Ο Novak Djokovic κατέκτησε πριν από μερικές ημέρες το Wimbledon, και έφτασε τις 20 κατακτήσεις Grand Slam, ισοφαρίζοντας την επίδοση των έτερων ιερών τεράτων του τένις, Roger Federer και Rafa Nadal. Όπως ήταν αναμενόμενο, η συζήτηση για τον κορυφαίο όλων των εποχών φούντωσε ξανά. Ο Σέρβος υπερπρωταθλητής αμφισβητείται ακόμα και σήμερα για τις ικανότητες του, και οι κρίσεις προς το μέρος του είναι πολλές φορές μηδενιστικές. Αυτό δε συμβαίνει μονάχα στις συζητήσεις στα fora, αλλά και στα γήπεδα τα οποία αγωνίζεται. Το κοινό στην πλειοψηφία των περιπτώσεων υποστηρίζει τους δύο μεγάλους αντιπάλους του Nole, και συνεπικουρικά όποιον αντιμετωπίζει σε κάθε παιχνίδι. Η ατμόσφαιρα ξεπερνά την απλή υποστήριξη και είναι πολλές φορές εχθρική για τον Σέρβο.
Πώς αντιδρά το νούμερο 1 του κόσμου; Με εξωπραγματική πνευματική δύναμη και επιμονή. Είναι εκπληκτική η ικανότητα του να ανακάμπτει και να επιστρέφει σε ένα παιχνίδι στο οποίο βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Από 2 σετ πίσω, αν περιμένεις κάποιος να επιστρέψει είναι ο Djokovic. Το παιχνίδι του είναι καθηλωτικό. Είναι σαν να χρησιμοποιεί την εχθρική αύρα του κοινού υπέρ του. Ανεξάρτητα από τις αθλητικές ικανότητες και επιδόσεις του, το γεγονός ότι μετατρέπει το court του αθλήματος των πλουσίων και με διάκριση στους τρόπους τένις, σε ποδοσφαιρικό γήπεδο λέει πολλά. Ένα ολόκληρο γήπεδο λυσσασμένο ζει και αναπνέει για να τον δει να φεύγει ηττημένος. Ως ένα βαθμό είναι λογικό να ταυτιζόμαστε με τον αδύναμο. Φωνάζουν, παρεκτρέπονται, ενοχλούν. Κι εκείνος κάθε φορά δεν τους ακούει. Μετά από κάθε αδιανόητο πόντο, μετά από κάθε απίστευτη επιστροφή, το δάχτυλο είναι στο αυτί. Όλοι έχουμε φανταστεί να πετυχαίνουμε γκολ ή το τελευταίο καλάθι στην έδρα του αιωνίου αντιπάλου και να παγώνει το γήπεδο. Πόσοι όμως από εμάς θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε μια συνεχή εχθρική αντιμετώπιση; Πόσοι αθλητές μπορούν πραγματικά;
Ο Djokovic έχει ένα προφίλ διαφορετικό από τους άλλους δύο μεγάλους. Όσο περνά ο καιρός είναι προφανές ότι αυτοί που δεν τον συμπαθούν προσπαθούν να εφεύρουν αδυναμίες για να τον μειώσουν. Το πιο πιθανό είναι ότι ο Σέρβος θα αποσυρθεί όντας ο πολυνίκης του αθλήματος σε επίπεδο Grand Slam. Επίσης είναι πολύ πιθανό οι προαναφερθέντες να μην τον αναγνωρίσουν ποτέ. Ωστόσο, δεν έχει σημασία. Ο Djokovic είναι σίγουρα ο κορυφαίος από άποψη ψυχικής δύναμης και αποφασιστικότητας. Η θέληση για τη νίκη δεν μπορεί να υπερνικηθεί. Σε συνδυασμό με τις εκπληκτικές του αθλητικές ικανότητες, έχει αποδείξει ήδη ότι είναι ο κορυφαίος στην ιστορία, και θα συνεχίσει να το κάνει σε πείσμα σχεδόν όλων.
Ο τρόπος που το νούμερο 1 αντιμετωπίζει το άθλημα και παλεύει για τη νίκη, ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, ακόμα και όταν δεν παίζει καλά, πρέπει να διδάσκεται σε όλους τους μικρούς αθλητές. Είναι παράδειγμα αγάπης προς το άθλημα και ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης του αθλητισμού. Παίζω για να κερδίσω και κάνω ότι περνά από το χέρι μου (νόμιμα εννοείται) για να τα καταφέρω. Καταθέτω ότι έχω κάθε δευτερόλεπτο για να ανταμειφθώ.
