Η απόφαση 12 κολοσσών του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου να αποσχιστούν από την UEFA πραξικοπηματικά, και να ιδρύσουν το δικό τους κλειστό πρωτάθλημα, συντάραξε όπως είναι λογικό τον κόσμο της στρογγυλής θεάς. Πρόκειται για μια απόφαση εξοργιστική, μια απόφαση επιχειρηματική, μια απόφαση ξένη προς το ποδόσφαιρο. Ωστόσο, δεν είναι κάτι το οποίο έγινε εν μία νυκτί. Εδώ και αρκετά χρόνια υπήρχε η συζήτηση και προφανώς η διεργασία. Πρόκειται για το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του αγαπημένου μας αθλήματος. Ας μην γελιόμαστε. Το ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια έχει αποξενωθεί από τις αρχές που πρέσβευε το ίδιο και οι άνθρωποι που το υπηρετούσαν. Οι τιμές των εισιτηρίων στην Αγγλία, στο άθλημα της εργατικής τάξης είναι μόνο ένα παράδειγμα. Υπήρχε όμως η ελπίδα. Η ελπίδα ότι παρά τα τεράστια οικονομικά μεγέθη και τις ομάδες εταιρείες, υπήρχε ακόμα κάποια πίστη στις διαχρονικές αξίες του αθλήματος. Εκεί βασιζόταν άλλωστε ανέκαθεν η υπεροχή του ποδοσφαίρου. Ο καθένας ανεξαρτήτως συνθηκών, καταγωγής, θέσης έχει μια θέση στον κόσμο του ποδοσφαίρου, στο αποκούμπι των κατώτερων τάξεων. Η ανταρσία των 12, εφόσον ολοκληρωθεί θα καταρρίψει δια παντός το παραπάνω αφήγημα.

Πρόκειται για μια απόφαση που παίρνει κάποιος που δεν ξέρει ή δεν αγαπάει το ποδόσφαιρο. Και αν π.χ για τους ιδιοκτήτες των United  και Liverpool  το πρώτο ίσως ισχύει, για τους Florentino Perez  και Andrea Anielli  δεν μπορεί να ισχύει. Οι άνθρωποι αυτοί λειτουργούν ψυχρά επιχειρηματικά. Δεν αγαπούν ούτε το ποδόσφαιρο, ούτε πολύ περισσότερο τις ομάδες τους. Αγαπούν μόνο το χρήμα. Τα δέκα δισεκατομμύρια -αρχικά- της JP Morgan. Η μετοχή της United στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ανέβηκε χθες κατά 12%. Η μετοχή της Juventus στο αντίστοιχο του Μιλάνο 11%. Το ποδόσφαιρο στα χέρια τους είναι καταδικασμένο δίχως αμφιβολία. Η απόφαση που έλαβαν γίνεται πλήρως ακατανόητη αν κάποιος σκεφτεί την Euroleague στο μπάσκετ. Ξεκίνησε με αντίστοιχες εξαγγελίες, αλλά πλέον ζούμε την απαξίωση των εθνικών πρωταθλημάτων και του ίδιου του αθλήματος φυσικά. Τελικώς, τα εμπορικά κέρδη μειώνονται. Το να κάνεις τα ίδια πράγματα προσδοκώντας διαφορετικά αποτελέσματα είναι το λιγότερο ανόητο. Τα 10 Classico τον χρόνο θα έχουν τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο.

Στερείται το δικαίωμα η κάθε ομάδα και ο κάθε παίχτης να ονειρεύεται. Το όνειρο της συμμετοχής στο Champions League και στο Παγκόσμιο Κύπελλο κρατά εκατομμύρια παιδιά μακριά από το έγκλημα, τα ναρκωτικά και τόσες άλλες κακοτοπιές. Το ποδόσφαιρο ακόμα και σήμερα, δίνει σε εκατομμύρια ανθρώπους ελπίδα και ένα αποκούμπι. Μια μεγάλη νίκη, μια μεγάλη πορεία, δημιουργούν αναμνήσεις και συναισθήματα που διαρκούν μια ζωή. Προκαλούν ανάταση. Όλα αυτά θα εξανεμιστούν πολύ σύντομα με τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής super league. Ο μαζικός και λαϊκός χαρακτήρας του αθλήματος θα πληγούν ανεπανόρθωτα. Το ποδόσφαιρο ξεπήδησε από τα σπλάχνα της εργατικής τάξης. Μπορούσε να το παίξει ο καθένας, μπορούσε να κερδίσει ο καθένας. Κάποια πράγματα είχαν σημασία και αξία. Γι΄αυτό το λάτρεψαν και το λατρεύουν δισεκατομμύρια ανά την υφήλιο. Η τετριμμένη φράση “Δαβίδ εναντίον Γολιάθ” είναι κομμάτι του ποδοσφαίρου. Το Αουτσάιντερ που κόντρα σε όλα τα προγνωστικά νικά τον γίγαντα ακουμπά την ψυχή μας. Συγγνώμη τι να κάνουμε; Αυτός ο χαρακτήρας δεν μπορεί να χαθεί. Δεν γίνεται να χαθεί.

Η UEFA δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Η εμπλοκή της σε διάφορα σκάνδαλα όπως η ανάθεση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022 στο Κατάρ, η αδιαφάνεια σε πολλές αποφάσεις, αλλά και η εκπλήρωση κάθε καπρίτσιου των “μεγάλων”, έχει φέρει το άθλημα εδώ που είναι, και πριν την απόσχιση των 12. Επέτρεψε στους μεγιστάνες του αθλήματος να ξοδεύουν υπέρογκα ποσά σε κάθε μεταγραφική περίοδο, και να συνάπτουν φαραωνικά συμβόλαια τύπου Messi και Ronaldo. Ήταν δεδομένο πως θα το έβρισκε μπροστά της. Οι “αποστάτες” ας μου επιτραπεί ο όρος, είναι ως επί το πλείστον χρεωμένοι πολλά εκατομμύρια. Επιχειρούν μια διάσωση σε πρότυπα εταιρειών. Η ανεξέλεγκτη ροή χρήματος θα τους προλάβαινε κάποια στιγμή. Έτσι είναι η οικονομία. Ίσως όχι σε 2 ή σε 5 χρόνια αλλά κάποια στιγμή σίγουρα. Η πανδημία άλλαξε βέβαια τα πάντα. Το γεγονός αυτό από κοινού με την νομιμοποίηση της μετατροπής των ομάδων σε επιχειρήσεις και τίποτα παραπάνω την βαραίνει σχεδόν εξ ολοκλήρου. Είναι και η ίδια η ομοσπονδία υπαίτια.

Εδὠ έρχονται οι απλοί άνθρωποι, οι οπαδοί και οι φίλαθλοι. Η αποτυχία του εγχειρήματος των μεγάλων και η καθαγίαση της UEFA είναι ήττα ανάλογη με την επιτυχία του πραξικοπήματος. Είναι η ώρα να αποφασίσουμε , να “ψηφίσουμε” αν θέλετε, με τα λεφτά μας. Τα slogan τύπου “Αgainst Modern Football” και όχι μόνο, έχουν νόημα μόνο αν το δείχνεις στην πράξη. Τώρα είναι η ώρα να νιώσουν, αν πονέσουν στην τσέπη. Το μοναδικό που τους ενδιαφέρει. Το ποδόσφαιρο αντιμετωπίζει θανάσιμη απειλή. Η ιστορία γράφει, και άπαντες κρίνονται. Δεν θα γλυτώσει κανείς την κρίση και σίγουρα δεν περισσεύει κανείς. Παίχτες, προπονητές, παράγοντες. Οι οπαδοί στην Αγγλία έδωσαν μια πρώτη μεγάλη απάντηση στους επικριτές του ποδοσφαίρου. Υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος όμως. Υπάρχει σφυγμός;

Πείτε μας τη γνώμη σας
6Τέλειο1Καλό0Αστείο0Wow0Λυπηρό0Κακό

0 Σχόλια

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.