Ο όρος αυτός του “χρήσιμου ηλίθιου” εισήχθη στην πολιτική και την κοινωνιολογία από τον Λένιν και για να μην κάνουμε εδώ ανούσιες αναλύσεις, έφτασε όταν χρησιμοποιείται στη σύγχρονη εποχή να εννοείται κυρίως εκείνος που γίνεται ακουσίως. αντικείμενο εκμετάλλευσης, πιστεύοντας ότι εξυπηρετεί έναν ανώτερο σκοπό. Πιο λιανά:
Ο ΠΑΟΚ ναυάγησε πριν μπει ο Δεκέμβρης, διότι το καλοκαίρι η ιδιοκτησία του αρνήθηκε να επενδύσει στο αγωνιστικό τμήμα και τον προπονητή που χρυσοπλήρωσε και διότι ο προπονητής του αρνήθηκε να πιέσει προς αυτήν την κατεύθυνση, πιστεύοντας όπως αποδεικνύεται περισσότερο από όσο έπρεπε, τόσο σε ένα παρηκμασμένο και ξεζουμισμένο έμψυχο δυναμικό, όσο και στον εαυτό του.
Τα 40 – 50 “μπερδεμένα” που μπούκαραν στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας, λίγο πριν λήξει το παιχνίδι με τον Άρη, τι κατόρθωσαν; Κατόρθωσαν αντί η συζήτηση να γίνει με ποδοσφαιρικούς κι επιχειρηματικούς όρους, να ασχολείται το σύμπαν με την ανοησία τους. Αντί να επικεντρωθούμε με ένταση στα λάθη που οδήγησαν την ομάδα σε πρόωρη ποδοσφαιρική “χρεωκοπία”, να συζητούμε για την κουταμάρα τους.
Αν ήμουν ο Ιβάν Σαββίδης ή ο Ραζβάν Λουτσέσκου, κατά βάθος μπορεί και να ήμουν ικανοποιημένος με το “ντου”. Διότι έτσι η πλειονότητα της ΠΑΟΚτσήδικης κοινής γνώμης, που αποτελείται από ανθρώπους σοβαρούς και λογικούς, αντι να εστιάζει τον κριτικό της λόγο σε κείνους που έχουν την ευθύνη για το αγωνιστικό τουρλουμπούκι, επικεντρώνεται στην κριτική ενάντια στους (πολύ) “χρήσιμους ηλίθιους” και ανακαλύπτει αντανακλαστικά και μια υποδόρια συμπάθεια για όλους τους άλλους. Συμπάθεια, που αυτήν τη στιγμή, δεν τους αξίζει…
Και δεν τους αξίζει, όχι επειδή ξεχάσαμε όλοι ποια είναι η προσφορά του Σαββίδη ή ποια είναι η Ιστορία του Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ, αλλά διότι δεν κατόρθωσαν, εντελώς αδικαιολόγητα, να συνεργαστούν αποτελεσματικά, ώστε να παρουσιάσουν έναν ΠΑΟΚ ανταγωνιστικό, ενώ το καλοκαίρι είχαν όλη την άνεση και την ευχέρεια να το κάνουν.
Έτσι οι χρήσιμοι ηλίθιοι, πρόσφεραν σε όλους ένα… ανακουφιστικό άλλοθι, ένα προπέτασμα καπνού, ένα οχυρό πίσω από το οποίο μπορούν να κρυφτούν και μια δικαιολογία για όποια απόφαση πάρουν. Διότι αυτό κάνουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι. Στο όνομα του ΠΑΟΚ και της υπεράσπισης των… ιερών και των οσίων που πιστεύουν ότι είναι οι θεματοφύλακες, προσφέρουν μια χρυσή ευκαιρία σε κείνους που αν το ματς έληγε κανονικά, σήμερα θα ήταν ολόγυμνοι κι εκτεθημένοι, αλλά κυρίως υποχρεωμένοι να δώσουν λύσεις. Σήμερα, με την τελείως… άχρηστη ηλιθιότητα της διακοπής, δικαιούνται να κάνουν ό,τι γουστάρουν.
N. Τζαντζαράς
