Ήθελα να γράψω πριν από το Πάσχα αυτό το άρθρο. Όμως τελικά άλλαξα γνώμη, γιατί δεν ήθελα να περάσει το θέμα στα ψιλά γράμματα ως ένα απλό κείμενο με ιδέες για παιδικά δώρα.
Έχουμε ξαναπεί πως το παιχνίδι είναι η προετοιμασία μας για τους ρόλους της ζωής μας. Και για αυτό είναι πολύ σημαντικό και να επιτρέπουμε στα παιδιά μας να το χαρούν όσο περισσότερο γίνεται, και να επιλέγουμε με μεγάλη προσοχή τα παιχνίδια τους.
Με πολλή μεγάλη χαρά εντοπίζω όλο και περισσότερες εταιρείες παιδικών παιχνιδιών να παράγουν όλο και περισσότερες κούκλες για κορίτσια αλλά και για αγόρια με γνώμονα να αναδείξουν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων ως μία ακόμη εντελώς φυσιολογική συνθήκη, αλλά εξίσου και την συμπεριληπτικότητα όλων των ανθρώπων, όποια δυσκολία κι αν βιώνουν στην καθημερινότητά τους, σε όποια κοινωνική μειονότητα κι αν ανήκουν.
Είναι ευρέως γνωστό άλλωστε ότι τα μικρά παιδιά δένονται πολύ με τα παιχνίδια τους, έχουν σίγουρα μερικά πιο αγαπημένα από άλλα, που τα μεταφέρουν παντού μαζί τους και στεναχωριούνται πάρα πολύ, αν τυχόν τα χάσουν. Επίσης οι παιδοψυχολόγοι παρατηρούν προσεκτικά πώς ακριβώς τα παιδιά μεταχειρίζονται τα παιχνίδια τους και βγάζουν σημαντικά συμπεράσματα τόσο για τον ψυχισμό τους όσο και για καταστάσεις που βιώνουν κατά καιρούς, αλλά ακριβώς λόγω του νεαρού της ηλικίας τους δεν μπορούν να τις περιγράψουν ικανοποιητικά με λόγια, ώστε να ζητήσουν βοήθεια.
Επομένως εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο με οποιοδήποτε σύνδρομο ασθένειας ή οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα έχουν πια κι από μία τουλάχιστον κούκλα, με ιδιαίτερα στοχευμένο κι άκρως παιδαγωγικό κόνσεπτ, με την οποία μπορούν να ταυτιστούν. Τα παιχνίδια αυτά δημιουργούνται με το σκεπτικό να μοιάσουν όλο και περισσότερο στα αληθινά παιδιά που τα αγοράζουν, αμφισβητώντας το μη ρεαλιστικό στερεότυπο της «αψεγάδιαστης» ομορφιάς, προκειμένου να τα βοηθήσουν να νιώσουν άνετα με όλα τα υπόλοιπα παιδάκια, που διαφέρουν από αυτά.
Τα παιχνίδια αυτά καταρχάς απευθύνονται σε όλα τα παιδάκια που είναι «διαφορετικά», γιατί π.χ. φορούν ακουστικό βαρηκοΐας, γυαλιά, με σύνδρομο Down, με εμφανείς δερματικές παθήσεις όπως η λεύκη, με έγχρωμο (σκουρόχρωμο, σταρένιο, ερυθρό ή οποιοδήποτε άλλο χρώμα) δέρμα που ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΜΑΣ «ΞΕΝΙΖΕΙ», ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΛΟΓΩ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΦΥΛΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ, με ποικίλους τύπους σωματότυπων και αναλογίες διαστάσεων όπως π.χ. με περισσότερες κι έντονες καμπύλες, με οποιαδήποτε μορφή κινητικής αναπηρίας και σχετικό υποστηρικτικό εξοπλισμό ή πρόσθετα άκρα, κλπ.
Επιπλέον και μόνο η συνύπαρξη του «διαφορετικού» αυτού από τα «συνηθισμένα» παιχνιδιού στο ίδιο ράφι του καταστήματος μαζί με το αντίστοιχό του κλασσικό πρότυπο ομορφιάς, καλλιεργεί και στα υπόλοιπα παιδάκια τη συνείδηση και τα ευαισθητοποιεί ότι
- ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ
- ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΑΥΤΟ
- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ
- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ
- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΩΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΣΥΝΔΕΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΚΑTI TO ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ!!!
Κι όλα αυτά τα γράφω, γιατί συνάντησα τυχαία έναν Παναγιωτάκη με τη μαμά του να ψωνίζουν παιχνίδια σε ένα πολυκατάστημα για το πάρτυ γενεθλίων ενός φίλου, κι ο μικρός τράβηξε από το ράφι δυο κουτιά κι ήθελε οπωσδήποτε: «Αυτό (το κανονικό) και τ’ άλλο (σαν αυτά που σας περιέγραψα πιο πάνω) για να παίζουμε μαζί»!
Εγώ μια φορά συγκινήθηκα…
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
