Διάβαζα προ ολίγου για μία Ινδή φοιτήτρια Ιατρικής που έγινε viral λέει, γιατί επιστρέφοντας από την Ουκρανία πίσω στην πατρίδα της λόγω του πολέμου… πήρε μαζί και το κατοικίδιό της! Και πως υπάρχουν πολλές φωνές που απορούν μέχρι και σχολιάζουν ειρωνικά, πως της ήρθε να το κάνει αυτό;!!!
Δηλαδή κατά τη γνώμη σας, αγαπητοί όλοι εσείς που εκφράζετε αυτή την άποψη, τι έπρεπε να κάνει η κοπέλα; Να το παρατήσει στην τύχη του; Τότε ή θα πέθαινε από την πείνα ή πολύ πιο σύντομα θα σκοτωνόταν από τα πυρά του πολέμου. Γιατί δεν θέλει και ιδιαίτερη ευφυΐα και φαντασία να υποθέσει κανείς ότι ένα κουταβάκι καλοαναθρεμμένο από την ιδιοκτήτριά του δεν μπορεί να βρει εύκολα τροφή μόνο του, και πολύ περισσότερο δεν είναι σε θέση να ξέρει πώς να κινηθεί και που να κρυφτεί για να προστατευθεί από διασταυρούμενα πυρά και βόμβες.
Αντί λοιπόν να δώσουμε ομόφωνα τα εύσημα στην κοπέλα, που μέσα σε όλη αυτή την αναταραχή του πολέμου σκέφτηκε πρώτα απ’ όλα την ψυχούλα για την οποία είναι υπεύθυνη, πρέπει να ανεχτούμε και τις παραφωνίες όσων άρχισαν τα σχόλια για το πόσο επικίνδυνο ήταν για την ίδια να τραβάει μαζί της ένα σκυλί, πώς της επέτρεψαν άλλωστε οι αεροπορικές εταιρίες να βάλει ζωάκι μέσα σε πτήσεις και κατά πόσο προκάλεσε τυχόν αναστάτωση στους συνεπιβάτες η συνύπαρξη με το ζωάκι, και λοιπές ανοησίες, κατά την άποψή μου.
Το προσωπικό μου σχόλιο λοιπόν είναι πως είμαστε πολλοί που δεν έχουμε μεν κατοικίδιο για διάφορους λόγους, αλλά τη στοιχειώδη ανθρωπιά κι ευαισθησία την διαθέτουμε, ακόμη κι αν πρόκειται για κατοικίδιο.
Εσείς… που ακόμη την χλευάζετε;! Θα θέλατε να «πάτε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι»;!
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
Πηγή
