Η κ. Sharmi Surianarain επεδίωξε να μας επιστήσει την προσοχή πάνω σε ένα λεπτό αλλά σοβαρό και πρακτικό ζήτημα της καθημερινότητάς μας, που όχι μόνο παραμελούμε εντελώς να το συζητάμε ανοιχτά και δημόσια, αλλά κυρίως απαξιώνουμε συχνά και συστηματικά να αναγνωρίσουμε την οικονομική του υπεραξία. Επειδή κατά βάση οι άνθρωποι δεν πληρώνονται φυσικά για το χρόνο και τον κόπο που καταβάλουν για την φροντίδα της οικογένειάς τους, οι περισσότεροι από εμάς το θεωρούμε δεδομένο και κάπως αναμενόμενο από όσους αναλαμβάνουν να το κάνουν.
Καλά είναι βέβαια να διαθέτεις τα χρήματα για να αγοράσεις όσα αγαθά και υπηρεσίες χρειάζεται ένα πλήρως λειτουργικό σπίτι κι όλα τα μέλη της οικογένειας που διαβιούν μέσα σε αυτό, αλλά η οικονομική επάρκεια από μόνη της δεν είναι ποτέ αρκετή. Δεν πρέπει επίσης και κάποιος να αναλάβει να διαχειριστεί με μεγάλη επιτυχία και μάλιστα διά βίου το project «νοικοκυριό και οικογένεια»;!
Και ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός; Όποιος –και συνήθως όποια– είναι φυσικά σε θέση να αναλάβει το ρόλο του φροντιστή είτε κατ’ αποκλειστική απασχόληση, είτε κατά βάση στη σύγχρονη πια εποχή παράλληλα και με μία άλλη οποιαδήποτε -μα εξίσου σημαντική ΑΜΕΙΒΟΜΕΝΗ- επαγγελματική απασχόληση.
Ως λοιπόν συνήγορος απασχόλησης η κ. Surianarain υποστηρίζει ότι πρέπει όχι μόνο να αναγνωρίσουμε αυτή την μορφή εργασίας, αλλά οφείλουμε να την ενισχύσουμε δημιουργώντας υποστηρικτικούς επαγγελματικούς χώρους, που θέτουν τις φιλικές πολιτικές για την φροντίδα της οικογένειας σε υψηλή προτεραιότητα. Κι αυτή η ανάγκη είναι εξαιρετικής σημασίας, γιατί κάθε μέρα, άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ξοδεύουν 16 δισεκατομμύρια ώρες σε απλήρωτη εργασία φροντίδας —μαγειρεύοντας για οικογένειες, φροντίδα παιδιών και μεγαλύτερων συγγενών και άλλες συνήθεις οικιακές εργασίες— συχνά εκτός από τις άλλες παράλληλες μισθωτές δουλειές τους.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε την επιχειρηματολογία της ως ειδικού επί του θέματος από τον παρακάτω σύνδεσμο:
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
