Κάθεστε στο τραπέζι με τον ή την σύντροφο να συνεννοηθείτε για θέματα που αφορούν στην οικογένειά σας. Βγάζετε άκρη εύκολα; Συνεννοείστε τελικά; Ή αρχίζουν σύντομα τα «παρατράγουδα»;
Σίγουρα δεν είναι εύκολο, γιατί από την πιο ασήμαντη μέχρι την πιο σοβαρή απόφαση που καλείστε να λάβετε πρέπει κάπως να συμφωνήσετε πάνω σ’ αυτήν. Κι όσο πιο πολλά άτομα μπαίνουν στην εξίσωση, γιατί πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν σας παιδιά και παππούδες ενδεχομένως, τόσο ανάβουν τα αίματα μεταξύ σας… μάλλον αναπόφευκτα. Ειδικά δε όταν η ηλικία ή η πνευματική διαύγεια των υπόλοιπων συμμετεχόντων στα οικογενειακά σχέδια δεν τους καθιστά εύκολα ή και καθόλου συνεννοήσιμους και συνεργάσιμους εξ ιδίων τους.
Αυτή συνήθως είναι μία καθημερινή εικόνα μίας οικογένειας ανά τον κόσμο. Φυσικά και είναι μία κατάσταση αγχωτική κι άκρως απαιτητική πνευματικά και ψυχολογικά, αλλά σίγουρα δεν είναι σοβαρός λόγος για να σκοτωθείτε μεταξύ σας φραστικά ή κυριολεκτικά και να απειλείτε ο ένας τον άλλο με διαζύγιο.
Αν μάλιστα η συζήτηση ξεκινάει με κάποια από τα ακόλουθα «θέσφατα» (παραλείπω εσκεμμένα ενδεχόμενα συνοδευτικά διακοσμητικά επίθετα και χαρακτηρισμούς που εκτοξεύουν οι εκνευρισμένοι σύντροφοι μεταξύ τους), συνήθως δεν πάνε καλά τα πράγματα:
- «Εγώ είμαι ο άντρας του σπιτιού και κάνω κουμάντο εδώ μέσα!»
- «Εσύ να κοιτάς τη δουλειά σου κι εκεί να διαφεντεύεις. Εγώ είμαι η νοικοκυρά του σπιτιού και το αφεντικό εδώ μέσα!»
- «Εγώ φέρνω τα λεφτά ή τα περισσότερα εδώ μέσα, γι’ αυτό θα γίνει το δικό μου!» (Αυτό μπορεί να το επικαλούνται αμφότερα τα μέρη του ζευγαριού αναλόγως του ποιος εκ των δύο συνεισφέρει περισσότερο στα έξοδα.)
Μοναδική ενδεδειγμένη λύση είναι η συνεννόηση. Ή τουλάχιστον η καλή πρόθεσή σας να συνεννοηθείτε μεταξύ σας λογικά, ειρηνικά, χωρίς παιδιάστικους εγωισμούς και πείσματα για το καλό όλων των μελών της στενής (γονείς με τα παιδιά) αλλά και της ευρύτερης οικογένειας (παππούδες, κλπ.)
«Κάτι μας είπες τώρα!» θα σκεφτούν πολλοί.
Τι να γίνει, παιδιά; Τα «μαγικά» δεν πιάνουν παντού! «Τα αγαθά κόποις κτώνται».
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΤΣΑΣ
