“Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ρομπότ-δικηγόρος που τον έλεγαν Mr. Justice…”. Κάπως έτσι ενδεχομένως να ξεκινάει το παραμυθάκι για παιδάκια του μέλλοντος, μιας και η τεχνητή νοημοσύνη εισέβαλλε και στο χώρο της δικηγορίας!
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε σε μεγάλες δικηγορικές εταιρίες του εξωτερικού ήδη δοκίμασαν να χρησιμοποιήσουν μία ψηφιακή εφαρμογή που αναλύει την υπόθεση ενός πελάτη και προτείνει πιθανές λύσεις διαχείρισης της όποιας κατάστασης.
Πόσο ρεαλιστικό μπορεί να είναι αυτό για την ελληνική πραγματικότητα;! Μένει να δούμε πώς ο κλάδος θα ανταποκριθεί σε αυτή την ξενόφερτη και μάλλον κοστοβόρα εξέλιξη.
Η προσωπική μου άποψη πάντως είναι ότι η τεχνολογία γενικά πρέπει να είναι πολύτιμος αρωγός σε οποιοδήποτε αντικείμενο εργασίας. Σίγουρα στην καλύτερη οργάνωση και ταχύτερη διεκπεραίωση της δουλειάς μας. Σίγουρα με καλύτερη ποιότητα και περισσότερη ακρίβεια, όπου αυτό απαιτείται.
Ωστόσο δεν πιστεύω ότι θα μπορέσει ποτέ πραγματικά να υποκαταστήσει ικανοποιητικά και απόλυτα τον ανθρώπινο παράγοντα, δηλαδή τον επαγγελματία δικηγόρο ως φυσικό πρόσωπο.
Και υποστηρίζω σθεναρά αυτή τη λογική για τρεις βασικούς λόγους.
Ο ένας λόγος είναι ότι από τη στιγμή που η τεχνητή νοημοσύνη είναι προϊόν της ανθρώπινης επινόησης, αυτό το γεγονός από μόνο του μας αποδεικνύει ότι τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας στην εξεύρεση λύσεων σε προβληματικές καταστάσεις, πάντα θα παραμένουν ανεξάντλητα κι αξεπέραστα συγκριτικά ακόμη και με τον τελειότερα κατασκευασμένο τεχνητό εγκέφαλο.
Ο άλλος λόγο είναι ότι σε πάρα πολλούς επαγγελματικούς κλάδους το όποιο παρεχόμενο προϊόν ή αντίστοιχα υπηρεσία εξαρτάται κατά βάση από τον ανθρώπινο παράγοντα και τα ανθρώπινα συναισθήματα. Για να ικανοποιήσεις τις ανάγκες και τις προσδοκίες του πελάτη σου, αυτό προϋποθέτει αρχικά μία υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και αποτελεσματική διαχείριση από πλευράς του σωστού επαγγελματία τόσο των συναισθημάτων του ίδιου όσο και αυτών του πελάτη του. Για σκεφτείτε τώρα πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει αυτό σε δικαστικές διαμάχες όπου το περιεχόμενο της αντιδικίας έχει να κάνει με οικογενειακές και κληρονομικές διαφορές, τη θρησκεία, την προσωπική αξιοπρέπεια, την επαγγελματική φήμη και γενικότερα την ψυχολογία ενός ανθρώπου, που υπέστη οποιαδήποτε αδικία.
Ο τελευταίος λόγος είναι ότι στην πράξη ο δικηγόρος τρέχει επίσης κυριολεκτικά και μεταφορικά να διεκπεραιώσει γραφειοκρατική δουλειά σε διάφορες υπηρεσίες και να συντονίσει ένα σωρό επαγγελματίες και πελάτες για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτές τις δουλειές ποιος θα τις κάνει; Θα στέλνει e-mail με το απαραίτητο κατά περίπτωση περιεχόμενο ή θα κάνει επιτυχημένες τηλεφωνικές συνομιλίες και διαπραγματεύσεις η οποιαδήποτε εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης;
Φυσικά και ο νόμος προβλέπει γενικές και νομικά ορθές λύσεις κι επιλογές αντιμετώπισης, οι οποίες κάλλιστα μπορούν να «φορτωθούν» στο όποιο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης για την παραγωγή μιας «αυτοματοποιημένης» λύσης. Σε ένα εμπορικό ζήτημα ίσως αυτό να ήταν αποτελεσματικό. Σαν να έχω μπροστά μου μία τούρτα και το μόνο εύκολο είναι να την μοιράσω σε ακριβοδίκαια κομμάτια στους εμπλεκόμενους.
Ναι, αλλά…
Ο άνθρωπος που πονάει, γιατί έχει αδικηθεί, θέλει το δικηγόρο του να μιλήσει ανοιχτά για όσα βίωσε, την αγωνία, την απελπισία και για όσα περιμένει από τη δικαιοσύνη, ώστε να δικαιωθεί. Και σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε ότι ο καλός δικηγόρος στην πραγματικότητα λειτουργεί παράλληλα με την τεχνική του νομική κατάρτιση και υποστηρικτικά προς τον πελάτη του, και σε ηθικό επίπεδο. Του κρατάει το χέρι στη δύσκολη στιγμή κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και μάλιστα παρά τις όποιες προσωπικές αντιξοότητες και πιέσεις βιώνει και ο ίδιος, και σαν άνθρωπος και σαν επαγγελματίας σε προσωπικό επίπεδο.
Ειλικρινά λοιπόν δεν ξέρω ποια τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να αντικαταστήσει αυτή την ανεκτίμητης αξίας πτυχή της δικηγορίας, αλλά και πολλών άλλων επαγγελμάτων ανάλογης φύσεως όπως είναι του ψυχολόγου, του ιατρού, του κοινωνικού λειτουργού, κλπ.
Πηγές
https://www.legaltechcy.com/artificial-intelligence-for-the-legal-industry/
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
