Η Θεσσαλονίκη αποτελεί μια εξαιρετικά ιδιόμορφη περίπτωση πόλης. Βρίσκεται σε θέση εξαιρετικά προνομιούχα, γεγονός που εξηγεί τις πάμπολλες απόπειρες κατάληψής της ανά τους αιώνες. Ήταν ανέκαθεν μια πόλη προορισμένη να παίξει σημαντικό ρόλο, αλλά ποτέ πρωταγωνιστικό. Πάντοτε βρισκόταν στη σκιά κάποιας άλλης πόλης. Της Κωνσταντινούπολης αρχικά, της Αθήνας στη συνέχεια. Η αιώνια δεύτερη. Κάθε συγκεντρωτικό κράτος που σέβεται τον εαυτό του(Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, Βυζάντιο, Οθωμανική αυτοκρατορία, σύγχρονο ελληνικό κράτος), επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στην ανάπτυξη του κέντρου. Στην πραγματικότητα του υδροκέφαλου σύγχρονου ελληνικού κράτους, η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα γενικότερα, μοιάζουν εγκαταλελειμμένες στην τύχη τους. Η οικονομική δραστηριότητα κάθε είδους είναι πρακτικά μηδενική. Οι υποδομές είναι ανύπαρκτες και καμία αναπτυξιακή πολιτική δεν έχει αναληφθεί εδώ και δεκαετίες. Μια πόλη του ενός εκατομμυρίου έχει από τα χειρότερα συστήματα δημόσιας συγκοινωνίας του δυτικού κόσμου.
Η πόλη έχει αποκτήσει με την πάροδο του χρόνου ορισμένα σύνδρομα. Για αρχή, σε μια προσπάθεια να πάρει λίγη από την προσοχή της πρωτεύουσας, της αποδόθηκε ο όρος <<συμπρωτεύουσα>>. Ο όρος αυτός από κοινού με τους κλασσικούς αστεϊσμούς για σουβλάκια, φραπέ και άλλα παρόμοια, φανερώνουν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας και έναν κομπλεξισμό βαθιά ριζωμένο στην πόλη. Δεν είναι αυτό όμως το χειρότερο. Οι Θεσσαλονικείς συνηθίζουν να αποδίδουν πολλά από τα κακώς κείμενα στην Αθήνα. Είναι γνωστή άλλωστε η απέχθεια μεγάλου μέρους του πληθυσμού της για την πρωτεύουσα. Είναι Άδικη αυτή η απόδοση ευθυνών; Σε μεγάλο βαθμό όχι.
Προκύπτει ωστόσο, ένα ερώτημα. Ο υδροκεφαλισμός της Αθήνας έχει εμπεδωθεί εδώ και δεκαετίες. Σε πολλές περιπτώσεις μας αντιμετωπίζει ως ιθαγενείς. Τι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια οι Θεσσαλονικείς; Αντιδράσαμε σε κάτι; Διεκδικήσαμε το παραμικρό; Όχι! Αντίθετα, οχυρωθήκαμε πίσω από τα <<τείχη>> μας, γίναμε ένα πραγματικό γαλατικό χωριό. Η παντελής αδιαφορία έγινε <<χαλαρά>> και <<κουλτούρα>> της πόλης. Καμία αντίδραση για το αίσχος που λέγεται ΟΑΣΘ. Καμία, για την απόσπαση των αρχαίων της Βενιζέλου. Απόλυτη αδυναμία εκμετάλλευσης ανθρώπων και πόρων. Οικονομικά και εργασιακά σταθερά στην <<εντατική>>. Σταθερή ανάδειξη των ίδιων αντιπροσώπων, οι οποίοι ποτέ δεν πήραν μισή θέση υπέρ της Θεσσαλονίκης, παρά μόνο για το πόστο τους. Η πόλη αδυνατεί να κρατήσει έναν τουρίστα περισσότερο από πόλεις πολύ μικρότερες και με πολύ λιγότερες δυνατότητες. Απόλυτη και ακλόνητη αδιαφορία. Πλήρης παρακμή.
Για ότι συμβαίνει μπορείς να σηκώσεις το δάχτυλο και να κατηγορήσεις κάποιον. Κάποια στιγμή όμως, αν θες να βγεις από το τέλμα και να αλλάξεις την υπάρχουσα κατάσταση, γυρνάς στον καθρέφτη. Η Θεσσαλονίκη δεν το έχει κάνει ποτέ. Και δεν προβλέπεται να το κάνει.
