Δεν δίνουμε την απαραίτητη σημασία που πρέπει, στην ανάγκη μας ως άνθρωποι να χτίζουμε μεταξύ μας υγιείς σχέσεις εμπιστοσύνης κι αλληλεγγύης. Κι όμως η ίδια η ζωή, η πραγματικότητα και η καθημερινότητα μας διαψεύδουν διαρκώς ξανά και ξανά κατηγορηματικά ως προς αυτό το ατόπημα της «λογικής» μας.
Το μωρό εμπιστεύεται τη μητέρα από την πρώτη στιγμή της γέννησής του, ότι θα το ταΐσει και θα το φροντίσει σωστά.
Η σχέση, ο γάμος και η όποια οικογένεια διατηρούνται με υγιείς όρους, γιατί υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη ανάμεσα στο ζευγάρι.
Ο μαθητής – πρακτικάριος – εργαζόμενος εμπιστεύεται το δάσκαλο – μέντορα – προϊστάμενο από την πρώτη επαφή με το μάθημα ή την εργασία για όσα του μάθει και πως είναι μόνο για το καλό της σταδιοδρομίας του.
Ο θεραπευόμενος ξεπερνάει τα προβλήματά του και γίνεται καλά, γιατί εμπιστεύεται κι ακολουθεί πιστά τη θεραπεία του ιατρού, του ψυχολόγου, του νοσηλευτή του.
Ο αθλούμενος ή ο επαγγελματίας αθλητής κάνει «θαύματα» προόδου κι επιδόσεων σε συνεργασία με τον προπονητή του, γιατί τον εμπιστεύεται απόλυτα για την καλή του πρόθεση να τον υποστηρίξει, και πως όλες οι δοκιμασίες στις οποίες τον υποβάλει, είναι μόνο προς όφελος της εξέλιξής του.
Ο σπιτονοικοκύρης καλεί στο σπίτι του τον τεχνικό που του έχουν συστήσει πολλοί γνωστοί του που έμειναν ευχαριστημένοι από τη δουλειά του, κι έχει αξιολογηθεί από πλήθος ακόμη πελατών ως «κορυφή» στο είδος του, για να του λύσει το πρόβλημα.
Οι επενδυτές έχουν εμπιστοσύνη ότι η τοποθέτηση των χρημάτων τους είναι «σιγουράκι» και ότι η γενική τάση συναλλαγών έχει ανοδική πορεία, ώστε να τους αποφέρουν κέρδη.
Τέλος η εκάστοτε κυβέρνηση αποκτά την εξουσία και τη διακυβέρνηση της χώρας, γιατί σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα «απολαμβάνει πλήρως της εμπιστοσύνης της Βουλής».
Χρειάζεται να αναφέρω κι άλλα τέτοια παραδείγματα;
Πόση δουλειά θα χρειαστεί για να αποκατασταθούν αυτές οι σχέσεις, όταν οι δεσμοί εμπιστοσύνης διαρκώς υπονομεύονται και «σπάσουν»;
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
