Πρόσφατα, ανακοινώθηκαν οι βαθμοί των μετεχόντων στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Σχεδόν αμέσως προκλήθηκαν αντιδράσεις, από τη δημοσιοποίηση περιπτώσεων μαθητών οι οποίοι συγκέντρωσαν πάνω από 20.000 μόρια, εντούτοις δεν εισάγονται στη σχολή επιλογής τους. Οι φωνές και οι επικρίσεις είχαν ως κύριο αποδέκτη- αναμενόμενα- την υπουργό Παιδείας Ν. Κεραμέως. Το νέο νομοσχέδιο για την Παιδεία και ιδιαίτερα η καθιέρωση Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, ελεγχόμενης από τις σχολές, θεωρήθηκε επιχείρηση “σκούπα”. Ένα ακόμη βήμα προς την ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση η οποία θα απευθύνεται σε λίγους.
Η βάση εισαγωγής θεωρώ πως είναι μια σωστή κίνηση, αν γίνει εντός ενός γενικότερου πλαισίου. Το πλαίσιο αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει οπωσδήποτε αναβάθμιση των τεχνικών σχολών και της σημασίας;των τίτλων που προσφέρουν αλλά και ταυτόχρονη αύξηση της σημασίας του απολυτηρίου λυκείου στην αγορά εργασίας. Δεν είμαστε όλοι γεννημένοι ή ικανοί για πανεπιστημιακή μόρφωση, αλλά δεν γίνεται να αφήνεις παιδιά απ΄έξω, όταν ο μοναδικός δρόμος στον οποίο στρέφονται είναι η απόκτηση πανεπιστημιακού τίτλου. Από την άλλη πλευρά, κανένα σύστημα δεν είναι απολύτως δίκαιο. Πάντοτε υπήρχαν παιδιά τα οποία <<έμεναν έξω>> για ένα ή δύο μόρια.
Πυρά θα δεχθούν και οι αρχές των πανεπιστημίων, οι οποίες θεωρώ πως είναι θετικά διακείμενες στον έλεγχο των εισακτέων από τις ίδιες. Το γεγονός αυτό βέβαια υπονοεί πως υπάρχουν φοιτητές <<βάρος>> στο πανεπιστήμιο και το κράτος. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι το γεγονός ότι τα ιδρύματα της χώρας μας έχουν πιεστεί πάρα πολύ από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα. Οι χρηματοδοτήσεις έχουν μειωθεί κατακόρυφα, οι προϋπολογισμοί δεν βγαίνουν, και οι δυνατότητες επηρεάζονται αναλόγως προς το αρνητικό. Τα παραπάνω συνεπάγονται πως πρέπει να μείνουν παιδιά εκτός της σχολής της επιλογής τους;Προφανώς και όχι. Η πτώση στο επίπεδο των πανεπιστημίων δεν έχει να κάνει με τους φοιτητές, παρά σε πολύ μικρό μόνο βαθμό ίσως, ο οποίος προέρχεται από το γενικότερα πτωτικό επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Το ζήτημα είναι πολυδιάστατο και γενικό. Οι λύσεις ημιμέτρων δεν αποδίδουν. Απλώς σκεπάζουμε τη μια πλευρά και μένει ξεσκέπαστη η άλλη. Απαιτείται ένα συγκροτημένο πρόγραμμα ανακούφισης των πανεπιστημίων, ανάδειξης του απολυτηρίου λυκείου, και όχι μόνο ως τίτλο προς εύρεση εργασίας και τέλος αναβάθμισης, έμπρακτης, των τεχνικών σχολών και επαγγελμάτων, με υποδομές, εκπαίδευση και πραγματικές ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης. Όσο η μοναδική δίοδος είναι τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, τα οποιαδήποτε ημίμετρα θα αποδεικνύονται αναποτελεσματικά, θα προκαλούν σύγχυση και ενδεχομένως περισσότερα προβλήματα από λύσεις.
