Εχθές, 5 του μηνός ήταν η μέρα των εκπαιδευτικών. Ένας κλάδος, ο οποίος βάλλεται πανταχόθεν. Στα <<μάτια>> και την αντίληψη της ελληνικής κοινωνίας, ο εκπαιδευτικός αντιπροσωπεύει όλα τα κακώς κείμενα της χώρας. Είναι αυτός που παίρνει υπερβολικά μεγάλο μισθό για τις ώρες που δουλεύει. Αυτός που κάθεται τρεις μήνες το καλοκαίρι, και μαζί με Πάσχα και Χριστούγεννα, κάνα μήνα ακόμα. Ο δάσκαλος ή ο καθηγητής είναι πάντα ο κομπλεξικός που <<θαμπώθηκε>> από την ιδιοφυία του παιδιού μας και το <<τραβάει>> πίσω. Μετά από λίγα χρόνια το ιβλάτι μας ψάχνει στο Google πως γράφεται το όνομα του, αλλά μαντέψτε και πάλι ποιος φταίει. Οι βολές έρχονται από παντού. Τους γονείς, τα παιδιά, το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα. Σοκ;
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Οι εκπαιδευτικοί δεν πληρώνονται αρκετά για τη δουλειά που κάνουν. Τη σημασία της αλλά και τον όγκο της. Δεν ξέρω αν το έχετε σκεφτεί ποτέ αλλά η δουλειά δεν τελειώνει με το άκουσμα του κουδουνιού. <<Κάθονται τρεις μήνες το καλοκαίρι>> θα πουν πολλοί. Μόνοι τους το αποφάσισαν; Νόμος του κράτους δεν είναι; Αλλά έστω ότι είναι ρεμάλια. Μπορεί στην Ελλάδα να γίνει μάθημα μέσα στο κατακαλόκαιρο; Αν αύριο ανακοινωνόταν ότι τα μαθήματα θα διαρκούν μέχρι 20 Ιουλίου, οι εκπαιδευτικοί θα βρίσκονταν στη θέση τους. Οι γονείς και οι μαθητές; Μάλλον στους δρόμους. Η εκμετάλλευση των κρατικών αργιών είναι δικαίωμα όλων εκτός των καθηγητών;
Πρέπει επιτέλους να παραδεχθούμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν είμαστε ιδιοφυίες. Ούτε και τα παιδιά μας. Είμαστε κανονικά μέτρια μυαλά. Οι καθηγητές έχουν κι αυτοί- περίεργο το ξέρω- προσωπική ζωή και προβλήματα. Κανείς δεν είναι τόσο σημαντικός ώστε να έχει βεντέτα μαζί του ο εκάστοτε καθηγητής. Όταν ο γονιός δεν θέλει να ασχοληθεί με το παιδί του αλλά θέλει και τον άριστο μαθητή, προκύπτουν προβλήματα. Γιατί από τη μία πλευρά δε θέλω να κάνω όσα πρέπει για να έχω τον άριστο μαθητή, και από την άλλη δεν έχω και τον άριστο μαθητή. Οπότε, δηλώνω αθώος του αίματος και βρίσκω τον πιο εύκολο αποδιοπομπαίο τράγο. Οπότε βρισκόμαστε σε μια κατάσταση κατά την οποία, αν ο εκπαιδευτικός δουλεύει πολύ και βάζει πολλά μαθήματα να είναι ανόητος γιατί δεν καταλαβαίνει ότι έχουμε κι άλλα πράγματα πέρα από το σχολείο. Αν δεν βάζει πολλά, είναι αδιάφορος και ανόητος και αφήνει τα παιδιά μας αμόρφωτα.
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και για ένα άλλο ζήτημα. Πιστεύετε ειλικρινά ότι ένας καθηγητής μπορεί να κάνει απρόσκοπτα μάθημα στην τάξη; Απευθύνομαι στους έχοντες ηλικία κάτω των τριάντα. Θυμηθείτε τα μαθητικά σας χρόνια. Χλευασμός, χοντρές φάρσες, πόλεμος όταν τολμούσαν να ζητήσουν δουλειά γιατί άλλωστε αυτά τα κάναμε στο φροντιστήριο. Και μετά; Αυτοί δε νοιάζονται αν περάσουμε. Δεν μας βοήθησαν καθόλου. Ένα ολόκληρο σύστημα ρυθμίσεων και αντιλήψεων κάνει τα παιδιά να συμπεριφέρονται αχαλίνωτα εντός της τάξης, και πάντα φταίει ο δάσκαλος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Δείτε τι προβλέπεται σε περίπτωση κατάληψης. Δεν προτείνω φυσικά να επιστρέψουμε σε εποχές που υπήρχε ξύλο και ο καθηγητής είχε εξουσία πάνω σου ακόμα και έξω από το σχολείο. Αλλά λίγο σεβασμό και μια ελάχιστη ευγνωμοσύνη σε αυτούς που επιτελούν ένα από τα σημαντικότερα επαγγέλματα μπορούμε να τον δείξουμε. Στην τελική, αν εσείς δε θεωρείτε σημαντική τη μόρφωση, τη δική σας και του παιδιού σας, είναι δικό σας πρόβλημα. Κάποιοι λίγοι ακόμα δε συμφωνούν μαζί σας. Αφήστε τους στην ησυχία τους. Προφανώς και δεν είναι όλοι οι καθηγητές καλοί, όπως άλλωστε και σε κάθε κλάδο. Θεωρώ όμως πως οι συνθήκες εργασίας τους είναι εξαιρετικά αντίξοες. Ειλικρινά τους συγχαίρω, γιατί δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω αυτό το επάγγελμα για ψίχουλα, ενάντια σε όλους, χωρίς καμία επιβράβευση παρά μόνο χλεύη.
