Στη σημερινή εποχή, της συλλογής πτυχίων και τίτλων, οι ξένες γλώσσες αποτελούν έναν πυλώνα της σύγχρονης εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης. Σχεδόν όλοι γνωρίζουμε μια ξένη γλώσσα, ενώ είναι πάρα πολλοί και αυτοί οι οποίοι μιλούν δύο πλέον. Συχνή είναι επίσης ακόμα και η γνώση τριών ή περισσοτέρων γλωσσών. Στο πλαίσιο αυτό, η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας έχει τυποποιηθεί, ενδεχομένως και “βιομηχανοποιηθεί”. Τείνει να επικρατήσει επομένως μια τάση να ταυτίζεται η γλώσσα με το πτυχίο. Αυτό όμως απέχει από την αλήθεια.
Η γνώση μιας ξένης γλώσσας μας επιτρέπει να γνωρίσουμε την εκάστοτε χώρα και τον πολιτισμό της, χωρίς να χρειάζεται να ταξιδέψουμε. Οι εκφράσεις, οι γραμματικές επιλογές, το λεξιλόγιο, ακόμα και η σύνταξη “ανοίγουν” ένα παράθυρο στην κοσμοθεωρία του λαού που μιλά τη γλώσσα. Ξεκινά κανείς ένα συναρπαστικό ταξίδι, στο οποίο μέσω της σύγκρισης με τη μητρική του γλώσσα, ένας ολόκληρος νέος κόσμος είναι διαθέσιμος. Πέρα από τα προφανή, ο πολιτισμικός πλούτος του λαού, από τα μνημεία και τα μουσεία, μέχρι τον κινηματογράφο και τη μουσική, βρίσκεται στη διάθεση μας, στην πιο αγνή και απρόσκοπτη μορφή του.
Για πολλούς η διαδικασία μάθησης είναι κουραστική και αποτρεπτική πολλές φορές. Δεν είναι όμως μόνο οι γραμματικοί κανόνες και το λεξιλόγιο. Η παρακολούθηση ταινιών και σειρών, η μουσική, το διάβασμα άρθρων και η ομιλία έστω και σε βασικό επίπεδο μπορεί να κάνει την όλη διαδικασία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ταυτόχρονα αποτελεσματική(πτυχίο). Φαντάζει αδύνατο αλλά οι δυνατότητες είναι πράγματι απεριόριστες. Θεωρώ πως είναι απαραίτητο να πάψει η ταύτιση γλωσσών και προσόντων. Όχι να αποσυνδεθεί εντελώς αλλά να γίνεται η διάκριση. Και τότε θα γίνει η ξένη γλώσσα αληθινό προσόν και όχι απλά ένα χαρτί στην κορνίζα.
Θα έχει αποτέλεσμα όμως η παραπάνω προσπάθεια και αλλαγή; Αυτή τη στιγμή, πολλοί από εμάς έχουμε πτυχίο σε μια γλώσσα και το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι “Γειά σου, τι κάνεις:”. Ένα γεγονός λογικό ως έναν βαθμό, καθώς διαφέρει η προσπάθεια, η αφοσίωση, η έφεση και η ικανότητα για μάθηση. Αυτά τα δεδομένα δεν θα μεταβληθούν. Ωστόσο, με μια νέα προσέγγιση, είμαι πεπεισμένος πως θα υπάρξει μεγαλύτερη κινητοποίηση και κίνητρο από εκείνους; τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν απαραίτητα έφεση. Δεν μπορούμε να τους “σώσουμε” όλους, σαφώς, παρόλα αυτά, ο μέσος όρος θα βελτιωθεί σε κάθε περίπτωση και οι γλώσσες θα γίνουν πραγματικό κτήμα.
