Παρακολουθώντας πρόσφατα ένα διαδικτυακό σεμινάριο για τη διαχείριση χρόνου μου ήρθε στο μυαλό η ιδέα! Αυτό θα φταίει που… παραπονιόμαστε διαρκώς ότι δεν έχουμε καθόλου χρόνο να κάνουμε για τον εαυτό μας όλα εκείνα τα ωφέλιμα πράγματα που μας αρέσουν τόσο πολύ και μας κάνουν ευτυχισμένους. Κι ενώ ασφυκτιούμε ψυχολογικά μέσα στα στενά χρονικά πλαίσια της καθημερινής ρουτίνας, σκεφτόμαστε πως πάλι δεν προλάβαμε το ένα και το άλλο και το παράλλο από τις τρέχουσες υποχρεώσεις μας. Κι αγχωνόμαστε επιπλέον που δεν τα κάναμε όλα τέλεια! Άρα…
Έπρεπε να θέσω το επίμονο ερώτημα που τριβέλιζε το μυαλό μου κάποια μεταμεσονύχτια «μικρή» και σκοτεινή ώρα και «επί χάρτου» για να εξετάσω πώς περίπου το αντιλαμβάνομαι. Ως συνοδευτική εικόνα του άρθρου μου χρησιμοποίησα μία, όπου το μοντέλο της φωτογραφίας απεικονίζεται να επιβιώνει θεωρητικά δύσκολα επί μακρόν κάτω από το νερό (που συμβολίζει το βάρος των υποχρεώσεων) και κοιτά προβληματισμένη στο ρολόι που έχει στο χέρι της αν της φτάνει έστω η «μπλε» ώρα για τον εαυτό της, καθώς η «μπλε» ώρα είναι εκείνο το μικρό μα εξίσου πολύτιμο χρονικό διάστημα της ημέρας που ο ουρανός παίρνει ένα γλυκό μπλε μυστηριακό χρώμα είτε ακριβώς λίγο μετά τη δύση του ήλιου, είτε λίγο πριν την ανατολή της νέας ημέρας. Λες να προλάβει επιτέλους να αφιερώσει στον εαυτό της έστω αυτό το λιγοστό χρόνο, που δεν είναι από τις κλασσικές παραγωγικές ώρες της ημέρας και υπό κανονικές συνθήκες η φύση ησυχάζει;
Μάλιστα εσκεμμένα έβαλα περεταίρω στον τίτλο του άρθρου τη φράση «για σένα» εντός εισαγωγικών, ώστε να δώσω στην ερώτησή μου διττή διάσταση. Δηλαδή:
- Επαρκεί ώστε να προλάβεις να κάνεις πράγματα και για σένα ο χρόνος που συνολικά ξοδεύεις για τις καθημερινές σου υποχρεώσεις;
- Είναι αρκετός τελικά ο συνολικός χρόνος που καταφέρνεις να «ξεκλέψεις» και να αφιερώσεις αποκλειστικά για σένα ημερησίως (αν φυσικά το καταφέρνεις!);
Έχω σκεφτεί άπειρα ακόμη ερωτήματα… Αντέχεις; Σιγά μη σε αφήσω έτσι απλά στην ησυχία σου! Λοιπόν, τι έλεγα; Α, ναι! Πάμε…
- Μήπως όμως αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι πως απλά δεν διαχειριζόμαστε σωστά το χρόνο μας με αποτέλεσμα να μην περισσεύει -ποτέ των ποτών και… όλων των αναψυκτικών!- λίγος και για εμάς;
- Μήπως ιεραρχούμε λανθασμένα τις προτεραιότητές μας βάζοντας πάντα τις υποχρεώσεις πάνω από τις ανάγκες μας, με αποτέλεσμα να αφήνουμε εμάς «στην απ’ έξω»;
- Μήπως έχουμε εκπαιδευτεί ώστε να ενεργούμε αυστηρά και πειθαρχημένα, γιατί διαφορετικά δεν θα έχουμε τις άριστες επιδόσεις της super μαμάς, συζύγου, νοικοκυράς, φίλης, επαγγελματία, κλπ. (και τι θα πει και ο «κόσμος» και ο «ανταγωνισμός»!;). Άσε που πρέπει απαραιτήτως να εισπράξουμε και τα δέοντα «συγχαρίκια» για τους διάφορους –τόσο διαφορετικούς κι ετερόκλητους ομολογουμένως- ρόλους που καλούμαστε να επιτελέσουμε… στην εντέλεια!
- Πότε ήταν αλήθεια, αν θυμάσαι φυσικά, η τελευταία φορά που έκανες κάτι μόνο για σένα μέσα στη μέρα σου; Κάτσε! Σου έχω και καλύτερο…
- Ποια ήταν αλήθεια η τελευταία φορά που σε ρώτησε κάποιος με ειλικρινές ενδιαφέρον «Τι έκανες σήμερα μόνο για σένα»;
- Και πότε επιτέλους θα ρωτήσεις και η ίδια τον πολύτιμο εαυτό σου «τι έκανα σήμερα για μένα» και… θα έχεις επιτέλους κάτι να του απαντήσεις!;
Δεν θα σου πω εγώ, αλλά ούτε και κανείς άλλος, τι και πότε θα κάνεις κάτι αποκλειστικά για σένα μέσα στην πιεστική σου καθημερινότητα. Θα σου πω όμως ότι πιστεύω πως μόνο κερδισμένη θα βγεις, αν τελικά το κάνεις. Με το να επενδύεις καθημερινά στον εαυτό σου «χτίζοντάς» τον μέρα με τη μέρα μέσα από οτιδήποτε σε ευχαριστεί. Να δαπανάς χρόνο για την ευεξία και την προσωπική σου ευτυχία χωρίς τύψεις. Έτσι επαναφορτίζεις τις «μπαταρίες» σου, ώστε να είσαι υγιής και δυνατή ψυχικά και σωματικά και να απολαμβάνεις περισσότερο τη ζωή μαζί με τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Πράγμα που στο εύχομαι!
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
