Περίοδοι κρίσεις λέγοντας εννοώ τις εκάστοτε κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες που διαμορφώνονται επηρεάζοντας την ομαλότητα της καθημερινότητάς μας. Ως τέτοιες θεωρώ την παγκόσμια οικονομική κρίση, μία ανθρωπιστική κρίση σαν το μεταναστευτικό ζήτημα, μια εμπόλεμη κατάσταση σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, μία φυσική καταστροφή, η παρούσα πανδημία που βιώνουμε, κλπ.
Υπό τέτοιων συνθηκών λοιπόν παρατηρώ με χαρά την έντονη κινητοποίηση των ανθρώπων να οργανωθούν και να βοηθήσουν τον εκάστοτε συνάνθρωπό τους που βρίσκεται σε δεινή θέση και υποφέρει. Ποιο είναι όμως το βαθύτερο κίνητρό μας; Τι μας συγκινεί μέσα στην ψυχή μας βαθιά, ώστε να δράσουμε για το καλό του πάσχοντος πλησίον μας; Μήπως γιατί ειδικά σε τέτοιες περιόδους κρίσης συνειδητοποιούμε την ευαλωτότητα της φύσης μας; Μήπως προβάλουμε στον τρίτο απέναντί μας κι αναγνωρίζουμε κομμάτια από τον εαυτό μας; Τον προσωπικό μας πόνο; Την ανθρώπινη ανάγκη να μας συντρέξει κάποιος κι εμάς στις δύσκολες στιγμές;
Συνήθεις μορφές αλληλεγγύης, φιλανθρωπικής δράσης και προσφοράς είναι:
- Οργάνωση συσσιτίων (π.χ. γεύματα αγάπης για άπορους, άστεγους ανθρώπους και μετανάστες)
- Giveaways διαφόρων εταιρειών σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (όχι αποκλειστικά για λόγους διαφήμισης, αλλά επικαλούμενες την πολυσυζητημένη εταιρική κοινωνική ευθύνη)
- Τηλεοπτικοί μαραθώνιοι αγάπης και δωρεές (συγκέντρωση χρημάτων για διάφορους κοινωνικούς σκοπούς, όπως η ετήσια πανελλαδική δράση για το Παιδικό Χωριό SOS στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης)
- Δωρεάν μαθήματα και σεμινάρια on-line κάθε είδους (γυμναστικής, αυτοβελτίωσης, κλπ.)
Πέρα όμως από τις αγνές προθέσεις αλληλεγγύης και ουσιαστικής κοινωνικής προσφοράς υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος, η σκοτεινή της διάσταση. Ανεξέλεγκτοι μέχρι πρότινος από τις δημόσιες αρχές φορείς με κοινωνικό και φιλανθρωπικό σκοπό κι έργο, φημολογείται και πολλάκις αποδεικνύεται ότι μετατράπηκαν σε οχήματα ξεπλύματος μαύρου χρήματος από τους εκάστοτε φιλεύσπλαχνους ευεργέτες τους. Και πως οι δωρεές ήταν το αντίτιμο για την «εξυπηρέτηση».
Που σταματά η αλήθεια και που ξεκινά το ψέμα μένει να το μάθουμε μόνο όταν κι εφόσον υπάρξει διεξοδικός έλεγχος και διαφάνεια στα οικονομικά τους στοιχεία. Αν και η λαϊκή ρήση λέει ότι συνήθως «Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά», ας μην φτάσουμε στο σημείο να καταρρίψουμε εκ των προτέρων το τεκμήριο της αθωότητας του εκάστοτε κατηγορουμένου μέχρι την αδιαμφησβήτητη απόδειξη της ενοχής του! Εύχομαι ολόψυχα, αν όντως κάποιοι καπηλεύονται τέτοια φιλανθρωπικά ιδρύματα κι ευγενείς πρωτοβουλίες για να παρανομούν φοροαποφεύγοντας, να μην αποτελέσουν το καταλυτικό αντικίνητρο και αποτρεπτικό παράγοντα για όλους εκείνους τους άλλους που ανιδιοτελώς επιθυμούν ειλικρινά να προσφέρουν έστω το ελάχιστο που μπορούν προς το συνάνθρωπό τους, όχι από το πλεόνασμα, αλλά από το υστέρημά τους.
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
