Χωρίς Οικογένεια…
Όχι το ομότιτλο κλασσικό μυθιστόρημα του Έκτορα Μαλό. Όχι αυτό. Το άλλο.
Να, αυτό που η κ. Ζαχαράκη έγινε Υπουργός Οικογένειας… χωρίς οικογένεια.
Ωστόσο ο κ. Τζήμερος δήλωσε δημόσια μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook πως διαφωνεί κάθετα με αυτό κι αιτιολογεί την άποψή του αυτή ισχυριζόμενος ότι αντικειμενικά δεν διαθέτει το απαιτούμενο “know-how” με βάση την οικογενειακή της κατάσταση, την οποία φυσικά πληροφορηθήκαμε μέσα από τη σχετική ανάρτησή του.
Ας πω λοιπόν κι εγώ τη γνώμη μου επί της κατάστασης με την καλή πρόθεση να σταθμίσουμε κάπως πρόσωπα και καταστάσεις και να σταθούμε δίκαιοι κι αντικειμενικοί με όλους, όσο αυτό φυσικά είναι εφικτό. Και διερωτώμαι λοιπόν ποια είναι τα αντικειμενικά αλλά και τα υποκειμενικά κριτήρια επιλογής ενός Υπουργού για το εκάστοτε χαρτοφυλάκιο, που θα κληθεί να αναλάβει;
- Τυπικά προσόντα, όπως αναφέρονται στο βιογραφικό.
- Πρότερη τυχόν εμπειρία κι επιτυχημένη θητεία στο συγκεκριμένο τομέα ή σε παραπλήσιο ή σε άλλο.
- Το δικαίωμα ενός εκάστοτε προσώπου να έχει την ευκαιρία να δοκιμαστεί σε ένα οποιοδήποτε αντικείμενο και να αξιολογηθεί εκ του αποτελέσματος του έργου του.
- Το γεγονός ότι ένα πρόσωπο προκρίνεται των συνυποψηφίων του για μία θέση από το σύνολο του επαγγελματικού και προσωπικού του προφίλ.
- Προσωπική επιλογή και ευθύνη του εκάστοτε Πρωθυπουργού να επιλέγει τους καταλληλότερους κατά τη γνώμη του συνεργάτες για την υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.
Προσωπικά νομίζω πάντως ότι πρέπει γενικά να δίνονται ευκαιρίες σε νέα πρόσωπα πάνω σε καινούργια αντικείμενα ανεξάρτητα από την προσωπική και οικογενειακή τους κατάσταση για όλους τους χίλιους άλλους λόγους για τους οποίους αξιολογούνται και κρίνονται κατάλληλα για τη «δουλειά». Κι αν τελικά αποδειχθεί στην πράξη ότι όντως δεν κάνουν για τη «δουλειά», λογικά θα πάνε σπίτι τους.
Εσείς τι γνώμη έχετε επ’ αυτού;
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
