετόχους και οι νομικές συνέπειες από τη μη εξέταση των ΚΙΝΔΥΝΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, η γνώμη συνιστά στους διευθυντές να ακολουθήσουν μια προσέγγιση πέντε βημάτων:
- Εντοπισμός & εξέταση
- Αξιολόγηση & κοστολόγηση
- Διαχείριση και μετριασμός, όπου χρειάζεται.
- Αποκάλυψη
- Λήψη των σχετικών τελικών αποφάσεων.
Οι κίνδυνοι που σχετίζονται με τη φύση είναι πιθανές απειλές που προκύπτουν από τις εξαρτήσεις και τις επιπτώσεις της εταιρείας και της ευρύτερης κοινωνίας στη φύση. Η τρέχουσα παρακμή της φύσης και των υπηρεσιών οικοσυστήματος που παρέχει αφήνει τις εταιρείες και την παγκόσμια οικονομία ευάλωτες σε κραδασμούς, που προκαλούνται από την απώλεια λειτουργικότητας της φύσης και συνήθως αφορούν σε:
- Διακοπή της εφοδιαστικής αλυσίδας
- Αστάθεια των τιμών πρώτων υλών και προϊόντων
- Υποτίμηση εξασφαλίσεων και περιουσιακών στοιχείων
- Αυξήσεις αθετήσεων και μεγαλύτερες ασφαλισμένες ζημίες
Αυτή η νέα νομική γνώμη ακολουθεί μιας άλλης που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι διευθυντές πρέπει να εξετάσουν εάν και πώς θα αντικατοπτρίζουν ζητήματα βιωσιμότητας στις οικονομικές τους καταστάσεις για να παρουσιάσουν μια «αληθινή και δίκαιη εικόνα» των περιουσιακών στοιχείων, των υποχρεώσεων και της οικονομικής θέσης της εταιρείας.
Η παγκόσμια συνειδητοποίηση της παρακμής των οικοσυστημάτων και της απώλειας βιοποικιλότητας αυξάνεται στους πολιτικούς και εμπορικούς κύκλους. Στα τέλη του 2022, 188 κυβερνήσεις συμφώνησαν για το Παγκόσμιο Πλαίσιο Βιοποικιλότητας (GBF) με πρωταρχικό στόχο την ανάσχεση και την αναστροφή της απώλειας βιοποικιλότητας. Ένας από τους 23 στόχους του GBF για το 2030, είναι να εισαγάγει νομικά ή μέτρα πολιτικής για να διασφαλίσει ότι μεγάλες και διεθνικές εταιρείες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα παρακολουθούν, αξιολογούν και αποκαλύπτουν τακτικά τους κινδύνους βιοποικιλότητας, προκειμένου να μειωθούν οι αρνητικές επιπτώσεις και να αυξηθούν οι θετικές επιπτώσεις.
Μεμονωμένες εταιρείες αρχίζουν επίσης να λαμβάνουν μέτρα για την αξιολόγηση και τον μετριασμό της έκθεσής τους σε κινδύνους που σχετίζονται με τη φύση, οι οποίοι τώρα καταλαβαίνουμε ότι μπορούν να θέτουν σημαντικούς οικονομικούς κινδύνους για τις δραστηριότητες και τις αλυσίδες εφοδιασμού τους.
Μελλοντικές νομικές και διοικητικές δεσμεύσεις που ενδεχομένως επιβληθούν, πιθανολογείται να υπερβαίνουν την απαίτηση αξιολόγησης και γνωστοποίησης κινδύνων που σχετίζονται με τη φύση. Και οι δύο βρετανικές νομικές γνωμοδοτήσεις καθιστούν σαφές ότι οι διευθυντές των εταιρειών θα πρέπει οι ίδιοι να λάβουν μέτρα για να αποφύγουν την προσωπική ευθύνη, συμβαδίζοντας με αυτήν την ταχέως εξελισσόμενη δυναμική της αγοράς. Αυτό θα απαιτήσει εξοικείωση και διαχείριση της έκθεσης στον κίνδυνο της φύσης ως μέρος της συνήθους διαχείρισης της εταιρείας.
Μέχρι σήμερα τα οικονομικά μοντέλα ήταν το κύριο εργαλείο λήψης αποφάσεων στην αίθουσα συνεδριάσεων. Ωστόσο τα όργανα διακυβέρνησης πρέπει να κατανοήσουν τους περιορισμούς των μεθόδων, στις οποίες βασίστηκαν ιστορικά, και πού υπάρχουν ευκαιρίες για να κάνουν τα πράγματα καλύτερα. Τα διοικητικά συμβούλια γενικά δεν έχουν υιοθετήσει αυτόν τον ευρύτερο φακό κατά την αξιολόγηση και τη διαχείριση επιχειρηματικού κινδύνου. Εν τω μεταξύ, το παγκόσμιο προφίλ κινδύνου έχει αλλάξει!
Υπάρχουν τρεις καίριες ερωτήσεις:
- Το συμβούλιο σας περιλαμβάνει άτομα που γνωρίζουν αυτά τα θέματα;
- Είναι το διοικητικό συμβούλιο σας ικανό να αναζητήσει και να λάβει τις συμβουλές που απαιτούνται για να ανταποκριθεί;
- Λαμβάνει το διοικητικό συμβούλιο ενεργά μέτρα για την κατανόηση και τον μετριασμό αυτών των κινδύνων, ενώ προσπαθεί επίσης να εκμεταλλευτεί τις ανοδικές ευκαιρίες;
Ο χρόνος τελειώνει, αν θέλουμε να προστατεύσουμε τον φυσικό κόσμο με τρόπο που να επιτρέπει στην ανθρωπότητα να ανθίσει. Οι προσδοκίες από τις επιχειρήσεις για την ανταπόκριση σε αυτές τις παγκόσμιες προκλήσεις αλλάζουν και οι διευθυντές τους θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι.»
ΣΑΠΦΩ. Χ. ΣΑΚΚΗ
Πηγή
