Σκέτη «αστερόσκονη»…

Έρχεται κάποτε μία στιγμή στη ζωή σου, που θα κληθείς να επιλέξεις κατά πόσο και για ποιους λόγους θέλεις να εκτεθείς δημόσια. Το έναυσμα δίνεται συνήθως ξεκινώντας από την επαγγελματική πορεία σου σε συνάφεια με τη φύση της εργασίας σου, από κάποια κοινωνική, εθελοντική δραστηριότητα, αν έχει προηγηθεί κάποια δημόσια ακαδημαϊκή, αθλητική ή άλλου είδους διάκριση, από την ενασχόλησή σου με τα κοινά, κλπ. Διαφορετικά μέχρι τότε μπορεί κάλλιστα να μην είσαι ευρέως γνωστός, «επώνυμος» όπως λέγεται… Αν κι όλοι διαθέτουμε επώνυμο, αλλά εννοείτε τι εννοώ…   😉

Ωστόσο, αν οποιοσδήποτε τρίτος θέλει ενδεχομένως να «τρουπώσει» αδιάκριτα στη ζωή σου και να μάθει οτιδήποτε για σένα, ενίοτε επίμονα, πιεστικά κι εντελώς αδικαιολόγητα, είναι δικαίωμά σου έτσι κι αλλιώς να έχεις κι εσύ τις προτιμήσεις σου. Δηλαδή να επιλέγεις εσύ πόσα και ποια θες πραγματικά να μοιραστείς δημόσια.

Η ουσία της όλης υπόθεσης νομίζω πως συνοψίζεται περίπου στο εξής: Να είσαι πάντα άνετος με τον εαυτό σου και με τους άλλους δίπλα σου. Να μη διστάζεις να ζεις ως ο αυθεντικός εαυτός σου. Να εξακολουθείς να ζεις τη ζωή σου όσο το δυνατόν πιο ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ για σένα γίνεται, δηλαδή σύμφωνα με τις αρχές, τις ανάγκες και τα όνειρά σου. Κι αυτό γιατί πάνω και πέρα απ’ όλα είσαι άνθρωπος, κι όχι ρομπότ για να μπαίνεις σε «καλούπια» με σκοπό να αρέσεις γενικά. Θεωρώ πως τη μέρα που θα αποδεχτείς να κάνεις έναν τέτοιο συμβιβασμό «καλουπώματος», θα ξεκινήσεις να θυσιάζεις συστηματικά κομμάτι κομμάτι την ατομική σου ελευθερία και την ιδιωτική σου ζωή, και μάλιστα χωρίς κανένα νόημα. Ευτυχισμένος είναι κατά τη γνώμη μου ο άνθρωπος που αρέσει στον διπλανό του για αυτό που πραγματικά είναι, όχι για ό,τι υποδύεται πως είναι. Άλλωστε για πόσο θα αντέξεις να υποκρίνεσαι; Για μια ολόκληρη ζωή; Μπορείς να το κάνεις; Θα είσαι περισσότερο ευτυχισμένος έτσι; Δεν θα αποκτήσεις ψυχολογικά προβλήματα σε κάποια φάση; Και ποιο το ουσιαστικό όφελος στην τελική από μία ανάλογη θυσία; Θα αξίζει τόσο, ώστε να απαρνηθείς τον εαυτό σου; Άλλωστε μόνο «μια ζωή την έχουμε»… που λέει και το λαϊκό άσμα!

Το αν οι τρίτοι αφενός θα το κατανοήσουν κι αφετέρου θα το σεβαστούν, αυτό είναι μία εντελώς διαφορετική συζήτηση και ιστορία. Άλλωστε δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι τον κόσμο γύρω μας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και οι λόγοι ακόμη και για αυτό ποικίλλουν. Συνεπώς αναφορικά με την άποψη τρίτων επί αυτής της προσωπικής σου επιλογής και στάσης ζωής, είναι δικό τους θέμα… και δεν μπορείς και πρακτικά να κάνεις κάτι για αυτό. Επομένως άφησε ελεύθερο καθέναν να σκέφτεται και να πιστεύει ό,τι θέλει και τον βολεύει για σένα. Αυτοί που χρειάζεται και θέλεις να ξέρουν την αλήθεια σου, συνήθως βλέπουν ξεκάθαρα από μόνοι τους, χωρίς επιπλέον παραινέσεις και υποδείξεις!

Πάντως ας έχουμε καλού-κακού στο πίσω μέρος του μυαλού μας, πως όλοι οι άνθρωποι από την ίδια «πάστα» είμαστε φτιαγμένοι. Σαν «αστερόσκονη» ξεκινήσαμε κι εκεί θα καταλήξουμε πάλι… όσο κι αν μεγαλοπιανόμαστε λιγότερο ή περισσότερο στο ενδιάμεσο!

ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ