Το εξαιρετικό ταλέντο μοιάζει συχνά με μια πράξη επανάστασης – ένα άτομο που κάνει κάτι με τρόπο που κανένας δεν το έχει ξανακάνει – αλλά πολλά επαναστατικά ταλέντα χτίζονται στην πραγματικότητα σε μια βάση εξελικτικών βελτιστοποιήσεων. Αυτές οι τροποποιήσεις αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου, συχνά αντισταθμίζοντας τις αδυναμίες και τα άγχη που μπορεί να εκτροχιάσουν ένα μικρότερο ταλέντο.
Παρ’ όλη τη λαμπρότητά του ο Μέσι για παράδειγμα είναι πασίγνωστος για το άγχος του. Για αρκετά χρόνια έκανε εμετό στο γήπεδο πριν από μεγάλους αγώνες. Μετά από μια σειρά από απογοητευτικές ήττες στην εθνική ομάδα ένας άλλος πρώην γίγαντας της Αργεντινής, ο αείμνηστος Μαραντόνα, επέκρινε αυστηρά τον Μέσι λέγοντας ότι ήταν «άχρηστο να προσπαθήσεις να φτιάξεις έναν ηγέτη από έναν άνθρωπο που πηγαίνει στην τουαλέτα είκοσι φορές πριν από ένα παιχνίδι».
Αλλά το να είσαι απίστευτα ταλαντούχος, δεν σε θωρακίζει ενάντια στο άγχος και πολλοί από τους καλύτερους στον κόσμο παλεύουν με το άγχος, ακριβώς επειδή περιμένουν τόσα πολλά από τον εαυτό τους. Αλλά ο Μέσι δεν επέτρεψε στο άγχος του να μειώσει τη λάμψη του, επειδή έχει κατακτήσει έναν μηχανισμό αντιμετώπισης που επίσης αποτελεί το μυστικό πίσω από την λαμπρή τακτική του στο παιχνίδι.
Ο Μέσι φημίζεται για το ότι δεν παίζει στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού. Αυτή είναι η εξελικτική του προσαρμογή, η οποία αναπτύχθηκε καθώς έπαιζε το παιχνίδι σε προοδευτικά υψηλότερα επίπεδα. Για τα πρώτα λεπτά τρέχει μπρος-πίσω κοντά στη μέση του γηπέδου και σχεδόν ποτέ δεν ασχολείται με τους συμπαίκτες του. Ενώ άλλοι παίκτες τρέχουν και μερικές φορές κάνουν σπριντ, εκείνος ξοδεύει μεγάλο μέρος του χρόνου του περπατώντας, σπάνια κάνοντας κάτι παραπάνω από ένα αργό τρέξιμο.
Κάνει δύο πράγματα σε αυτά τα πρώτα λεπτά. Πρώτον, ηρεμεί τον εαυτό του. Η χαλάρωση στο παιχνίδι είναι ο τρόπος του να διασφαλίσει ότι είναι πλήρως αφοσιωμένος στο υπόλοιπο του παιχνιδιού. Οι εμετοί του στο γήπεδο έχουν επιλυθεί, εν μέρει ίσως επειδή βρήκε έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο να ηρεμήσει τα νεύρα του. Δεύτερον, αφιερώνει αυτόν τον χρόνο για να ζυγίσει τον αντίπαλο. Τα πόδια του κινούνται αργά, αλλά τα μάτια του περνούν από παίκτη σε παίκτη, αξιολογώντας τα δυνατά σημεία, τις αδυναμίες και τις τακτικές των αντιπάλων και παρακολουθώντας την κίνηση της ομάδας του με και γύρω από την μπάλα. Είναι λιγότερο πολύτιμος για την ομάδα του από νωρίς το παιχνίδι, ωστόσο αυτή η τακτική ανεβάζει την αξία του για το υπόλοιπο 95 τοις εκατό του παιχνιδιού.
Το μάθημα για τους υπόλοιπους από εμάς είναι σαφές: Όταν είστε ανήσυχοι, είτε στον αθλητισμό είτε στη ζωή γενικότερα, κάντε μια παύση. Κόψτε ταχύτητα. Προετοιμαστείτε καλά για ό,τι έπεται την ίδια στιγμή που όπως είναι φυσικό, η παύση είναι πιο δύσκολη από ό,τι ακούγεται και μπροστά στη σιωπή και το άγχος το ένστικτό μας λέει συνήθως να δράσουμε.
ΣΑΠΦΩ Χ. ΣΑΚΚΗ
Πηγή
