Τα Βαλκάνια παραδοσιακά θεωρούνται ο <<ταραχοποιός>> της Ευρώπης. Ακόμα και στα τέλη του 20ου αιώνα, η περιοχή υπήρξε πεδίο συγκρούσεων και αστάθειας. Αν και ο χαρακτηρισμός δεν είναι απόλυτα δίκαιος, δεδομένου ότι γεγονότα παρόμοια γίνονταν στην Κεντρική Ευρώπη μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα, εντούτοις φαίνεται να είναι αλήθεια ότι Βαλκάνια και σταθερότητα δεν <<συνάδουν>>. Τα τελευταία χρόνια ίσως είχαμε πεισθεί ότι τα πράγματα είχαν ηρεμήσει, έστω και με τον τρόπο που τα ανοιχτά ζητήματα διευθετήθηκαν. Τελευταία όμως γίνεται φανερή μια πλάνη. Οι πολλές πληγές δεν έχουν κλείσει, και δεν θέλει πολύ για να ανοίξουν ξανά.
Αρχικά, η Σερβία ταλαντεύεται μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ρωσίας, χωρίς να είναι καθόλου σίγουρο ότι επιθυμεί την ένταξή της στην πρώτη. Ταυτόχρονα ωστόσο, αγοράζει όπλα από Ρωσία, Κίνα, Τουρκία και Γαλλία. Γιατί; Δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι Σερβικά στρατεύματα μετακινήθηκαν μετά από προτροπή Ρώσων στρατιωτικών στα σύνορα με το Κόσοβο. Την ίδια ώρα το σερβικό τμήμα της Βοσνίας ζήτησε να αποχωρήσει ο Βοσνιακός Ομοσπονδιακός στρατός. Όσον αφορά τη Βόρεια Μακεδονία, η πολιτική και οικονομική κρίση κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι, καθώς οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί είναι ιδιαίτερα <<λεπτοί>>. Η Συμφωνία των Πρεσπών, η αναβλητικότητα στην έναρξη του ενταξιακού διαλόγου με την ΕΕ, αλλά και η καλπάζουσα διαφθορά, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ στη γείτονα. Δεν πρέπει να παραβλέπεται φυσικά ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός, και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν.
Η Βουλγαρία αντιμετωπίζει μια κατάσταση ιδιαιτέρως δύσκολη, εξαιτίας της αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης. Η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, με επείγοντα θέματα (πανδημία, βέτο στη Β. Μακεδονία κ.α.) να πιέζουν τις διαδικασίες. Η ανάγκη για δημιουργία σταθερής κυβέρνησης μετά από 3 αποτυχημένες προσπάθειες είναι επιτακτική. Η Ελλάδα πέρα από τα υπόλοιπα προβλήματά της βρίσκεται και σε συνεχή επιφυλακή εξαιτίας της τουρκικής επιθετικότητας. Ίσως να μπορούμε να πούμε ότι βρίσκεται σε μια ιδιότυπη κούρσα εξοπλισμών. Η γενικότερη εικόνα λέει όμως ότι η Τουρκία επιστρέφει ή επιχειρεί να επιστρέψει στα Βαλκάνια. Η προσπάθεια των τελευταίων είκοσι και πλέον ενδεχομένως χρόνων, της Ελλάδας και όχι μόνο, για προσέλκυση των Βαλκανικών χωρών στον Ευρω-ατλαντικό συνασπισμό, δεν φαίνεται να στέφεται με επιτυχία.
Γενικότερα, η χερσόνησος του Αίμου, γίνεται για ακόμα μία φορά πεδίο ανταγωνισμού( υπάρχουν και οι αγωγοί αερίου), και ως εκ τούτου αποσταθεροποιούνται. Ιστορικά, αυτή η εξέλιξη δεν είναι θετική. Οι εξελίξεις αναμένονται σε κάθε περίπτωση με τεράστιο ενδιαφέρον.
