Βρισκόμαστε χρονικά λίγο πριν τοποθετηθούμε οριστικά ως Ελληνικό κράτος σε αυτή τη «δύσκολη» δημόσια συζήτηση, γιατί το συγκεκριμένο «τρί-λημμα» αφορά όλους μας διά βίου…
ΔΗΜΟΣΙΟ ή ΙΔΙΩΤΙΚΟ πανεπιστήμιο ή ΚΑΙ ΤΑ 2;!
Αλήθεια, εσείς, ποια από όλα προκρίνετε:
- Να υπάρχουν;
- Να χρηματοδοτήσουμε;
- Να προωθήσουμε;
- Να επιλέξουμε;
- Να εμπιστευθούμε;
- κλπ…
Όμως για να απαντήσουμε επί της ουσίας, πρέπει πρώτα απ’ όλα να προσδιορίσουμε τους αληθινούς υποκείμενους προβληματισμούς όλων μας:
- Πόσο θα κοστίζει η εκπαίδευσή μας;
Αυτό φυσικά εξαρτάται από το πόσα χρήματα διαθέτει και πόσα εξ αυτών θέλει και μπορεί τελικά να δαπανήσει η ελληνική οικογένεια για την εκπαίδευση των μελών της. Και φυσικά όσοι πιο πολλοί οι ιδιωτικοί και δημόσιοι πάροχοι ποιοτικών και πιστοποιημένων εκπαιδευτικών υπηρεσιών τόσο πιο «καλές» οι τιμές για τους φοιτούντες! Ο θεμιτός, υγιής ανταγωνισμός σε μία ελεύθερη αγορά δεν έβλαψε ποτέ την τσέπη των καταναλωτών… 😉
- Πόσο ανταγωνιστικοί θα είμαστε στην αγορά εργασίας;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι εξίσου «εύκολη» με εκείνη στο προηγούμενο. Κι αυτό γιατί είναι κοινό «μυστικό» πως η επαγγελματική εξέλιξη εξαρτάται κατά ένα πολύ μικρό μόνο ποσοστό από τα τυπικά ακαδημαϊκά προσόντα, ενώ παράλληλα χρειάζονται κλίση, ταλέντο, πλήθος δεξιοτήτων, προσωπικότητα, υγεία, ατομικές φιλοδοξίες, προτιμήσεις, επαγγελματικές ευκαιρίες με αντίστοιχη ζήτηση προσόντων, συστάσεις από τρίτους και διασυνδέσεις… τουλάχιστον! Κι αυτό το ελάχιστα απαιτούμενο «κράμα» εφοδίων είναι που κάνει πάντα τη διαφορά στην επαγγελματική μας σταδιοδρομία έχοντας πλήρη συναίσθηση ότι η αγορά εργασίας στην πλήρως απελευθερωμένη και παγκοσμιοποιημένη οικονομία του πλανήτη μας είναι στην πραγματικότητα ένας απέραντος «ωκεανός», όπου καθένας μας κυκλοφορεί με το ατομικό «σκάφος» του, που φυσικά δεν είναι το ίδιο για όλους, κι εύχεται ενδόμυχα να τα καταφέρει να κολυμπήσει ακόμη και στα «πολύ βαθιά νερά», αν χρειαστεί…
Κι ένα τελευταίο σοβαρό ερώτημα, που αφορά μια μεγάλη πλειοψηφία πτυχιούχων:
- Για ποιο λόγο πρέπει να εμπλακούν έστω και στην παραμικρή γραφειοκρατική διαδικασία αναγνώρισης του αλλοδαπού τίτλου σπουδών τους δαπανώντας επιπλέον ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ για την αναγνώριση των ακαδημαϊκών προσόντων τους από το Ελληνικό Δημόσιο, ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΜΕΝΟΥ ΗΔΗ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΑ ΑΛΛΟΔΑΠΑ ΑΝΩΤΑΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ, ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ;
Δεν είναι καιρός να αλλάξει αυτό… ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ… απαλλάσσοντας:
- τους αποφοίτους από περιττή ταλαιπωρία κι έξοδα;
- τον αντίστοιχο δημόσιο φορέα (Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π.) από τον επιπλέον φόρτο εργασίας, τη στιγμή που καλείται ήδη να διεκπεραιώσει τεράστιο όγκο δουλειάς για την αναγνώριση των πτυχίων αποφοίτων όλων των υπόλοιπων ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που ΔΕΝ βρίσκονται ακόμη σε αυτή τη λίστα;
Σωστά ή λανθασμένα, πάνω-κάτω κάπως έτσι συλλογίζομαι όλα αυτά τα ζητήματα… ως «παιδί» ΔΗΜΟΣΙΟΥ Πανεπιστημίου σε Ελλάδα κι εξωτερικό…
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
