Το κλειδί για την επανάσταση στο ενεργειακό τοπίο του κόσμου μπορεί να βρίσκεται σε μια απίθανη ιστορία αγάπης, λέει η επιστήμονας ενεργειακής καινοτομίας Olivia Breese, η οποία συμβάλλει στη μεταμόρφωση της ενεργειακής βιομηχανίας μέσω του πράσινου υδρογόνου και άλλων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Μας περιγράφει στη συνέχεια το μοιραίο πάντρεμα ενός πράσινου ηλεκτρονίου και ενός μορίου νερού — μια ισχυρή πηγή βιώσιμης ενέργειας χωρίς άνθρακα — και ζητά καθολική επένδυση σε αυτόν τον δυνητικά μετασχηματιστικό πόρο.
«Και έτσι είμαι εδώ για να σας διηγηθώ μια ιστορία αγάπης. Οι εραστές αυτής της ιστορίας μπορεί να φαίνονται αταίριαστοι, αλλά η αγάπη τους έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο επανασχεδιάζοντας το παγκόσμιο ενεργειακό σύστημα. Είναι μια ιστορία που όλοι πρέπει να καταλάβουμε, με μια περίπλοκη και χαριτωμένη συνάντηση ενός ηλεκτρονίου και ενός μορίου νερού.
Τώρα για να κατανοήσετε αληθινά το ηλεκτρόνιο της ιστορίας μου, πρέπει να μάθετε λίγα πράγματα για αυτήν, την ιστορία της, την προσωπικότητά της!
Τα ηλεκτρόνια λοιπόν τροφοδοτούν τον σύγχρονο κόσμο από τον 19ο αιώνα, όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι χρησιμοποιώντας μαγνήτες και πηνία σύρματος, μπορούσαν να μετατρέψουν μια ροή κίνησης σε ηλεκτρόνια που μεταφέρουν ενέργεια. Αυτή ήταν μόνο η αρχή της ολοένα και πιο ηλεκτρισμένης ύπαρξής μας. Πίσω από σχεδόν όλα όσα κάνουμε, υπάρχουν αλυσίδες εφοδιασμού, συστήματα ψύξης, κέντρα δεδομένων και πολλά, πολλά άλλα. Και ίσως δεν σας φανεί περίεργο το γεγονός ότι η παγκόσμια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από μόνη της αποτελεί περίπου το 28% των συνολικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, επειδή για μεγάλο χρονικό διάστημα από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται από την καύση ορυκτών καυσίμων, τα οποία εκπέμπουν διοξείδιο του άνθρακα ως υποπροϊόν.
Όχι όμως και η ηρωίδα μας! Αυτή είναι ένα πράσινο ηλεκτρόνιο και η ενέργειά της προέρχεται από τον ήλιο, τον άνεμο, την παλίρροια. Ένας απεριόριστος ανανεώσιμος πόρος που παράγει ηλεκτρική ενέργεια χωρίς να εκπέμπει καθόλου διοξείδιο του άνθρακα. Και υπάρχουν καλά νέα εδώ. Το μερίδιο των πράσινων ηλεκτρονίων στο παγκόσμιο σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας είναι περίπου 30% κι αυξάνεται ραγδαία.
Επομένως, σε αυτή την περίπτωση, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής θα πρέπει να είναι εύκολη. Απλώς πρέπει να ηλεκτρίσουμε τα πάντα και να βεβαιωθούμε ότι έχουμε αρκετά πράσινα ηλεκτρόνια -σαν αυτήν- για να τα τροφοδοτήσουμε.
Όμως όχι. Ταυτίζομαι πολύ έντονα με το πράσινο ηλεκτρόνιο, ίσως επειδή έχω περάσει σχεδόν όλη μου την επαγγελματική ζωή δουλεύοντας για να το παραδώσω στον μεγαλύτερο δυνατό όγκο και με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Αλλά το πράσινο ηλεκτρόνιό μας δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο από μόνο του! Και γι’ αυτό είναι μια ιστορία αγάπης και όχι μια αφήγηση ενηλικίωσης… 😉
Τα ηλεκτρόνια όμως δεν μπορούν να σώσουν τον κόσμο μόνα τους! Ναι. Ο κόσμος χρειάζεται επίσης μόρια.
Τώρα σκέφτομαι τα μόρια, αν όχι ακριβώς αντίθετα με τα ηλεκτρόνια, σίγουρα ως συμπληρωματικά. Αν αποδώσω μια προσωπικότητα σε ένα μόριο, θα ήταν συνεπές, αξιόπιστο, αυτοτελές. Σε αντίθεση με τα ηλεκτρόνια, τα μόρια είναι εξαιρετικά στην αποθήκευση και την απελευθέρωση ενέργειας αποτελεσματικά. Είναι ζωτικής σημασίας για βιομηχανικές διεργασίες που χρειάζονται την έντονη θερμότητα που προέρχεται από την καύση του καυσίμου. Είναι απαραίτητα για τη ναυτιλία μεγάλων αποστάσεων και την αεροπορία, που πρέπει να αποθηκεύουν, να μεταφέρουν και να απελευθερώνουν ενέργεια αποτελεσματικά.
Κι έτσι… εδώ μπαίνει στο κάδρο της ιστορίας μας ο δεύτερος εραστής. Το μόριο μας του H2O. Νερό. Δεν είναι φυσικά ένας παραδοσιακός συνδυασμός παραγωγής ηλεκτρισμού, αλλά όπως μας υπενθυμίζει η Emily Dickinson, η καρδιά θέλει αυτό που θέλει κι έτσι η ιστορία της αγάπης μας έχει ως εξής.
Το πράσινο ηλεκτρόνιο και το μόριο του νερού συναντώνται. Νιώθουν μια σπίθα. Ερωτεύονται. Και από αυτή την αγάπη γεννιέται ένα πράσινο μόριο που μπορεί να αποθηκεύσει και να απελευθερώσει ενέργεια χωρίς να εμπλέκονται ορυκτά καύσιμα.
Τώρα λοιπόν σίγουρα θα σας πω ότι όλοι έζησαν ευτυχισμένοι, όπως όλες οι μεγάλες ιστορίες αγάπης, σε έναν κόσμο που λειτουργεί αποκλειστικά με πράσινη ενέργεια. Αλλά όχι. Επειδή με τον τρέχοντα ρυθμό προόδου, ανάπτυξης, κλιμάκωσης αυτών των τεχνολογιών, δεν είμαστε απολύτως σε καλό δρόμο. Αλλά ακόμα γράφουμε αυτή την ιστορία. Γνωρίζουμε ότι η βιομηχανία μπορεί να ενσωματώσει ανάλογες πρωτοποριακές τεχνολογίες, όπως την αιολική ενέργεια, πολύ γρήγορα.
Δεσμευτήκαμε τότε λοιπόν να μειώσουμε το κόστος παραγωγής της, να βελτιστοποιήσουμε κάθε στοιχείο και συνεργαστήκαμε με την αλυσίδα εφοδιασμού, ώστε να καταστεί εφικτό να μπορεί να επενδύει κάποιος σε αυτή την πηγή ανανεώσιμης ενέργειας. Και καθώς οι Ευρωπαίοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είδαν ότι εμείς κι ο κλάδος σημειώναμε πρόοδο στο κόστος και στην ενεργειακή απόδοση, επαναξιολόγησαν το ευρωπαϊκό σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ώστε να αξιοποιήσουν την υπεράκτια αιολική ενέργεια ως κρίσιμο πυλώνα του. Και οι αγορές των ΗΠΑ και της Ασίας — όπως η Ιαπωνία, η Κορέα, η Ταϊβάν και φυσικά η Κίνα — ακολούθησαν.
Και τώρα πρέπει να προωθήσουμε το πράσινο μόριο στο ίδιο ακριβώς ταξίδι, αλλά πολύ πιο γρήγορα. Τον Μάιο ξεκινήσαμε τη δημιουργία του μεγαλύτερου εργοστασίου παραγωγής πράσινης μεθανόλης στην Ευρώπη, στη βόρεια Σουηδία. Το 2025, όταν θα τεθεί σε λειτουργία, θα παράγει αρκετή πράσινη μεθανόλη για να τροφοδοτήσει ένα πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων που κινείται στον ωκεανό. Σχεδιάζουμε ήδη το επόμενο εργοστάσιο πέντε έως οκτώ φορές μεγαλύτερο από το πρώτο. Στις ΗΠΑ, στην Ακτή του Κόλπου και σε όλο τον κόσμο ειδικοί όπως εμείς, συνεργάζονται με εταιρείες που θέλουν να μετασχηματίσουν τις δραστηριότητές τους για τη δημιουργία έργων πράσινου υδρογόνου.
Ένας ολόκληρος κόσμος που να λειτουργεί αποκλειστικά με πράσινη ενέργεια, δεν είναι πλέον πολυτέλεια… Είναι επιτακτική ανάγκη!»
Η μεθανόλη είναι ένα άχρωμο υγρό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πηγή καυσίμου για κινητήρες. Χαρακτηρίζεται ως πράσινη, όταν παρασκευάζεται από υδρογόνο ή βιομάζα.
Το πρώτο πράσινο πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο βαφτίστηκε “Laura Maersk” στη Δανία στις 14 Σεπτεμβρίου 2023 από την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen.
Και αν αναρωτιέστε «γιατί Laura;», μια δήλωση της Maersk εξηγεί ότι το όνομα είναι «βαθιά ριζωμένο» σε μερικά από τα πρώτα ορόσημα της εταιρείας. «Όταν ο καπετάνιος Peter Maersk Moller αγόρασε το πρώτο του ατμόπλοιο το 1886, την ονόμασε «Laura». Με την ατμομηχανή της, η πρώτη «Laura» ήταν προϊόν της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης, κάνοντας τον αντίκτυπό της στη ναυτιλιακή βιομηχανία σημαντικό».
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
Πηγή
https://en.wikipedia.org/wiki/Laura_Maersk_(2023)
