Το ζήσαμε κι αυτό! Πρώτα ρίχνεις χαστούκι και μετά παίρνεις βραβείο! Τώρα αυθόρμητο ή στημένο το όλο περιστατικό αναρωτηθήκαμε… Είναι ένα θέμα κι αυτό μιας κι αναφερόμαστε στο Hollywood!
Σημαντική διευκρίνιση πάντως… Το βραβείο δεν δόθηκε φυσικά προς επιβράβευση της πράξης του… ευτυχώς!!! Του δόθηκε για τις επαγγελματικές του ικανότητες ως ηθοποιού. Όμως πόσο πιο πολύ σουρεάλ μπορεί να γίνει ένα τέτοιο θέαμα; Πρώτα να δέρνεις και μετά να βραβεύεσαι;! Αλλά πλέον τίποτα δεν μας κάνει εντύπωση με όλα όσα ζούμε!
Αλλά πόσο «υγιές» είναι αυτό; Καθόλου, θα πω. Για αυτό και τρομερή κι αφοπλιστική εντύπωση μας κάνει, και διεξοδικά θα το σχολιάσουμε!
Υπάρχει η άποψη ότι το θύμα έγινε αναίσθητα και καυστικά προκλητικός κάνοντας «πλακίτσα» με ένα σοβαρό θέμα υγείας που αντιμετωπίζει η σύζυγος του επιτιθέμενου… Κι έχω να σχολιάσω απλά «Ντροπή του»! Εντελώς άκυρη η αναφορά του προς το πρόσωπό της!
Είναι όμως αυτό σοβαρός και δικαιολογημένος λόγος για χαστούκια; Το γεγονός ότι αυτό έγινε δημόσια κι όχι ιδιωτικά μου είναι παντελώς αδιάφορο, γιατί η βία είναι πάντα βία, όπως κι αν αυτή εκδηλώνεται. Και η μετέπειτα συγγνώμη του επιτιθέμενου προσωπικά δεν με έπεισε.
Ωστόσο αντικειμενικά ένας κοροϊδεύει ένα πολύ αγαπημένο σου πρόσωπο. Εσύ θα έμενες με σταυρωμένα τα χέρια χωρίς να κάνεις απολύτως τίποτα;
Σίγουρα η σωματική βία δεν είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση σε καμία περίπτωση. Και μάλιστα από τη στιγμή που δεν συντρέχει κανένας απολύτως κίνδυνος ζωής για την κυρία που σχολιάστηκε απρεπώς από έναν οικοδεσπότη της βραδιάς.
Τι κάνεις λοιπόν στη θέση του συζύγου; Θα μπορούσες να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου σε ανάλογη περίπτωση; Και πως τελικά θα αντιδρούσες; Και μήπως όλα αυτά που σκεφτόμαστε εκ των υστέρων δεν έχουν νόημα, αφού ίσως να μην μπορείς να σκεφτείς καθαρά την κρίσιμη ώρα της έντασης;
Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, νομίζω. Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι αντικοινωνικά κι ανεξέλεγκτα, επειδή κάποιος πρόσβαλε εσένα ή ένα προσφιλές σου πρόσωπο.
Γιατί όχι; (Θα αναρωτηθεί κάποιος.)
Να αναφέρω μερικούς λόγους, κατά την άποψή μου:
- Πέφτεις στο «επίπεδό» του δίνοντάς του κάποια ελάχιστη «αξία». Γιατί εσύ λοιπόν να μειώνεις τη δική σου;
- Περιορίζεις τον αντίκτυπο της όποιας «κατινιάς» του να τον συνθλίψει ηθικά κι επικοινωνιακά στα μάτια όλων των παρευρισκόμενων. Υπάρχει χειρότερη τιμωρία από τον αυτοεξευτελισμό;!!!
- Αξιοποίησε την ευκαιρία να τον επαινέσεις και να τον ευχαριστήσεις δημόσια για τη συμπεριφορά του! Όλοι θα πιάσουν τον σαφέστατο υπαινιγμό και θα χαμογελάσουν… εις βάρος του!
Μα είναι δυνατόν… να το αφήσεις να πέσει κάτω;! (Θα αναρωτηθεί κάποιος.) Αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα και δεν τα «πιάνουν» όλοι!
Κι όμως! Αξιοποιείς ωραιότατα τη στιγμή ευχαριστώντας τον θερμά για την γεμάτη ενσυναίσθηση, ευαισθησία κι ανθρωπιά αναφορά στο θέμα υγείας ενός ανθρώπου από αυτόν ειδικά, που είναι και οικοδεσπότης της βραδιάς… και πως ήσουν σίγουρος ανέκαθεν ότι θα στεκόταν επάξια στο ύψος της επαγγελματικής περίστασης! Και κάπως έτσι χαριτωμένα διαχωρίζεις την ποιότητα και την προσωπικότητά σου από εκείνες (τις ανύπαρκτες) του άλλου…
Να είσαι βέβαιος ότι όλοι γύρω σου αντιλαμβάνονται απόλυτα «τι παίζει»! Να έχεις πάντα εμπιστοσύνη στην οξύνοια του «κοινού» και ποτέ να μην κάνεις το λάθος να την υποτιμήσεις! Ουδέν κρυπτόν υπό του ηλίου!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΤΣΑΣ
ΠΗΓΗ
